Het werk van Giacometti was een mislukking op een veiling. Potentiële kopers zouden kunnen worden afgeschrikt door de hoge prijs

70 miljoen dollar, de naam Giacometti en een volle zaal bij Sotheby's – en toch kocht niemand het werk. De veiling, die de bekroning van het seizoen had moeten zijn, eindigde in een spectaculaire mislukking. Is de kunstmarkt wakker geschud uit de illusie van een eeuwige vraag naar meesterwerken?

De recente veiling van moderne kunst bij Sotheby’s New York zou een van de beste van het seizoen worden. Het veilinghuis wilde werken verkopen met een totale waarde van ruim 300 miljoen dollar . De werkelijkheid bleek echter minder spectaculair: de kunstwerken werden uiteindelijk voor 186,4 miljoen dollar verkocht. Dit is een aanzienlijke daling ten opzichte van de 235 miljoen van vorig jaar. Bovendien vonden niet alle topwerken kopers. De grootste ophef ontstond na de onverkochte buste van Grande tête mince van Alberto Giacometti , die aanvankelijk werd gewaardeerd op 70 miljoen dollar . Dit is een sleutelmoment voor de kunstmarkt.

Het beeld Grande tête mince - Alberto Giacometti ging onder de hamer bij Sotheby's / Alberto Giacometti, Grande tête mince, 1955, Sotheby's

De bronzen buste uit 1955, die de broer van de kunstenaar, Diego Giacometti , voorstelt, zou de onbetwiste held van de avond worden. Het beeld, ooit tentoongesteld op de Biënnale van Venetië, werd zonder enige garantie op verkoop tentoongesteld. Het maakt momenteel deel uit van de collectie van vastgoedmagnaat Sheldon Solow, die in 2020 overleed.

Het spannende bod begon bij $ 59 miljoen , maar ondanks verschillende pogingen om de prijs te verhogen, stopte het bij $ 64 miljoen . Dit was echter niet voldoende. Omdat de minimumdrempel, die hoogstwaarschijnlijk gelijk was aan de volledige raming, niet werd gehaald, werd het beeld teruggetrokken.

Giacometti wordt al tientallen jaren beschouwd als een icoon van de veilingmarkt: zijn Pointing Man bracht een recordbedrag van 141,3 miljoen dollar op. Wat gebeurde er deze keer? Volgens deskundigen was de reden een te agressieve inschatting . In een tijdperk van voorzichtige investeringsbeslissingen bieden zelfs de meest prestigieuze namen geen garantie op succes.

- Er was geen sprake van financiële engineering. De verkoper geloofde in het werk en was bereid het voor een bepaalde prijs te verkopen, aldus Charles Stewart, CEO van Sotheby's, geciteerd door ArtNet.

Ook het ontbreken van garantie was voor sommigen een verrassing. In de veilingwereld fungeren garanties als een ankerpunt: ze bieden de zekerheid dat het werk een nieuwe eigenaar zal vinden.

De kunstwereld bevindt zich op een keerpunt. Verzamelaars zijn selectiever en zorgvuldiger en letten niet alleen op de naam, maar ook op de rationele waarde. Zoals adviseur Yuki Terase opmerkte, is tegenwoordig zelfs een prestigieuze naam niet meer voldoende: je hebt garanties, zekerheid en een duidelijke strategie nodig. Hoewel Grande tête mince geen nieuwe koper vond, werd het op 13 mei 2025 een symbool van een veranderende realiteit.