Ter Stegen de onvervangbare

Het is erg belangrijk om dankbaar te zijn in dit leven. Daarom wil ik allereerst Marc-André Ter Stegen bedanken. Met hem als keeper genoot Barça van de glorie in Berlijn, wat tot nu toe de laatste Champions League-titel van de Blaugrana is. Hij heeft het doel met vastberadenheid en vastberadenheid verdedigd in talloze wedstrijden, sommige gedenkwaardiger dan andere, en ook in onvergetelijke en onwaardige nederlagen. Hij is altijd voor zichzelf opgekomen en bracht ernst, hard werken en nauwkeurigheid in een kleedkamer waarvan hij uiteindelijk aanvoerder werd. Hij heeft Barça, Barcelona en Catalonië de zijne gemaakt, waar hij zich thuis voelt en waar hij een deel van zijn investeringen heeft gedaan in bedrijven buiten het voetbal . Voor dat alles, dank jullie wel.

Barça heeft er prat op gegaan minstens één van de drie beste keepers ter wereld te hebben. Onverslaanbaar, onbetwistbaar, onvervangbaar. Maar direct aan het begin van het seizoen, eind september, raakte Ter Stegen ernstig geblesseerd en dreigde de tragedie. Met een nieuwe trainer, een nauwelijks gewijzigde selectie, vier jongens van La Masia en een luxueus versterkt Real Madrid, deed het verlies van de betrouwbare Ter Stegen tussen de palen de vrees voor het ergste rijzen.

Paradoxaal genoeg, en alsof het een soort catharsis was, is de blessure van de Duitser echter onthullend geworden en heeft het een realiteit aan het licht gebracht die opzettelijk verborgen was gehouden. Er was niets meer dan Ter Stegen. Een flinterdun Plan B, op maat gemaakt om de wil van de Duitser, die jarenlang zijn persoonlijke ambitie heeft verward met de tirannie om een ​​kortzichtig project op te leggen aan het doel van Barça, een project dat met hem begint en eindigt. Met medeweten van de club, uiteraard. Het plan was hij en hij alleen. Geen concurrentie, geen speelminuten of wedstrijden, niemand die hem kon overschaduwen.

En de club liet hem dat doen, met het risico dat het uiteindelijk zou gebeuren. Iedereen haastte zich om een ​​doelman met ervaring en kunde te vinden om een ​​seizoen te beginnen dat uiteindelijk praktisch perfect zou verlopen. En dit succes zonder hem was ook niet makkelijk te verteren voor Ter Stegen, die de media snel vertelde dat hij klaar was voor zijn comeback in de meest beslissende fase van het seizoen.

Het plan was hij en hij alleen. Geen competitie, geen minuten delen, geen wedstrijden.

En er zijn nog steeds mensen die de club beschuldigen van het ventileren van alle ellende van de aanvoerder. Niets is minder waar. De marktkans van de komst van Joan Garcia heeft een goede doelman als Ter Stegen niet in een kwaad daglicht gesteld. Maar het heeft wel het egoïstische gedrag van de Duitser blootgelegd – die egoïstisch is, zoals de meeste topsporters – dat de groei van Barça heeft geschaad.

Lees ook

En gezien deze situatie heeft de club alle recht om te zeggen "genoeg is genoeg" en een nieuwe rol voor Ter Stegen voor te stellen. Of de deur voor hem open te zetten om te vertrekken, als hij niet accepteert dat zijn keepersaanpak schadelijk is voor Barça.