RCD Espanyol: ga eropuit en win

Als FC Barcelona in dezelfde situatie zou zitten als RCD Espanyol , zouden deze week duizenden mensen dag en nacht een pelgrimstocht naar Montserrat maken, zouden de kalmeringsmiddelen uit de apotheken verdwenen zijn en zou Barcelona een sombere stad zijn, bedroefd bij de gedachte dat alles wat mis kan gaan op een voetbalveld , op zaterdag ook mis kan gaan en de klokken van de Sagrada Familia zouden luiden om degradatie te verkondigen.

Niemand kan zeggen dat hij gepassioneerd is door voetbal als hij niet een promotiewedstrijd of finale heeft meegemaakt zonder bekers, confetti of parades, waarin je speelt om in de Eerste Divisie te blijven of te degraderen naar de Tweede Divisie (of naar de Eerste RFEF of Tweede RFEF), die hel waarin de rechtvaardige clubs als Sporting de Gijón, Real Zaragoza of Málaga slapen.

Fan zijn van Espanyol is een pré: tijdens de finale zijn er geen trofeeën, confetti of parades.

Een titel winnen is glorie, in de categorie blijven is alles. Het is een vorm van existentieel lijden, speciaal gemaakt voor mensen die nog nooit van drievoudige bassen hebben gehoord of over het leven hebben geklaagd. Zij weten immers dat lijden bij de geest van je club hoort. Niemand wordt fan van Atlético Madrid om trofeeën te winnen en daarmee te pronken voor de bezoekers...

Hoe voelt het als je club zaterdag een finale heeft en de beloning is dat je blijft waar je bent, zonder ook maar een centimeter vooruit te gaan? De verdienste van RCD Espanyol, net als die van zoveel andere eeuwenoude clubs in Catalonië, schuilt in het vermogen om te overleven. Dat vermogen heeft haar geen andere beloning opgeleverd. Het is niet zijn, het is bestaan. Zouden de supporters van Real Madrid of Barça degradatie naar de Tweede Divisie tolereren? Ik vermoed dat er massaal mensen zouden overlopen, omdat mensen over het algemeen graag aan de winnende kant staan. Voor de echte fan zijn wedstrijden als RCD Espanyol-UD Las Palmas echter essentieel om alle aspecten van voetbal te ontdekken. Als het seizoen van Barça een aflevering over Indiana Jones was, is dat van Espanyol een spannende film waarvan de laatste wedstrijd zal bepalen of het een komedie of een horrorfilm (Koreaanse school) wordt.

Lees ook

Anders dan bij officiële finales zal niemand de blauw-witte speelsters vertellen: ga eropuit en geniet! En al helemaal niet Manolo González, die vorig seizoen al promoveerde bij de club en uit een bescheiden voetbalstadion komt, dat in Catalonië alles onder RCD Espanyol staat. Het gaat om winnen, en om dit soort wedstrijden te winnen is het belangrijk om angst te bedwingen.

Fan zijn van RCD Espanyol is een prestatie, want het leven draait om leven, lijden en het vieren van de drie punten op zaterdag. Je wordt overreden door fans en de maatschappij eist een verontschuldiging. Kortom, het is een andere manier om voetbal te beleven. Net zo'n voetbalfan als die ander.