Bij het Critérium du Dauphiné verdween Pogacar uit het zicht van Vingegaard
Tadej Pogacar en Jonas Vingegaard na de aankomst van de zesde etappe van het Critérium du Dauphiné 2025 (foto Getty Images)
fietsen
In Combloux won de wereldkampioen de zesde etappe van de Franse rittenkoers, waarmee hij een rechtstreeks duel omvormde tot een eenzame wielerervaring
Remco Evenepoel wachtte op de Côte de Domancy om te zien of hij net zo goed zou zijn als Tadej Pogacar en Jonas Vingegaard op de beklimmingen , na zijn knallende overwinning in de tijdrit van het Critérium du Dauphiné. Jonas Vingegaard wachtte op de Côte de Domancy om, vooral aan zichzelf, te bewijzen dat hij nog steeds de beste klimmer was en dat hij Tadej Pogacar nog steeds in de problemen kon brengen. Tadej Pogacar daarentegen glimlachte ondanks de niet zo uitzonderlijke tijdrit die hij woensdag reed, gaf toe dat hij "geen stress" had en sprak over het respect dat zijn programma's in de aanloop naar de Tour de France kregen.
Op de Côte de Domancy, tijdens de zesde etappe van het Critérium du Dauphiné 2025 , accelereerde Tadej Pogacar zonder op de pedalen te komen nadat zijn ploeggenoten een tempo hadden opgelegd dat voor niemand anders dan Jonas Vingegaard vol te houden was. De Deen nam plaats achter het stuur van de wereldkampioen en wekte de indruk stand te kunnen houden, alsof hij een nieuwe episode in hun sportsaga begon.
Aan de andere kant was het te verwachten. Zondag, tussen de heuvels van de Allier rond Montluçon , had Jonas Vingegaard de aanval ingezet, Tadej Pogacar had direct gereageerd, Remco Evenepoel had zich aangesloten en Mathieu van der Poel had een toch al uitstekend deelnemersveld verrijkt met talent.
Het is in de onderlinge duels die voorafgaan aan de eenzaamheid van de alleenheerser dat de wielersport haar beste imago laat zien. Het is in de onderlinge duels, ongeacht of iemand de eenzaamheid van de alleenheerser heeft bereikt, dat de liefde voor deze sport haar hoogtepunt bereikt, wat ook de natuurlijke en noodzakelijke "discriminatie van de fans" overwint.
Aan de Côte de Domancy, op een warme middag begin juni, wilden de wielrenners van de Dauphiné, op hun eigen bescheiden manier – maar niet té veel, aangezien het georganiseerd wordt door ASO, het bedrijf dat de Tour de France organiseert –, de aanzet geven tot de uitdaging die die drie, de gebruikelijke drie, in juli in de Tour de France zouden hebben geboden . Ze waren klaar voor een collectieve nek-aan-nekrace, een nek-aan-nekrace, goed om ons te laten begrijpen wat er op julimiddagen moet gebeuren. Zo ging het ook, zij het op een heel andere manier dan men zich had kunnen voorstellen. Want Tadej Pogacar nam de leiding van de groep en alleen Jonas Vingegaard bleef in zijn wiel. Remco Evenepoel was al enkele tientallen meters eerder teruggevallen. Want eenmaal aan kop , Tadej Pogacar, die op zijn eigen manier op zijn fiets zat, verhoogde zijn snelheid nog verder en zelfs Jonas Vingegaard kon niet in zijn wiel blijven .
Het gebeurde allemaal in enkele tientallen seconden. Jonas Vingegaard zag Tadej Pogacars rug steeds kleiner worden, pedaalslag na pedaalslag . Vierhonderd meter later zag hij hem verdwijnen bij het ingaan van een bocht. Hij zag hem nooit meer. Zelfs niet bij de finish. De wereldkampioen had zich al omgedraaid, hem over de finishlijn zien komen en kwam naar hem toe om hem de hand te schudden.
Meer over deze onderwerpen:
ilmanifesto
