PSG versloeg Inter met een dans en is de nieuwe Europees kampioen.

Luis Enrique schreef zaterdag geschiedenis in München. Hij bezorgde PSG de eerste Champions League-titel en voltooide de eerste triple in het Franse voetbal , de tweede in zijn carrière, nadat hij Inter Milaan (5-0) had verslagen met een ongekende prestatie in de Allianz Arena, met een team dat hij naar zijn hand had gezet en dat hij naar zijn hand had gezet totdat het in een onvergetelijk seizoen de koning van Europa werd.

PSG speelde af op het ritme van 'olés'. En dat is niet zo gek. Nooit eerder in de geschiedenis was er een verschil van vijf doelpunten in een finale van de Champions League of de Europacup . De prestatie van Luis Enrique was gigantisch: hij presteerde wat PSG niet voor elkaar kreeg met Messi, Neymar of Mbappé. Nieuwe koning van Europa. Architect van een angstaanjagend team, leider van een ongekende aanval in een wedstrijd van dit niveau. PSG ging met hun eerste overwinning rechtstreeks naar de Olympus in de Champions League.

(Meer: De selectie van Colombia is klaar: de spelers gekozen voor de wedstrijd tegen Peru en Argentinië ).

De eerste maanden van onzekerheid, die PSG bijna uit de competitie gooiden, zijn allang voorbij. Het is alsof ze nooit hebben bestaan, alsof ze niet passen bij het team dat de perfecte wedstrijd speelde in de Allianz Arena, waardoor Inter alle persoonlijkheid verloor en de finale won die door hun overweldigende overwicht nipt had kunnen eindigen.

Luis Enrique heeft Simone Inzaghi volledig teniet gedaan. Het was een tactisch gevecht tussen de Spanjaard en de Italiaan, die op de vleugel niet in staat was om te scoren tegen de overmacht van PSG. Omdat de 'Nerazzurri' zelden zo'n duidelijke dominantie hebben ondervonden. Ze jaagden op schaduwen. Ze verdedigden zichzelf opgesloten. Ze konden niet in de tegenaanval komen.

Het was een typisch Parijs bad. Vitinha, Fabián en Joao Neves speelden verstoppertje en in sommige gevallen tikkertje met een middenveld dat zo volwassen was als dat van Inter. William Pacho was een muur met Lautaro. Marquinhos een leider tegen Thuram. Hakimi is een aansteller. 'Kvara' is een nachtmerrie op de vleugel. Dembelé, een vrije geest die de Italiaanse verdedigingsplannen aan diggelen sloeg, een duidelijke kandidaat voor de Ballon d'Or. En Doue, de executeur.

(Lees verder: Actieve voetballers die al een voetbalteam bezitten .)

Het duurde niet lang voordat de 19-jarige Fransman de doorslag gaf. Vitinha deed dat feitelijk met een gefilterde pass op het niveau van een select groepje. Maar de kalmte van de Fransman, hoofdrolspeler in een wedstrijd van zijn tijd, winnaar van de MVP-prijs en buitensporig volwassen voor iemand van zijn leeftijd, zorgde ervoor dat Hakimi de score kon openen in een leeg doel. Hij deed dat bij het doel, waar de Inter-fans hem aanmoedigden. Daar won hij een 'Scudetto'. Hij vroeg om vergiffenis.

Het was het eerste doelpunt voor Dimarco, die een vrije trap kreeg. Dat was het zwakke punt van Inter en in combinatie met de waanzin van Doue leidde dat tot een nederlaag. Het duurde acht minuten voordat de Fransman weer in het middelpunt van de belangstelling stond. Het leidde tot een tegenaanval die bijna 'made in Inter' was. Vanaf de eigen achterlijn begon de bliksemaanval, een perfecte tegenaanval .

'Kvara' gaf de bal diep door aan Dembele, die de komst van Doue snel zag. De aanval veranderde en de hoofdrolspeler van de wedstrijd, minstens één van hen, schoot om de gunst van Dimarco te winnen, wiens lichte aanraking uiteindelijk Sommer versloeg. PSG was al kampioen. Hoe hard Inter ook probeerde te reageren op een standaardsituatie, met twee kopballen van Thuram en Acerbi. Het Italiaanse team stond op het canvas. En ze lieten hem niet opstaan. Want net toen het leek alsof ze een comeback konden maken, aan het begin van de tweede akte, kregen ze het verdict.

(Lees ook: De sappige buit die Atl. Nacional heeft gewonnen bij haar deelname aan de Copa Libertadores ).

Onder leiding van een ontketende Doué , de afmaker in een toneelstuk met een kenmerkende handtekening. Dembélé gebruikt een hakbal om de druk op het middenveld te verlichten. Hulp van Vitinha. En een perfecte definitie van het extreme, die al als realiteit is vastgesteld.

Het was al een gek einde. Een bad van Bijbelse proporties. Een prestatie die de geschiedenisboeken in gaat. Een titel die ze al sinds de 20e minuut in hun bezit hadden, maar die PSG pas in de 63e minuut begon te vieren met het derde doelpunt, nadat Doué vlak na het doelpunt werd gewisseld met een applaus .

Maar het Parijse team was niet tevreden. Hij wilde dat zijn eerste Champions League-titel de voetbalgeschiedenis in zou gaan. En dat was precies wat 'Kvara' voor elkaar kreeg. Hij speelde een bijzondere rol in deze wedstrijd voor zijn Napoli-team, de kampioen van een 'Scudetto' die ze van Inter hadden afgepikt. De Georgiër, die voor de zoveelste keer in zijn korte carrière een tentoonstelling had bijgewoond, tekende zonder aarzelen het vierde exemplaar, als een geschenk voor alle Napolitanen.

Zelfs het laatste zetje in de 87ste minuut werd aan Mayulu gegeven, die het doelpunt maakte dat een feest in Parijs deed ontbranden. PSG, Europees kampioen. Een welverdiende winnaar van zijn eerste Champions League-titel. En Luis Enrique, auteur van een prestatie van gigantische afmetingen.

Technisch blad

5 - PSG: Donnarumma; Hakimi, Marquinhos, Pacho, Nuno Mendes (Lucas Hrenández, overleden 78); Joao Neves (Zaïre-Emerey, m.84), Vitinha, Fabián Ruiz (Mayulu, m.84); Doué (Barcola, m.66), Dembelé, Kvaratskhelia (Gonzalo Ramos, m.84).

0 - Inter Milaan: Zomer; Pavard (Bisseck, m.54) (Darmian, m.62), Acerbi, Bastoni; Dumfries, Barella, Calhanoglu (Asllani, m.70), Mkhitaryan (Carlos Augusto, m.62), Dimarco (Zalewski, m.54); Thuram, Lautaro Martínez.

Doelpunten: 1-0, m.12: Hakimi; 2-0, m.20: Doue; 3-0, m.63: Doue; 4-0, m.73: Kvaratskhelia; 5-0, m.87: Mayulu.

Scheidsrechter: Istvan Kovacs (Roemenië). Hij gaf gele kaarten aan Doue (m.65) en Hakimi (m.90) voor PSG; al Zalewski (m.56), Inzaghi (trainer, m.58), Thuram (m.69) en Acerbi (m.71) namens Inter Milan.

Incidenten: Champions League-finale gespeeld in de Allianz Arena in München voor ongeveer 75.000 toeschouwers.

EFE