We zullen er een hoge prijs voor betalen

Alles is tegen hem, behalve de maatstaf van economische groei. "Hij wordt omringd door andere tegenstanders dan de BBP-landengte en zweert dat zijn schiereiland weerstand zal bieden", schreef Enric Juliana afgelopen zondag over de situatie van Pedro Sánchez.

Hij voegde daaraan toe dat "het waar is dat BBP-groei niet langer synoniem is met sociaal geluk", en velen van ons waarschuwen dat de Spaanse groei, en met name de Catalaanse groei, meer problemen creëert dan het oplost, maar de Spaanse regering is niet bereid om naar ons te luisteren. Een minder belegerde overheid zou een voorzichtigere aanpak kunnen hanteren en proberen de groei van sectoren te temperen waarvan de enorme groei afhangt van de opname van laaggeschoolde migranten. Deze groep overspoelt het openbare onderwijs, legt druk op de huizenmarkt en zal op lange termijn een ondraaglijke last voor de pensioenen vormen. Maar dat zou hetzelfde zijn als hem vragen de tak waar hij op staat af te zagen.

Het is niet eenvoudig om immigratie te regelen, maar staatsovereenkomsten kunnen helpen.

De Bank van Spanje is deze zinloze politiek te hulp geschoten door ons te verrassen met de uitspraak in haar jaarverslag, dat deze week is gepubliceerd. Daarin staat dat “de productiviteitswinst in Spanje in de periode 2019-2024 groter is geweest dan in de EMU als geheel, vooral vergeleken met landen als Frankrijk en Duitsland.”

Jammer dat die bewering niet waar is. Kijken we naar het BBP per werknemer (dat hij omschrijft als "de meest gebruikte indicator en de indicator die het nauwst verband houdt met het inkomen per hoofd van de bevolking"), dan zien we dat er in Spanje de afgelopen vijf jaar geen sprake is geweest van "productiviteitswinst", maar eerder van een verlies van 2%. Ook in Frankrijk (2,4%) en Duitsland (0,8%) zijn er gevallen gemeld. Maar wat is nu de troost? Het verschil is dat de verliezen in deze twee landen tijdelijk zijn, terwijl de zwakte van Spanje al sinds vóór 2000 aanhoudt. In deze periode van vijf jaar is er echter sprake van een kleine verbetering in de EMU als geheel, aanzienlijke vooruitgang (tussen 4 en 5%) in Zwitserland, Zweden, Portugal en Denemarken, en zeer aanzienlijke vooruitgang (rond de 10%) in de VS.

Ondertussen waarschuwt het Britse equivalent van Airef, het Office for Budget Responsibility, voor wat velen van ons al waarschuwen: dat de opname van een laaggeschoolde migrant niet betekent dat de overheidsfinanciën worden ontlast, maar juist dat het hen netto aanzienlijk kost, in de orde van 151.000 pond gedurende hun leven.

Migratie is een complex fenomeen met economische, culturele en sociale aspecten. Het heeft op veel verschillende manieren gevolgen voor veel mensen. Je hoeft alleen maar te kijken naar wat er om ons heen gebeurt om te zien dat het de maatschappelijke consensus kan destabiliseren en het collectieve leven kan vergiftigen. Het is niet eenvoudig om dit te regelen, maar het zou helpen als de oppositie open zou staan ​​voor het sluiten van staatsakkoorden in plaats van geobsedeerd te zijn door het vernietigen van de regering. Voor dit gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel zullen we een hoge prijs betalen.