Bevestigingen en beloften in de Tour de France. Tadej Pogacar wint in Mûr-de-Bretagne
Remco Evenepoel, Tadej Pogacar en Jonas Vingegaard alleen aan de leiding richting de finish in Mûr-de-Bretagne (foto EPA, via Ansa)
Het verhaal van de Tour de France van 2025
Onder de finishvlag van de zevende etappe van de Grande Bouce het gebruikelijke beeld: Tadej Pogacar, ontspannen en blij, vooraan, en Jonas Vingegaard achter hem, tandenknarsend en met een berouwvolle blik. Maar op het zwaarste deel van de klim was Remco Evenepoel erbij.
Op zo'n 293 meter boven zeeniveau, vlak bij de finish in Mûr-de-Bretagne, genoot de Tour de France van 2025 van een voorproefje op grote hoogte. Remco Evenepoel, Tadej Pogacar en Jonas Vingegaard bevonden zich alleen vooraan . Dat duurde niet lang, net lang genoeg om de spanning op te bouwen.
Die paar honderd meter van beperkt gezelschap waren vooral een bevestiging en een belofte. De bevestiging is dat die drie, de gebruikelijke twee plus de Olympisch kampioen, meer kracht en talent hebben dan wie dan ook; de belofte is dat die drie, de gebruikelijke twee plus de Olympisch kampioen, er alles aan zullen doen om de anderen het leven onmogelijk te maken.
Onder de finishvlag in Mûr-de-Bretagne het gebruikelijke beeld: Tadej Pogacar, ontspannen en gelukkig, vooraan, en Jonas Vingegaard achter hem, tandenknarsend en met een berouwvolle blik. Deze keer echter vrijwel zonder enige inspanning. Het moest zo, het kon niet anders, gezien de energie die Mathieu van der Poel gisteren in Normandië had achtergelaten en de stramme benen van Wout van Aert . En inderdaad, zo ging het. Sprints op beklimmingen zijn altijd situaties geweest waarin de wereldkampioen floreert. Jonas Vingegaard zo reactief zien is iets om niet te verafschuwen .
De grote beklimmingen laten echter nog even op zich wachten en de Tour de France geeft ons nog wat meer tijd om onszelf wijs te maken dat de Deen eerst in de Pyreneeën en daarna in de Alpen op gelijke voet kan concurreren met Tadej Pogacar (en wie weet, misschien zelfs met Remco Evenepoel).
Het weekend staat in het teken van de sprinters , die het tot nu toe erg moeilijk hebben gehad. Kijk maar naar het puntenklassement: Tadej Pogačar heeft de groene trui terug, al zal hij die niet meer dragen, want morgen draagt hij weer de gele trui, de enige kleur die hem beter staat dan de regenboogtrui van de wereldkampioen.
Maar de gele trui heeft vandaag meer zorgen dan gisteren. João Almeida kwam op zesenhalve kilometer van de finish ten val . Tuurlijk, hij stond weer op, tuurlijk, hij heeft de etappe uitgelopen, tuurlijk, de volgende twee etappes verlopen zonder problemen, en de bergen zullen zich pas donderdag onder de wielen van de renners ontvouwen. Maar klappen, vooral als ze met hoge snelheid worden ingehaald, laten blijvende naweeën achter. En de Portugees was degene die zo dicht mogelijk bij hem had moeten zijn.
Warren Barguil, Louis Barré, Santiago Buitrago, Valentin Madouas, Guillaume Martin, Enric Mas en Matej Mohoric kwamen ook ten val. Jack Haig haalde de finish ook niet – er is geen race waarin de Australiër niet iets fout doet – en Ben Healy, die gisteren een onvergetelijke prestatie neerzette , bleef vandaag in het peloton: misschien een teken.
Ben Healy had 's ochtends slechts een voorzichtige poging gedaan om de juiste ontsnapping te pakken. Toen hij besefte dat het net zo zou eindigen als gisteren – tientallen kilometers op absurde snelheden, waarbij hij alleen maar vermoeid raakte – gaf hij het op. Alex Baudin, Ewen Costiou, Ivan Garcia Cortina, Marco Haller en Geraint Thomas wisten hem te pakken, deels door uitputting. Het ging echter niet goed. Ze proberen het opnieuw.
Meer over deze onderwerpen:
ilmanifesto
