Eén op de vijf mensen met overgewicht krijgt voortaan de diagnose obesitas.

Met het nieuwe classificatiekader voor obesitas, voorgesteld door de European Association for the Study of Obesity (EASO), zal één op de vijf mensen die voorheen als te zwaar werden beschouwd, nu als obees worden geclassificeerd . Deze nieuwe definitie sluit beter aan bij de biologische realiteit van obesitas, aldus Andrea Ciudin, bestuurslid van de Spaanse Vereniging voor Obesitas (SEEDO) en hoofd van de afdeling Algemene Obesitasbehandeling van het Vall d'Hebron Ziekenhuis (Barcelona).

Obesitas wordt niet simpelweg gedefinieerd door een getal op de weegschaal, maar als een ziekte die wordt gekenmerkt door een teveel aan en/of disfunctie van vetweefsel, wat een negatieve invloed heeft op de gezondheid. Lange tijd, legt ze uit, "werd de body mass index (BMI) ten onrechte gebruikt als het enige diagnostische instrument. Deze index, die gewicht aan lengte koppelt, werd ontwikkeld door een Belgische wiskundige om de gemiddelde fysieke kenmerken van de bevolking te beschrijven en werd uitsluitend gevalideerd op mannelijke soldaten uit Frankrijk en Schotland, zonder rekening te houden met de relatie ervan met gezondheidsgebeurtenissen."

BMI is een maatstaf voor lichaamsgrootte, maar weerspiegelt niet direct de lichaamssamenstelling. In plaats daarvan, voegt ze eraan toe, "heeft obesitas niet alleen betrekking op overtollig lichaamsvet, maar ook op aspecten zoals de locatie ervan (onderhuids of visceraal vet) en de functionaliteit ervan. Visceraal vet, gelegen in de buik, is metabolisch actief en wordt geassocieerd met ziekten zoals diabetes, hart- en vaatziekten en bepaalde soorten kanker."

Zo kan iemand met een BMI van 25, maar een ongunstige vetverdeling (bijvoorbeeld een tailleomtrek groter dan de helft van de lengte), obees zijn, ook al lijkt dat op basis van de BMI niet zo, legt Ciudin uit. "Deze mensen hebben een abnormale vetophoping, met name visceraal vet, wat in verband is gebracht met een hoger risico op metabole complicaties."

Volgens deze classificatie is 18,8% van de volwassenen in de VS, die voorheen op basis van hun Body Mass Index (BMI) als te zwaar werden geclassificeerd, nu geherclassificeerd als obees, zo blijkt uit een onderzoek gepubliceerd in de Annals of Internal Medicine .

In het onderzoek werden cross-sectionele en longitudinale gegevens geanalyseerd van 44.030 Amerikaanse volwassenen van 18 tot 79 jaar die tussen 1999 en 2018 deelnamen aan de National Health and Nutrition Examination Survey (NHANES).

Ondanks deze herclassificatie observeerden de onderzoekers dat het risico op overlijden voor deze mensen vergelijkbaar was met dat van mensen met een normaal gewicht .

Uit de resultaten blijkt dat het nieuwe EASO-kader een gevoeliger instrument zou kunnen zijn voor het diagnosticeren van obesitas in de vroege stadia. De auteurs benadrukken echter de noodzaak van verder onderzoek om te beoordelen of deze patiënten baat zouden hebben bij een specifieke behandeling voor obesitas.

Obesitas kan worden onderverdeeld in twee brede categorieën : overtollige vetmassa, waarbij het lichaamsvolume toeneemt vanwege overtollig vetweefsel; en ongezond vet, waarbij er mogelijk niet zoveel vet is, maar eerder disfunctioneel visceraal vet, met ontstekingen en fibrose.

In het eerste geval "hebben mensen vaker last van mechanische complicaties, zoals artrose, slaapapneu of gastro-oesofageale reflux, terwijl ze in het tweede geval een groter risico lopen op stofwisselingsziekten zoals diabetes, leververvetting, hartaanvallen of kanker."

Daarom stelt de SEEDO-expert: "Hoewel deze nieuwe definitie het aantal mensen dat als obees wordt geclassificeerd, verhoogt, liepen deze personen al risico. Dit is geen overdiagnose , maar eerder een betere aansluiting bij de biologische realiteit van de ziekte. Deze aanpak maakt het mogelijk om risicogroepen die baat zouden kunnen hebben bij een passende behandeling, eerder op te sporen."