Negentig dagen om de wereld van de handel op zijn kop te zetten en naar de toekomst van gisteren te gaan

Goedemorgen, goedemiddag, goedeavond. Ten slotte hebben we een directe dialoogas tussen de twee grootste economieën ter wereld. China stond op het punt een handelsembargo van de VS op te leggen.

De geschiedenis leert ons dat embargo's niet goed aflopen als ze schurend worden.

Voorlopig proberen ambtenaren uit beide landen een manier te vinden om met een overwinning naar huis terug te keren. Sterker nog, het lijkt mij dat we tot nu toe een kopie hebben gezien van het gevecht tussen Saul Alvarez en Scull. De een probeert aan te vallen, de ander ontwijkt de haak. Ze verlaten de ring vooralsnog zonder noemenswaardige schade en zonder dat ze overtuigend als overwinnaars of verslagenen overkomen.

De wereldhandel voelt zich gerustgesteld, omdat het sentiment dat ‘het erger had kunnen zijn’ een positief gevoel geeft, en de aandelenmarkten weerspiegelen deze kracht.

Zodra de intensiteit afneemt, gaat de wereldhandel ervan uit dat de zaken op vriendschappelijke wijze moeten verlopen. Toch is het vastleggen van de precieze details van eisen en concessies op papier een proces dat eenvoudigweg niet zal plaatsvinden, zoals blijkt uit de eerste regering van Trump.

China heeft alle tijd van de wereld, de Amerikaanse consument beslist binnenkort over de tussentijdse verkiezingen en dan kan het roer om. De portemonnee van het gezin herkent geen strategische plannen voor de lange termijn. De economische pijn van vandaag kan niet worden verlicht met de belofte van een betere toekomst.

Economisch gezien begrijpen we dat de markten complexer aanvoelen, misschien voelen energie en metalen zich er prettiger bij, maar zolang de Chinezen ijverig blijven, zal hun economie niet stilvallen en zal de consumptie blijven toenemen. Er zijn echter geen garanties.

Wij weten niet of we terugkeren naar de Fase 1-overeenkomst. Het lijkt erop dat ze het niet willen associëren met wat al gebeurd is, om het niet te associëren met leegte.

Landbouwgrondstoffen gingen erop vooruit en sojabonen deden het erg goed dankzij de renteverhogingen op de handelsvloer van Chicago.

Het Amerikaanse ministerie van Landbouw (USDA) heeft zijn wereldwijde prognose voor vraag en aanbod bijgewerkt. Logischerwijs zagen we dat de integratie van de in maart gepubliceerde plantplannen werd vermenigvuldigd met de theoretische opbrengsten. Hieruit ontstond een balans tussen gebruik en voorraad. Het verschil tussen deze twee waarden drukt de omvang van de uiteindelijke voorraad uit.

Het komt erop neer dat de sojabonenproductie krapper wordt, dat er niet zoveel maïs meer is en dat tarwe schaars is.

Klimaatverandering vormt vooralsnog geen uitdaging voor de Noord-Amerikaanse productie. Er is nog geen besluit genomen over een klimaatneutrale babyshower. Gezien de klimaatneutraliteit is het de bedoeling dat er regen en warmte zijn die bevorderlijk zijn voor de goede ontwikkeling van zomergewassen.

Hopelijk zal dat ook in Mexico het geval zijn, waar de droogte hard heeft toegeslagen.

Zonder overhaaste analyse lijkt het erop dat het aanbod aanzienlijk kan zijn als de geopolitieke agenda's er niet daadwerkelijk op gericht zijn de oorlog in Oekraïne te beëindigen, de oplopende spanningen in India en Pakistan te kalmeren en Iran aan te passen aan een gezamenlijke agenda.

Als het bovenstaande werkt, lijkt de rest op zijn plaats te vallen, net als watermeloenen in de laadbak van een vrachtwagen die ze rangschikt terwijl hij rijdt.

De Noord-Amerikaanse landbouwcyclus begint hier en nu. Er wordt onverminderd gezaaid, de zomer bepaalt de opbrengsten, het internationale beleid zal de consumptie ofwel pauzeren ofwel versnellen en de uitkomsten daarvan zullen de prijzen beïnvloeden.

Bent u bij ons in goede handen?

Wereldwijd nam de handel een pauze en met optimisme denkt men dat het beter had kunnen gaan. We moeten echter afwachten wat er op korte termijn in de geopolitieke wereld gebeurt.