De heropleving van Acapulco, de meest glamoureuze bestemming van de jaren vijftig, verwoest door orkanen

“Herinner je Acapulco, die nacht, María Bonita, Maria van mijn ziel; herinner je hoe je op het strand, met je kleine handjes, de zeesterren afspoelde…” Zo begint María Bonita, de beroemde wals die componist Agustín Lara in één adem schreef voor zijn stormachtige liefde, de goddelijke María Félix, la Doña , gevierd als “de mooiste vrouw ter wereld”. Met die woorden vatte de Skinny Man de essentie samen van de parel van de Stille Oceaan, een stad doordrenkt van passie en nostalgie, zwevend tussen het wonder van haar baai en de klappen die de natuur en de mens hebben geleden. Mexico : schoonheid en terreur.

Sergio Palacios, "van de Maagd van Guadalupe en Cruz Azul", is directeur Internationale Promotie van het Secretariaat voor Toerisme van de staat Guerrero, een suggestief, complex en voorouderlijk gebied, een knooppunt van Mexicaanse identiteit. Acapulco (de Juárez) is een van de hoekpunten van de Zonnedriehoek, samen met de vredige stranden van Ixtapa-Zihuatanejo, de stad van de mooie vrouwen, en het wit-zilveren Taxco de Alarcón, twee van de drie magische steden van Guerrero. De derde is Ixcateopan, de stad van marmer en de eeuwige rustplaats van de laatste Azteekse keizer.

In de jaren vijftig trokken het kristalheldere water en de spectaculaire zonsondergangen internationale sterren aan.

Tegenwoordig nadert Palacios zijn pensioen en is hij van plan te genieten van zijn geliefde jumiles, een soort insect dat oorspronkelijk uit de bergen komt en hier een ware delicatesse is, levend of vermalen tot saus. In zijn jeugd vulde hij 15.000 flessen met goudkleurig zand uit Acapulco en verkocht ze aan Amerikanen; met de opbrengst kocht hij een huis, profiterend van een tijd waarin de stad bekend stond om zijn champagne en margarita's.

In de jaren 50 en 60 was Aca een symbool van internationale glamour. Op slechts 400 kilometer van Mexico-Stad trokken het kristalheldere water dat de stranden van Bonfil, Papagayo en Puerto Marqués omspoelt en de spectaculaire zonsondergangen sterren als Elizabeth Taylor, Rita Hayworth en Elvis Presley aan. Politici en beroemdheden als JFK en Marilyn Monroe vonden er hun romantische toevluchtsoord.

In die gouden jaren verrezen langs de Costera Miguel Alemán Avenue, vernoemd naar de president die zich sterk maakte voor de toeristische ontwikkeling van de ooit slaperige havenstad, die vooral bekend was om de terugreis van het galjoen van Manilla, luxe hotels zoals de Pierre, Las Brisas en de Princess, evenals plekken zoals Baby'O, de nachtclub "waar je ziet en gezien wordt". Daar bevestigden de grootste sterren van de vorige eeuw, van Luis Miguel, die er nog steeds een vaste waarde is, tot Michael Jordan, Bono en Sylvester Stallone, persoonlijk dat "de Stille Oceaan geen geheugen heeft". Naar verluidt heeft Jordan echter uit voorzorg de beveiligingsopnames van zijn feestnacht opgevraagd om te voorkomen dat ze tegen hem gebruikt zouden worden tijdens zijn echtscheidingsprocedure.

Hoe het ook zij, water en de zee hebben een geheugen en zoeken hun plekjes op. In de vroege uren van 25 oktober 2023 kwam Otis aan land in Acapulco met aanhoudende windsnelheden van 265 kilometer per uur, en veranderde in slechts 21 uur van een tropische storm in een orkaan van categorie 5. Meer dan vijftig mensen kwamen om het leven, talloze stedelijke infrastructuren werden verwoest en ongeveer 80% van de hotels sloot. "In heel Acapulco staat geen enkele elektriciteitspaal meer overeind", zei de toenmalige Mexicaanse president Andrés Manuel López Obrador.

