‘Mijn leven staat stil’: het drama van de gerechtelijke staking

"Ik kwam aanrennen en ze vertelden me dat er geen dienst was." Dit is de getuigenis van een van de duizenden mensen die getroffen zijn door de werkonderbreking bij de rechterlijke macht in Mexico-Stad, die al meer dan twee weken duurt. Terwijl arbeiders betere lonen eisen, staat de rechtvaardigheid voor burgers stil.

Een arbeidsconflict is geëscaleerd tot een volledige verlamming van het rechtssysteem in Mexico-Stad. Sinds 29 mei hebben werknemers van het Hooggerechtshof van Mexico-Stad (TSJ-CDMX) een werkonderbreking voor onbepaalde tijd in stand gehouden, rechtbanken gesloten en duizenden procedures, hoorzittingen en uitspraken opgeschort, waardoor burgers en advocaten in een juridisch en emotioneel niemandsland terechtkomen. Wat begon als een protest tegen looneisen, legt nu de diepe scheuren bloot in een instelling die essentieel is voor de rechtsstaat.

De kern van het conflict is de eis voor betere arbeidsomstandigheden. De werknemers, die onlangs werden bijgestaan ​​door deskundigen van het Openbaar Ministerie (FGJ) om hun solidariteit te tonen, stellen dat hun lonen onder de werkdruk liggen die zij als "excessief" omschrijven.

Hun specifieke eisen wijzen op een directe salarisverhoging van 7 tot 12% en een verhoging van de secundaire arbeidsvoorwaarden met 5%. Ze stellen dat de verhoging van het minimumloon veel hoger is geweest en dat hun inkomen niet in verhouding staat tot de inflatie of de verantwoordelijkheden van hun werk.

In een poging het conflict op te lossen, deden de gerechtelijke autoriteiten, onder leiding van opperrechter Rafael Guerra Álvarez, een aanbod: een salarisverhoging van 5%, een verhoging van 100 peso aan voedselbonnen en een bonus van 7.100 peso voor het personeel van de familierechtbank.

De reactie van de werknemers was een resolute afwijzing. Ze noemden het aanbod "onvoldoende" en een teken dat de autoriteiten de omvang van hun eisen niet begrijpen.

"We zijn niet geobsedeerd... Oké, je kunt ons geen 10% geven, hoeveel bied je ons dan? Er is geen dialoog. Het enige wat ze willen is dat we de faciliteiten openen," zei Erika Ojeda, medewerker civiele rechtspraak, die haar frustratie uitte over het gebrek aan echte onderhandelingen.

Terwijl het politieke en arbeidsconflict voortduurt, zijn het de burgers die de hoogste prijs betalen. De staking heeft het rechtssysteem volledig platgelegd, met gevolgen voor zaken die van cruciaal belang zijn voor het leven van mensen.

Advocaten die gespecialiseerd zijn in procesvoering beschrijven de beproeving: echtscheidingsprocedures, alimentatiebetalingen die niet geannuleerd of gewijzigd kunnen worden, erfenissen die niet verdeeld kunnen worden, en zo gaat het maar door. "We hebben een hoorzitting en plotseling sluit de rechtbank. Dat levert ons twee of drie maanden vertraging op, afhankelijk van de situatie," zegt een advocaat met tientallen jaren ervaring. Voor velen, net als advocaten die per zaak rekenen, betekent de verlamming geen inkomsten. Voor burgers betekent het dat hun leven en vermogen voor onbepaalde tijd bevroren zijn.

De onderhandelingen liggen vast. De arbeiders weigeren de staking te beëindigen zonder een duidelijk, schriftelijk tegenvoorstel, terwijl de autoriteiten een week hebben geëist om een ​​analyse van de gevolgen voor de begroting uit te voeren, een voorstel dat weinig vertrouwen wekt bij de demonstranten.

De spanningen lopen op en er zijn zelfs meldingen van botsingen met vermoedelijke rellengroepen. De mogelijkheid dat de staking escaleert tot een volledige algemene staking is mogelijk, wat de crisis en de beproeving voor duizenden inwoners van de hoofdstad, die momenteel de deur naar gerechtigheid gesloten houden, verder zou verlengen.