Feijóo versterkt de Galicische kern, sluit een pact met Madrid en vormt een alliantie met Andalusië

Een Galicisch fort omringd door een groter fort dat het Iberisch Schiereiland omvat. Dit zou de beschrijving kunnen zijn van de leiders die, volgens het geplande plan, morgen zullen verschijnen op het 21e PP-congres, waar Alberto Núñez Feijóo tot leider zal worden uitgeroepen en de mantel zal dragen die hem, via stemming, naar het Moncloa-paleis zal brengen.

De PP-voorzitter heeft de leiding gereorganiseerd en de kern van loyalisten versterkt die hem vergezelden in Galicië en in zijn nieuwe poging om de partij in Madrid op orde te houden. Ze zijn nog steeds dezelfde, maar met één gedelegeerd commando, dat Feijóo's schaduwvicevoorzitter was en nu absolute controle over de partij zal uitoefenen om de machinerie voor de verkiezingen soepel te houden. Vanuit een positie als algemeen secretaris, versterkt met meer organisatorische functies, is Miguel Tellado een gevolmachtigd plaatsvervanger. Na eerst de zwarte piet van de blauwe bank in het Congres te zijn geweest, heeft hij nu de missie om de positie in te nemen die twee jaar geleden vier zetels tekortkwam voor de PP, die er alleen Vox aan kon toevoegen.

Naast Tellado zal Feijóo's binnenste kring blijven bestaan ​​uit zijn stafchef, Marta Varela; Mar Sánchez, die de leider altijd vergezelt als directeur voorlichting en imago; Álvaro Pérez, die de acties van de parlementaire fracties coördineert – die allemaal lid zijn van het Congres – en Luis de la Matta, die, hoewel hij geen lid is van het stuurcomité, leidinggeeft aan de communicatieafdeling van de PP.

Met uitzondering van De la Matta, die in Madrid is geboren maar een groot deel van zijn professionele carrière in de Xunta heeft doorgebracht, is de harde kern dus volledig Galicisch, wat – ironisch genoeg, bronnen uit Génova uit andere delen van Spanje – het spreekwoordelijke wantrouwen onderstreept jegens de mensen van Keltische afkomst die op het schiereiland Finisterre wonen, wier dubbelzinnigheid als het gaat om te zeggen of ze de trap op of af gaan, eveneens een grap is.

Alma Ezcurra, coördinator van Reformismo21, een denktank die door Feijóo werd opgericht als tegenwicht tegen de FAES van José María Aznar en die vanaf de oprichting tot aan zijn dood werd voorgezeten door Josep Piqué, is in de geheime kring geroepen waartoe Cuca Gamarra, die het kantoor van de secretaris-generaal verlaat om de leiding over het ministerie van Justitie op zich te nemen, niet is toegetreden.

De Europarlementariër uit Madrid zal op zijn beurt fungeren als contactpersoon voor de Volkspartij van Madrid (PP), onder voorzitterschap van Isabel Díaz Ayuso, met wie Génova, ondanks het gedeelde hoofdkwartier, niet altijd even goede betrekkingen onderhoudt. Andere inwoners van Madrid zijn onder andere Noelia Núñez, die aanblijft; Jaime de los Santos, die zich aansluit na in het Congres te hebben gevochten tegen de minister van Gelijkheid; en Alberto Nadal, die staatssecretaris was onder Mariano Rajoy, die Feijóo, die zich heeft verbonden met de burgemeester van de hoofdstad, José Luis Martínez-Almeida, terughaalt om zich met de economie bezig te houden.

De PP haalt Alberto Nadal, die voorheen staatssecretaris was onder Mariano Rajoy, weer in dienst voor het economische beleid.

De komst van Nadal verdringt Juan Bravo, een van de twee Andalusiërs, samen met Elías Bendodo, van het managementcomité naar de financiële afdeling, waar hij voorheen als regionaal raadslid werkzaam was. Dit leidt ook tot het vertrek van de in Madrid geboren Paloma Martín, die het huisvestingsplan opstelde dat de PP wil doorvoeren als de peilingen dat voorspellen, en zij neemt de leiding over.

Ana Alós uit Huesca, die verantwoordelijk is voor het bemiddelingsplan van de Partido Popular, verlaat eveneens de leiding van de Partido Popular. Zij draagt ​​de leiding van het sociale beleid over aan Carmen Fúnez, de voormalige adjunct-secretaris van Organisatie, een afdeling die nu deel uitmaakt van Tellado's almachtige secretariaat.

De overige leden van het dagelijks bestuur behouden hun functies, met Borja Sémper als woordvoerder, terwijl Dolors Montserrat, de enige Catalaan, wordt benoemd door Feijóo, die binnen een presidentiële partij als de PP de bevoegdheid heeft om de leden van zijn team te benoemen. Zo blijft de secretaris-generaal van de EPP, die al in het dagelijks bestuur zat toen ze woordvoerder in Brussel was (nu Esteban González Pons), in de commandokamer van Génova zitten, met directe communicatie van de PP-woordvoerder in Barcelona, ​​Daniel Sirera.

De andere twee woordvoerders van het parlement, Alicia García (Senaat) en Ester Muñoz (Congres), die plaatsvervangend minister van Onderwijs en Volksgezondheid was en wiens positie nu is versterkt door de vacature die Tellado in het Lagerhuis heeft achtergelaten, komen uit Castilla y León, de gemeenschap die wordt voorgezeten door Alfonso Fernández Mañueco, een van de regionale leiders, samen met Fernando López Miras uit Murcia, die het dichtst bij Feijóo staan.

Onder de andere baronnen wint de Andalusiër Juanma Moreno aan populariteit. Zij is de primus inter pares van haar vier redacteuren en zorgt ervoor dat het politieke verslag, waar de voorzitter van de PP van Catalonië, Alejandro Fernández, op een aantal punten bezwaren tegen had geuit (over de relatie met krachten die de constitutionele geest ondermijnen, zoals Junts), niet de gewenste veranderingen in het conclaaf teweegbrengt, wat wel is gelukt.

Naast de diplomatie en goede manieren van Moreno en María Guardiola uit Extremadura, die deelnamen aan de presentatie van de statuten, was er ook de Galiciër Alfonso Rueda, die Feijóo's erfenis erfde en zijn eigen stempel op de Xunta wil drukken, in de schaduw van zijn mentor. En als zij degenen zijn die het meest op één lijn zitten met de leider, is het Carlos Mazón uit Valencia die snel uit de belangstelling verdwijnt. Hij arriveerde gisteren in Paviljoen 10 van de Ifema-beurs in Madrid, waar het congres plaatsvindt, en haastte zich om journalisten te ontwijken.

Na de triomfantelijke tocht van het nationale conclaaf heeft de PP de kwestie Valencia nog steeds niet opgelost.

Na de triomftocht die Feijóo daarentegen organiseerde en waarmee hij de crisis van de Volkspartij (PP) in de regio Valencia oploste, blijft een van zijn traditionele bolwerken het grootste onafgemaakte werk.