Tegenwoordig is de kade nog steeds bezaaid met diverse luxe bezienswaardigheden, vooral omdat het een jaar later, op 24 september 2024, de beurt was aan John , een orkaan van categorie 3, minder gewelddadig dan Otis , maar misschien wel verwoestender, omdat hij een stad trof die nog steeds aan het herstellen was. Was het in 2023 de wind, in 2024 kwam het geweld met het water, vergelijkbaar met wat er een maand later in Valeècia gebeurde. Deze wonden verergerden een delicate economische situatie, na jaren waarin Cancún veel toeristen naar het Caribisch gebied had verleid. In 2013 werd de haven van Acapulco, die ooit meer dan 140 cruiseschepen per jaar ontving, teruggebracht tot slechts 13.

Deze tegenslagen zouden zelfs de meest veerkrachtige stad verwoest hebben, maar Acapulco is bijzonder en gewend aan wedergeboorte. Als de naam in het Nahuatl "de plek waar de wind het riet verwoestte" betekent, dan straalt de ontembare geest ervan in de ogen van de duikers, de jonge mannen die zich al 90 jaar dagelijks vanaf de 35 meter hoge klif van La Quebrada in zee storten, na gebeden te hebben tot de Maagd van Guadalupe en te wachten op de golf die hen zou beschermen tegen de impact op de rotsen. "Je raakt je angst nooit kwijt; je leert ermee leven en het helpt ons te verbeteren", zegt de 32-jarige Javier, die al duikt sinds zijn 15e.

Na de orkanen en de donkerste jaren, gekenmerkt door criminaliteit, die de toeristische potentie van Acapulco bedreigden, heeft de stad hernieuwde kracht gevonden dankzij de inzet van ondernemers en iconische figuren die de stad weer aantrekkelijk maken. Riviera Diamante in het bijzonder is de microbestemming die de renaissance van Acapulco aanvoert en traditie en innovatie combineert langs de 40 kilometer lange kustlijn die Brisas met Barra Vieja verbindt. Het is de nieuwste stedelijke ontwikkeling na Acapulco Tradicional en Acapulco Dorado, voornamelijk gedreven door de Mundo Imperial-groep van de Mexicaanse zakenman Juan Antonio Hernández.

Na de rampen werd het volledige personeel van de groep omgeschoold tot timmerman, waardoor ze de panden in recordtijd konden herbouwen. Met de heropening van het legendarische Princess Hotel en de GNP Seguros Arena, locatie voor evenementen zoals het ATP 500-tennistoernooi en internationale concerten, leidt de CEO van Mundo Imperial, de in Iran geboren Seyed Rezvani, een beweging die Acapulco's positie in het wereldwijde toerisme wil herstellen en de voormalige glamour die er nog steeds hangt, wil terugwinnen, bijvoorbeeld in het Pierre Hotel, dat in 1957 door magnaat Jean Paul Getty werd gebouwd als een persoonlijk toevluchtsoord en is omgetoverd tot een van de meest begeerde bestemmingen voor de internationale jetset .

"Cancún is slechts een begraafplaats van gebouwen; dit is Mexico", zegt Rezvani, die al bijna 30 jaar in Mexico woont en, net als vele anderen, bijna al zijn dierbaarste herinneringen verloor toen het water van John zijn huis overspoelde. De ondernemer beweert: "We hebben onze les geleerd en weten nu hoe we moeten bouwen om natuurrampen te weerstaan." Mundo Imperial is zelfs van plan te blijven investeren in dit deel van de stad, gebruikmakend van de nabijheid van de luchthaven: "Niet alleen hotels en congrescentra, maar ook verpleeghuizen en wellness- en schoonheidsklinieken. Allemaal met noodopvang en satellietcommunicatie", legt de CEO uit.

In een land waar iedereen altijd maar over eten praat, is de gastronomie een andere pijler van de wederopbouw: van de "pescado a la talla" (vis) in de charmante restaurants op Bonfil Beach of de traditionele donderdagse pozoleros (pozole-donderdagen), tot de haute cuisine van Susana Palazuelos, een 80-jarige chef-kok en ondernemer die de smaakpapillen van koningin Elizabeth II van Engeland heeft verrukt.

Na orkaan Otis steunde ze de gemeenschap met noodkeukens, en haar restaurants, zoals Zibu, aan de schilderachtige snelweg, vieren de eeuwenoude kruising van Mexicaanse en Aziatische culinaire tradities en trekken bezoekers van over de hele wereld. "Wat er is gebeurd, is een belangrijke les van de natuur: dit is een paradijs, we houden er allemaal van en we moeten er goed voor zorgen. In Acapulco beleef je het niet, je beleeft het opnieuw, en de zee is mooier dan ooit", zucht de chef-kok.