Alles wat je altijd al wilde weten over kunst en musea, maar bang was om te vragen

Op het snijvlak van kunst en publiek vindt curator Melisa Boratyn haar doel en presenteert ze Bitácora de arte , een boek dat barrières wil doorbreken en bruggen wil bouwen naar het culturele universum. Deze gids biedt een interactieve en toegankelijke aanpak en nodigt mensen die altijd al nieuwsgierig waren naar kunst, maar niet wisten hoe ze ermee om moesten gaan, uit om zonder vooroordelen of angst musea, galerieën en culturele ruimtes te verkennen . Van eerste vragen tot praktische activiteiten: het boek is een hulpmiddel dat de artistieke ervaring omzet in iets alledaags en herkenbaars.

Het project, ondersteund door Fera -redacteuren Mara Parra en Victoria Benaim, heeft als doel kunst te democratiseren door mensen actief bij de inhoud te betrekken. Boratyn, kunstcriticus voor Clarín en het tijdschrift Ñ, combineert persoonlijke reflecties met verhalen van kunstenaars en verzamelaars . Zo creëert hij een narratief dat verder gaat dan de theorie en zo de beeldende kunst dichter bij een breed publiek brengt. Met illustraties van Juliana Vido nodigt Bitácora de arte ons uit om de link tussen creativiteit en het dagelijks leven te heroverwegen en daarbij culturele en geografische grenzen te overstijgen.

Het boek begint met de vraag: Welke kunstenaars ken of bewonder je? Welke uitdrukkingen uit de kunstwereld ken je? Bezoekt u regelmatig kunstruimtes? En het gaat verder met de 10 belangrijkste kunstwerken en architectuur van over de hele wereld.

"Het boek is ontstaan ​​als een intern debat dat ik al jaren voer en dat ik uit in ontmoetingen met vrienden en collega's over de verbinding die we hebben met het culturele universum , met name dat van de beeldende kunst, die soms op zichzelf terugvalt, ondanks het feit dat instellingen zoals musea de afgelopen jaren nieuwe paradigma's en manieren van zelfwaarneming hebben toegepast, waardoor de beroemde "open de deuren" mogelijk is geworden", legt Clarín , de curator, manager en schrijfster, uit. Ze zegt ook dat ze deze blog heeft samengesteld om bij te dragen aan het bouwen van bruggen tussen kunst en publiek.

Er valt op dat vlak natuurlijk nog veel te doen. Een van die schulden is het bouwen van bruggen tussen kunst en publiek, zodat ze kunst in alle opzichten kunnen consumeren en het als een instrument in hun leven kunnen gebruiken, iets waarmee ze zich op een comfortabele, vriendelijke en alledaagse manier kunnen verbinden: "Dit debat loopt als een rode draad door mijn hele praktijk als curator, criticus en manager. Het boek is een resultaat van het ongemak en de behoefte om dingen anders te doen," benadrukt ze.

–Waarom vond je het interactief?

–Het idee van interactie was er vanaf het begin, maar in dat opzicht hebben mijn redacteuren bij Fera, Victoria Benaim en Mara Parra, veel bijgedragen. Zij begrijpen namelijk heel goed hoe je nicheonderzoeken, als je dat zo wilt noemen, naar een meer democratisch niveau kunt tillen. Ze hadden al blogs opgericht om mensen kennis te laten maken met de wereld van tarot en literatuur, dus kunst was de volgende stap. De interactieve bron is een van de meest waardevolle aspecten en een belangrijk hulpmiddel dat u uitnodigt om deze te verslinden. Het gebruiken, doorstrepen en meenemen van slogans is soms lastig omdat mensen niet willen dat "het verpest wordt", maar het tegenovergestelde is waar. Het logboek komt tot leven dankzij degene die het in handen houdt. Op deze manier kunnen we veel van de beperkingen overwinnen die we als volwassenen hebben: we kunnen verder kijken dan de gedachte van: "Ik durf niet, het is niets voor mij, ik weet niet of ik het kan."

–Vanuit welk perspectief heb je naar de activiteiten gekeken?

–De activiteiten zijn zo ontworpen dat ze kort en gemakkelijk uit te voeren zijn, en dat je er niet veel meer voor nodig hebt dan een potlood. Ze zijn bovendien geschikt voor alle doelgroepen: van mensen die vaak galerieën, musea en workshops bezoeken tot mensen die daar nog nooit zijn geweest en niet weten waar ze moeten beginnen. Het zorgt er ook voor dat het meer theoretische deel gemakkelijker te verwerken is.

–Hoe heb je dat aangepakt?

–Ik wissel persoonlijke ervaringen af ​​met historische verslagen en verhalen van kunstenaars, galeriehouders en verzamelaars (vooral vrouwen). Wij proberen bekende en minder bekende mensen te mixen. Het is een actueel blog, die overal ter wereld gebruikt kan worden. Het uitgangspunt is: als we kunst niet dichter bij de mensen brengen, zal dit allemaal niet werken. De illustraties zijn van Juliana Vido, die fantastisch werk heeft geleverd. Hoewel we elkaar nooit ontmoet hebben, begreep ze via mijn schrijfstijl precies wat het boek nodig had.

– Welke reacties krijg je van lezers?

–Ik heb een kunstwinkel –Quorum– in San Telmo, waar het boek natuurlijk is, en wat ik het leukst vind, is luisteren naar mensen die het oppakken en er met een vriend over beginnen te praten. Het blok is vrij uniek en visueel aantrekkelijk en daarom populair. Toen het eind 2022 uitkwam, werd het meteen enorm goed ontvangen. Sindsdien ontvang ik op Instagram berichten van mensen uit allerlei landen op het continent die het hebben gekocht, van Peru tot Mexico en zelfs Spanje, waar Fera veel naartoe reist. Het verhaal dat mij het meest heeft verrast, is dat mijn neven en een vriendin mij diezelfde dag vertelden dat ze het logboek in de winkel Reina Sofía hadden gezien.

Kunstlogboek , door Melisa Boratyn (Fera).