Voeding van maïs: sleutels tot maximale opbrengst

Door Agr. Eng. MSc. Cecilia Cerliani - Faculteit Agronomie en Diergeneeskunde, Nationale Universiteit van Río Cuarto.

Voedingsmanagement van maïs is essentieel om de maximale opbrengsten te behalen die de locatie toelaat. Tijdens de vroege of eerste plantperiodes in Centraal-Argentinië valt de opbrengstbepalende periode tussen eind december en begin januari, wanneer de zonnestraling op zijn hoogst is .

In deze scenario's, en zolang water geen beperkende factor is, hangt de opbrengst af van het vermogen van het gewas om deze straling op te vangen en te benutten. Daarom is het vanaf het begin essentieel om een ​​optimale voedingstoestand te garanderen om groeibeperking te voorkomen.

Bij vroeg geplante maïs ontwikkelt het gewas zich bij temperaturen ver onder de optimale temperatuur , wat de initiële groei en ontwikkeling vermindert. Onder deze omstandigheden is het vanaf het begin beschikbaar hebben van voedingsstoffen essentieel voor het verkrijgen van krachtige planten die meer hulpbronnen opnemen . Een goed startpunt voor het ontwerpen van een bemestingsstrategie is bodemanalyse, een essentieel hulpmiddel voor het diagnosticeren van de beschikbaarheid van essentiële voedingsstoffen.

Van de belangrijkste voedingsstoffen bij het planten spelen fosfor (P) en zink (Zn) een cruciale rol in de vroege plantengroei . Bodemgehaltes lager dan 15-18 ppm voor P en 1 ppm voor Zn kunnen de potentiële opbrengst beperken, waardoor bemesting noodzakelijk is. Vanwege hun geringe mobiliteit is het aan te raden om ze bij voorkeur onder en naast het zaad te plaatsen, zodat ze snel door de wortels worden opgenomen.

De afgelopen jaren zijn zelfs in bemeste percelen symptomen van zwaveltekort waargenomen , wat een herziening van traditioneel gebruikte doseringen suggereert. Boor komt ook steeds vaker onder de kritische drempelwaarde voor in bodemanalyses , wat samenvalt met de waarneming van deficiëntiesymptomen bij planten. Hoewel er verschillende commerciële bronnen voor de toepassing ervan zijn, is verder onderzoek nodig om de beste strategieën voor het beheer van deze voedingsstof te bepalen.

Stikstof is de cruciale "voedingsstof" voor het bepalen van de opbrengst , vooral onder omstandigheden met een hoog potentieel, zoals die zich in de beginfase zouden voordoen. Er zijn momenteel regionale modellen beschikbaar waarmee de optimale dosering kan worden geschat op basis van de verwachte opbrengst, de bodemmineralisatie en de klimatologische omstandigheden. Het is essentieel om het tijdstip van toediening en de stikstofbron af te stemmen op de specifieke omgevingskenmerken van elke locatie, waarbij altijd wordt gestreefd naar maximale efficiëntie en minimale verliezen.

Positieve reacties op de toediening van andere voedingsstoffen, zoals magnesium, kalium en calcium, worden ook in bepaalde omgevingen gemeld . Hoewel dit geïsoleerde situaties zijn, onderstreept dit het belang om deze elementen niet uit te sluiten van de initiële diagnose, aangezien ze in de toekomst beperkende factoren kunnen worden.

Bovendien opent de ontwikkeling van biologische producten die worden toegepast op maïsvoeding nieuwe mogelijkheden . Ze kunnen een goede aanvulling zijn op chemische bemesting en de efficiëntie van de nutriëntenopname verbeteren.

Kortom, een effectieve voedingsstrategie voor vroege maïs begint met een uitgebreide beoordeling van het veld, waarbij prioriteit wordt gegeven aan de vroege beschikbaarheid van belangrijke voedingsstoffen zoals fosfor en zink, en waarbij de stikstofdosering wordt aangepast op basis van de omgeving en de verwachte opbrengst. Ook moet worden gelet op mogelijke tekorten.

Door het complementaire gebruik van biologische producten en een aangepast beheer voor elke situatie kunnen we de overstap maken naar efficiëntere, duurzamere en winstgevendere productiesystemen.