Films kijken op hoge snelheid? Dit gebeurt er met je hersenen

Snelle audiovisuele content is de basis van de jongere generaties. Om kostbare tijd te besparen, scannen ze het hele materiaal met hun zintuigen en vangen ze alleen de belangrijkste aspecten op (volgens hen). Uit onderzoek, bijvoorbeeld aan een universiteit in Californië, bleek dat maar liefst 89% van de studenten colleges in een hoog tempo volgde. Waarom doen ze dat?

Volgens degenen die "versnelling" gebruiken, zorgt het snelle tempo ervoor dat je de stof efficiënt kunt lezen en zelfs opnieuw kunt afspelen om meer details te onthouden. Bovendien kan bondige en beknopte inhoud beter onthouden worden. Bovendien, als het materiaal een vrij hoog tempo heeft en de woorden "dicht op elkaar staan", moet de persoon die het afspeelt goed opletten om ervoor te zorgen dat hij niets mist en alles begrijpt. Dit is een geweldige manier om je concentratie te verbeteren en afleidingen te vermijden.

Kan het menselijk brein dit tempo bijhouden?

Volgens experts niet per se. Allereerst heeft het menselijk brein tijd nodig om informatie te absorberen, woorden te herkennen, ze correct te categoriseren en ze vervolgens te onthouden en ernaar terug te kunnen keren. Wanneer alles razendsnel gaat, kan het brein zelfs "in opstand komen", bepaalde informatie weglaten, woorden niet correct categoriseren en daardoor, het ergste van alles... zich niets meer herinneren!

Tijdens klassieke, natuurlijke spraak spreken mensen doorgaans met een snelheid van 150 woorden per minuut. Als we de snelheid verdubbelen of verdrievoudigen, blijft de spraak zelf nog steeds verstaanbaar voor de ontvanger, maar wat hij of zij eraan overhoudt, is discutabel. Alle nieuwe informatie komt eerst in het werkgeheugen terecht, dat tijd nodig heeft om de informatie te verwerken en deze vervolgens naar het langetermijngeheugen "stuurt". Als het werkgeheugen overweldigd raakt door de enorme hoeveelheid informatie, kan het selectief informatie gaan verwerken, wat leidt tot verlies van een deel ervan.

Wetenschappers hebben de snelheid van informatieverwerving onderzocht

Deskundigen besloten een meta-analyse uit te voeren om te bepalen of de snelheid van informatieverstrekking daadwerkelijk van invloed kan zijn op het onthouden. De resultaten werden in april 2025 gepubliceerd in Educational Psychology Review. In het onderzoek, uitgevoerd door Theepan Tharumalingam, Brady R. T. Roberts, Jonathan M. Fawcett en Evan F. Risko, werden twee groepen mensen gecreëerd. De ene groep bekeek de video in een natuurlijk tempo, de andere in een versneld tempo. Beide groepen moesten aan het einde een test doen over de inhoud van de video. De resultaten van dit onderzoek waren duidelijk. De groep die de video in een natuurlijk tempo bekeek, presteerde het beste. Bovendien, hoe sneller het tempo van de inhoud (1,25x, 1,5x, 2x, 2,5x), hoe slechter de resultaten. De deskundigen ontdekten dat een versnelling van 1,5x resulteerde in een daling van 2 punten in de scores, terwijl een nog hogere snelheid van 2,5x de scores met maar liefst 17 procentpunten verlaagde.

De studie onderzocht ook ouderen tussen 61 en 94 jaar, van wie de resultaten nog slechter waren dan die van jongere personen. Bovendien geloven wetenschappers dat ouderen informatie in een natuurlijk tempo zouden moeten opnemen, zelfs als dat langzamer is, om deze beter te onthouden. Dit laat zien hoe het werkgeheugen functioneert, dat met de leeftijd meer tijd nodig heeft om zich aan te passen aan de inhoud.

Kan een hoog tempo schadelijk zijn?

Experts benadrukken dat er nog geen sluitende onderzoeksresultaten zijn die deze stelling ondersteunen. Het is echter al duidelijk dat het constant overladen van de hersenen met informatie een negatieve invloed heeft op de prestaties. Het bekijken van content in een hoog tempo bespaart zeker tijd en zorgt voor nog meer inzicht.

Een lichte versnelling, zo bleek uit het onderzoek, vormt geen significante belasting voor het lichaam, maar het is onduidelijk wat de langetermijneffecten zouden kunnen zijn als het tempo aanzienlijk hoger ligt en de hersenen er constant aan worden blootgesteld. Is dit een vorm van training voor de hersenen, of misschien een poging om zich aan te passen aan een nieuwe realiteit? We wachten verder onderzoek af.