Napoli won het kampioenschap. Er kan weer een geweldig feest beginnen

De eerste keer dat hij als coach van Napoli sprak, zei Antonio Conte: "Er is maar één ding te zeggen, niet alleen tegen de fans, maar tegen de hele Napolitaanse omgeving: amma faticà!". De tweede keer dat hij als coach van Napoli sprak, benadrukte Antonio Conte: "We moeten weinig praten. We doen geen uitspraken. We houden ons stil en trappen erop los . Napoli moet de tiende plaats van vorig seizoen uitwissen. Ik kan geen overwinning beloven, maar we zullen competitief zijn." De derde keer dat hij als coach van Napoli sprak, zei Antonio Conte dat "Napoli niet geschikt is voor de tiende plaats, ze moeten hogerop". Hoe hoog vroegen ze hem. Hij glimlachte en antwoordde niet.

Een plaats in de Champions League lag in de lijn der verwachting. Misschien zelfs wel een Napoli bij de top drie. Want sinds het seizoen 2011-2012, als Antonio Conte op de bank zit bij een Italiaanse ploeg, dan gaat het zo. Napoli won de Scudetto, nog een Scudetto, de eerste onder de vlag van Antonio Conte, de eerste na het ongelooflijke stadsfeest ter ere van Luciano Spalletti en zijn mannen .

Napels, zei Anna Maria Ortese, "is een stad van gelukzalige momenten en diepe pijn, die niet in staat is kalm en kalm te blijven zweven in de golf van het leven".

Nadat Napoli hun eerste Scudetto na het Maradona-tijdperk behaalde, werd het de aartsvijand van het winnende team dat het enkele maanden eerder nog was. Hij leed onder de verlating van Luciano Spalletti, omdat hij besefte dat het ondenkbare onmogelijk was te herhalen.

Op bijna filmische wijze zette Aurelio De Laurentiis het kluchtspel van Napoli in scène als kampioen van Italië. Een verschrikkelijk lelijke weergave van het zeer aangename schouwspel dat Napels dagen, weken, zelfs maandenlang deed dansen, zingen, plezier maken en dromen . Sterker nog, het laat je nog steeds dansen. Een noodzakelijke stap om de boel weer op te bouwen en de figuren die hem in het tafereel buitenspel hadden gezet, achter zich te laten. Alsof hij wilde zeggen: als ik een stap opzij moet doen, dan bepaal ik dat zelf wel.

Aurelio De Laurentiis, die zich op een halve stap afstand van het midden van de scène bevindt, heeft besloten het daadwerkelijk te doen. Hij plaatste daar de heilige wonderdoener, die Antonio Conte, die waar hij ook gaat, het liefst coach, sportief directeur, technisch directeur en ook speler zou zijn en als hij dan toch bezig is, ook nog voorzitter. Maar Antonio Conte is een hele goede coach, dus alle andere dingen kan hij hem vergeven.

In het Napolitaanse theater begon het allemaal als een klucht. Antonio Conte's eerste Napoli wordt bekogeld door Hellas Verona in de Bentegodi. Maar dan wel op zo'n schaamteloze en trieste manier, dat meteen het vermoeden ontstond dat de trainer de wedstrijd had verloren om de club, die toch wat zuinig was met de versterkingen, uit te dagen. De aankopen die Antonio Conte had besteld, arriveerden en Napoli begon te winnen. Zelfs na het gekwelde, pijnlijke en kluchtige afscheid van het team en de stad Khvicha Kvaratskhelia , midden in het seizoen dat hem in Napels officieel zou hebben geheiligd. Aurelio De Laurentiis had weliswaar een stap naar de zijlijn gezet, maar hij wilde toch zijn plaats op het toneel behouden .

Antonio Conte vierde een nieuwe Scudetto. Napels is klaar voor een nieuw, heel lang feest. Antonio Conte heeft misschien wel genoeg van al dat "prachtige Napolitaanse". Misschien gaat hij ergens anders heen. Misschien volgt hij in de voetsporen van Luciano Spalletti. Misschien vermoedt hij ook dat Anna Maria Ortese gelijk had.

Meer over deze onderwerpen: