Robbie Williams keert in stijl terug naar Barcelona

"Er is één artiest die boven alle anderen zweeft", kondigde de presentator aan, en Robbie Williams daalt ondersteboven af ​​van een gigantische gouden raket, gekleed in een astronautenpak. Dit glimmende ruimteartefact was de perfecte introductie tot Rocket , het eerste nummer van de avond en een voorproefje van zijn aankomende album, Britpop .

De gelijknamige tournee, die op 31 mei in Edinburgh van start ging, markeert niet alleen hun terugkeer naar de stadionscene, maar ook een soort historische verlossing.

"Dit is het album dat ik wilde schrijven en uitbrengen toen ik Take That in 1995 verliet", bekende de artiest. Destijds was de Britse popmuziek op zijn hoogtepunt, maar de jonge Robbie, net uit een boyband gestapt en nog steeds niet geloofwaardig als soloartiest, mocht de indie- Olympus, gedomineerd door Oasis, Blur of Pulp, niet betreden.

Tijdens zijn enige optreden in Spanje gaf de Britse artiest een preview van zijn nieuwe album en bracht hij een eerbetoon aan zijn klassiekers.

Vandaag de dag, op 51-jarige leeftijd, draagt ​​Williams weer het iconische rode Adidas-trainingspak dat ze in 1998 droeg naar Glastonbury. Daarmee is de cirkel rond.

Hun enige wedstrijd in Spanje – in het RCDE-stadion in Cornellà, de thuisbasis van Espanyol – was een viering van het verleden, het heden en de toekomst.

De scène had niet symbolischer kunnen zijn: terwijl Oasis in Cardiff speelde, schudde Robbie Barcelona wakker op zijn meest vrije en feestelijke dag. Britpop is officieel terug.

Na die eigenzinnige start ging de setlist verder met de klassiekers Let Me Entertain You , Monsoon , Old Before I Die en een zeer theatrale versie van Rock DJ . Ook bevatte het een rockmedley met fragmenten van Seven Nation Army (White Stripes), Song 2 (Blur) en Livin' On A Prayer (Bon Jovi).

Dezelfde oude Robbie was er ook weer: sarcastisch, grofgebekt, ​​sprankelend, met een benijdenswaardig energieniveau. Hij stak de draak met zichzelf, maakte mensen aan het lachen, flirtte met het publiek en maakte ruimte voor momenten van kwetsbaarheid. "Ik ben niet mijn fouten, en God weet dat ik er een paar heb gemaakt", zong hij emotioneel in "I Love My Life ", voordat hij live in gesprek ging met een door AI gegenereerde versie van zichzelf uit de jaren 90, gekleed in een Take That-outfit.

"Ik ben niet mijn fouten, en God weet dat ik er een paar heb gemaakt", zong de voormalige zanger van Take That ontroerd.

Later in de show zou de scène worden herhaald, ditmaal met zijn ‘toekomstige zelf’: een karikatuur van zichzelf op 80-jarige leeftijd, uitgebreid geopereerd en lijdend aan waanvoorstellingen.

In de tweede helft van het concert liet Williams zijn meer melodieuze kant weer de vrije loop. Hij verruilde zijn trainingspak voor een roze pak en bracht opnieuw een eerbetoon aan zijn idool Frank Sinatra met "New York, New York" en een diep emotionele versie van "My Way ", terwijl intieme foto's van zijn leven, zijn familie, zijn kinderen en zijn ups en downs op het scherm werden getoond.

Supreme , Something Beautiful en – ondanks dat hij zelf had toegegeven dat het zijn “minst favoriete” liedje was om te zingen – Millennium waren ook te horen.

Sommige nummers behoeven geen introductie, en in een tijdperk waarin er weinig ruimte is voor verrassingen, waren de eerste akkoorden van "Feel" genoeg om het publiek in extase te brengen, verlangend naar wat iedereen wist dat eraan kwam. Bij zijn derde kostuumwissel speelde Robbie Williams de laatste twee nummers van de avond, begeleid door een koor van duizenden stemmen dat uit volle borst meezong.

Het slotoptreden werd verzorgd door Angels , waarbij de zanger nogmaals letterlijk boven het podium uitstak om afscheid te nemen.

"Ik wil de beste artiest ter wereld zijn, en ik weet dat ik daartoe in staat ben", bekende hij eerder dit jaar in een interview met deze krant. De race gaat verder. Robbie Williams is weer aan het stijgen.