Marco Bleve, een echte Salento-inwoner, neemt afscheid: "Ik ga weg, maar ik blijf bij de Giallorossi."

LECCE - "Er zijn banden die de tijd niet verbreekt. Er zijn shirts die niet gedragen worden, maar die wel beleefd, geliefd en geëerd worden. En Lecce was voor mij dit alles. Het is mijn jeugd. Mijn kinderdroom. Mijn eerste telefoontje. Mijn eerste duik. Mijn eerste traan. Ik verdedigde deze kleuren in stilte, met mijn hart, zelfs als niemand keek. Ik hield ze dicht bij me in de goede tijden en nog meer in de moeilijke. Vandaag, met mijn stem die breekt van emotie, zeg ik jullie dat het tijd is om afscheid te nemen. Maar het zal nooit afscheid zijn. Want wie als Giallorossi geboren is, blijft voor altijd Giallorossi. Ik vertrek om te groeien, om mezelf te testen, maar ik neem alles mee: de stad, mijn teamgenoten, het zweet, de knuffels, elke blik die ik onder de curve heb gezien. Ik kom terug. Daar ben ik zeker van. Want mijn verhaal met Lecce zal nooit eindigen. Met respect, met trots en met mijn hart in de hand, dank je wel, Lecce." - Marco Bleve

Zo nam de doelman van San Cesario, een echte Salento-inwoner die zijn hele leven bij de Giallorossi speelde, van de jeugd tot en met de eerste selectie, via zijn Instagram-profiel afscheid van de hele club na zijn definitieve overstap naar Carrarese. Hij speelde eerder voor andere teams, maar altijd op huurbasis.

"Ik heb het gevoel dat ik de navelstreng heb doorgeknipt die me altijd bij Lecce heeft gehouden", zegt Bleve. "Ik heb deze beslissing genomen omdat ik de leeftijd heb bereikt waarop ik mijn carrière boven mijn hart moet stellen. Bovendien ben ik Carrarese veel dank verschuldigd, die me in de Serie C wilde hebben toen ik niet speelde en die me na promotie vroeg om in de Serie B te blijven. Samen hebben we het overleefd en nu heb ik een contract voor drie jaar aangeboden gekregen. Kortom, ze hebben me veel vertrouwen gegeven."

De doelman van San Cesario kwam als kind bij Lecce: "Ik begon bij de 'pulcini', de jongste categorie. Ik speelde in de Serie C en Serie B. Ik was wisselspeler in de Serie A. Ik voelde een enorme emotionele reactie in de wedstrijd van Monza 2022/23, waar we ons in de hoogste divisie wisten te handhaven. We gingen van degradatie naar de ongebreidelde vreugde van het blijven in de hoogste divisie, van Brianza die een penalty miste naar ons eigen team. Met mij op het veld herinner ik me echter de uitwedstrijd tegen Brescia in de Serie B in 2021/22, want ik had al een paar maanden niet gespeeld. We speelden gelijk en de week erna was ik weer basisspeler in de overwinning tegen Cosenza. Uiteindelijk promoveerden we. Liverani is de coach met wie ik het meest plezier heb gehad." Hij heeft één spijt: "Dat ik altijd de 'tweede' doelman was. Ik heb nooit de kans gehad om consistent te spelen." Maar hij heeft een droom: "Over drie jaar ben ik 32. Waarom zou ik niet hopen terug te keren en mijn geluk te beproeven in de Serie A bij Lecce? Ik heb de donkere jaren van de Serie C meegemaakt en ik ben trots op wat de huidige eigenaren hebben kunnen opbouwen, met een duidelijk plan, met eigen middelen en stap voor stap."