Joel Roca: hoop komt van Camprodon
Alles wijst erop dat Joël Roca (Camprodon, 2005) zich snel moet aanpassen aan de schijnwerpers en het lawaai van het voetbal . Hij moet zijn huidige, anonieme leven, gedomineerd door eenvoud en rust, verlaten en zich richten op de druk en professionaliteit van de koning der sporten. De jeugdspeler van Girona , wiens contract in juli werd verlengd tot 2029, klopt aan bij het eerste elftal, en tegen Wolverhampton in Montilivi opende hij de deur met een indrukwekkende introductie: een schitterend doelpunt en bovenal een geweldige algehele prestatie, waarmee hij de MVP van de wedstrijd werd, wat hem bevestigt als een van de meest veelbelovende projecten.
Toen de bal in de 48e editie van de Costa Brava Trophy in de bovenhoek vloog , voelde hij geluk en een gevoel van bevrijding. "Het was een eerste uiting van zijn verlangen om te debuteren en vervolgens uit te blinken in de Eerste Divisie ", vertelde de entourage van de speler aan La Vanguardia . De jonge linksbuiten, pas 20 jaar oud, staat aan het begin van zijn voetbalcarrière of, afhankelijk van hoe je het bekijkt, aan het einde van een lange weg die begon toen hij nog een kind was in Camprodon.
Roca, die voor La Masia speelde en de jongste debutant van Girona is, veranderde zijn mentaliteit na een zware blessure.Het bucolische dorpje Ripollès, vlakbij Frankrijk en iconisch vanwege de middeleeuwse brug over de rivier de Ter, heeft zijn persoonlijkheid gevormd: rusteloos, maar toch verlegen en kalm. Hij houdt van de natuur, voelt zich op zijn gemak te midden van bergen en velden, en, wanneer mogelijk, altijd samen met zijn dierbaren. Zijn vader, David, runt een tuincentrum met gehandicapte werknemers; zijn moeder, Alicia, is ambtenaar in Figueres; en zijn oudere zus, Matilda, zijn de steunpilaren van zijn leven. Dat geldt ook voor zijn levenslange vrienden, met wie Joel elke zomer ergens naartoe vlucht (dit jaar naar Puerto de Santa María) of tijd met hen doorbrengt in het dorp, zijn toevluchtsoord wanneer hij het voetbal even niet meer ziet zitten.
Maar met de bal transformeert hij. Hij wordt een brutale en onvoorspelbare speler, een plaag voor zijn tegenstanders, wiens gretigheid niet afneemt, ongeacht of ze tegen een bescheiden of een groot team spelen. Zijn eerste doelpunten vielen in de voetbalacademie van Camprodon, maar al snel, toen hij nog maar negen jaar oud was, werd hij door een scout van Barça gerekruteerd voor La Masia. Van landelijke afkomst, gewend aan de vrijheid van het platteland, paste hij zich niet aan aan Barcelona of het strengere leven op het trainingscentrum van Blaugrana, waar Joël het moeilijk had.
Lees ook Joel Roca laat Montilivi genieten Carlos Ruiz Osias
Nadat zijn tijd bij Barça ten einde kwam en hij op 14-jarige leeftijd terugkeerde naar zijn geboortestad, overtuigde Girona hem om zijn ontwikkeling voort te zetten in hun woonplaats, dichter bij zijn roots. Sergi Mora, die de jeugdelftallen coachte, en Albert Siria, directeur jeugdvoetbal, speelden een sleutelrol. De categorie Onder 12 werd al snel te klein voor hem en in 2022, op 17-jarige leeftijd, werd hij de jongste debutant in de geschiedenis van het eerste elftal van Blaugrana tegen Celta de Vigo. De club had hem toen al een appartement in Girona ter beschikking gesteld, dat hij een tijdje deelde met zijn zus. Alles verliep soepel, al zonder veel moeite onder de radar van Míchel. Maar vóór de start van het historische seizoen 2023-24 kwam zijn vooruitgang tot stilstand toen hij de voorste kruisband en de externe meniscus in zijn linkerknie scheurde. De blessure deed Joël beseffen hoe wisselvallig voetbal is, dat van een hobby een beroep is geworden. Hij begon meer aandacht te besteden aan zijn dieet, slaap en fysieke voorbereiding. Voorheen keek hij nauwelijks naar wedstrijden. Nu bestudeert hij zijn tegenstanders.
Een jaar later herstelde hij zich van Girona om een masteropleiding in volwassenheid te volgen bij Mirandés, waar hij vorig seizoen op huurbasis in de Second Division speelde. De Catalaan, die wisselde van invalbeurten (25) met basisplaatsen (18), leerde orde, verdedigende inzet, kreeg spierkracht en paste zich aan als tweede spits, verder van de flank. Een positieve ervaring die bijna leidde tot promotie naar de First Division. In zijn eerste volledige jaar als prof buiten Girona (en zijn Camprodon) verloor hij zijn essentie niet: hij woonde in Sajazarra, een dorp omgeven door wijngaarden met iets meer dan 100 inwoners in La Rioja, op 15 km van Anduva.
Zijn sterke prestaties bij Miranda de Ebro, waar hij zes doelpunten maakte, leidden tot aanbiedingen, drie van Spaanse La Liga-clubs en twee van Franse clubs (Nantes en Strasbourg). Maar Joël Roca, al sinds zijn jeugd fan van Girona, wiens dromen zijn om titels te winnen bij Montilivi en internationaal te spelen, wilde graag terugkeren naar Girona, en zowel technisch directeur Quique Cárcel als Míchel pleitten eveneens voor zijn terugkeer. In een selectie met een gebrek aan relevante jeugdspelers en, voorlopig, nieuwe gezichten, is de inwoner van Camprodon een van de grootste trekpleisters geworden voor de Girona-fans.
lavanguardia
