'Uilen zijn wilde dieren en vreselijke huisdieren', zegt auteur van boek over vogels

De uitdagingen in het leven van Alice begonnen al vroeg. Toen hij drie maanden oud was, brak hij zijn elleboog toen hij uit een boom viel. Haar ouders hadden daar het familienest gebouwd en toen ze alleen neerviel, nog voordat ze kon zien, laat staan ​​vliegen, lag haar enige kans op herstel bij de mensen die haar redden. Het bleek dat Alice, omdat ze een uil was, een groot probleem had met de verbinding met mensen: ze zou onmogelijk weer in het wild kunnen leven. Ik moest een baan krijgen, anders zou ik worden opgeofferd.

Omdat Alice een educatieve ambassadeur werd bij het International Owl Center in Minnesota, Verenigde Staten . Het zou een geweldige kans zijn op de arbeidsmarkt voor dieren, ware het niet dat Alice zo gefrustreerd raakt door het feit dat geen enkele begeleider haar taal spreekt. En tot op de dag van vandaag is haar reactie als Alice gefrustreerd raakt, dat ze mensen op hun hoofd slaat.

Alice, een ransuil, is een van de personages uit het boek "The Wisdom of Owls" (Fósforo, R$124,90), dat de Amerikaanse Jennifer Ackerman vorige maand in Brazilië lanceerde. Ackerman schrijft al meer dan dertig jaar over wetenschap, natuur en gezondheid. Hij levert bijdragen aan publicaties als National Geographic en The New York Times en heeft zeven boeken gepubliceerd. Zijn boek "De intelligentie van vogels" is in meer dan 25 talen vertaald en verscheen in 2022 in het Portugees.

De stijl van Ackermans boeken combineert verhalen vertellen met de verspreiding van wetenschap. Vaak worden belangrijke concepten verankerd in verhalen over dieren met namen, levenslopen en, naar het schijnt, gevoelens. De ransuil Alice lijkt bijvoorbeeld een antwoord te bieden op het gebrek aan onderzoek naar de vocalisatie van uilen, een cruciaal concept dat alles over deze dieren verklaart, aldus de auteur.

"Het belangrijkste zintuig van uilen is het gehoor. Ze hebben een uitstekend nachtzicht, maar ik denk dat het gehoor hun beste jachtinstrument is. Ik zou zelfs zeggen dat het een superkracht is, want het is ongelooflijk hoe ze in het donker prooien kunnen identificeren met alleen geluid", legt Ackerman uit in een video-interview met Folha .

Grijze uilen daarentegen hebben een kop die ontworpen is om te horen, met gezichtsschijven die bijna als een gigantisch uitwendig oor functioneren. Het is als een gevederde satellietschotel die geluid naar de oren kanaliseert. Oren bij uilen zijn trouwens gewoon gaten aan de zijkant van de kop, legt de auteur uit, verwijzend naar de misvatting dat de pluimen die sommige uilen op hun kop hebben, oren zijn – in feite zijn het structuren voor camouflage.

Percy, een mannelijke laplanduil die in het openluchtmuseum Skansen in Stockholm woont, was degene die Ackerman het meest raakte tijdens haar onderzoek voor het boek. "Het was magnifiek, want ik was nog nooit zo dicht bij een uil geweest, en deze soort is enorm en majestueus. Ik voelde me enorm bevoorrecht om erbij te zijn", herinnert hij zich.

De bijeenkomst vond plaats op het terrein van Percy. In eerste instantie hield hij afstand en keek hij alleen maar naar Ackerman. Maar toen zijn baasje verscheen met een kom bevroren muizen, vloog het dier dicht naar de schrijfster toe en richtte zijn grote oranje ogen op haar. (Opmerking: de ogen van uilen zijn zo groot dat, als menselijke ogen dezelfde proporties zouden hebben, wij met twee zware sinaasappels op ons gezicht zouden rondlopen.)

Als Percy Ackermans favoriete vogel is, dan is zijn favoriete soort een andere: de holenuil. Gedurende twee weken was de auteur, die twee dochters in Brazilië heeft, in Maringá, Paraná, om hen nauwlettend te observeren. "Deze vogels hebben een eigen karakter, ze kakelen veel en zijn grappig, en ze hebben geweldige gewoontes", vat hij samen. Ackerman ging het werk van David Johnson van het Global Owl Project volgen. Dit project is actief in Latijns-Amerika en richt zich vooral op kuilen in de weg.

"Grasmieren zijn bijzonder omdat ze ondergronds nestelen. En in Maringá nestelen ze op braakliggende terreinen in de buitenwijken, op lawaaierige plekken vol mensen. Ze brengen hun jongen groot in deze zeer stedelijke omgevingen en zijn daarom zeer flexibel", aldus de auteur, die Brazilië plaatst in de groep landen die belangrijke inspanningen hebben geleverd om de stamboom van gravende mieren te begrijpen, naast Colombia , Peru , Ecuador , Venezuela en Mexico .

Volgens Ackerman lopen de Verenigde Staten voorop op het gebied van natuurbehoud, met organisaties als het Owl Research Institute en Hawk Watch International . Hoewel ze in Amerika zijn gevestigd, coördineren ze hun inspanningen over de hele wereld. Op een aantal plekken waar we de diensten aanbieden, ligt het gevoelige punt in het contrast tussen het bewustzijn en eeuwenoude opvattingen over uilen.

Er zijn plaatsen waar ze nog steeds gevreesd worden. In Nepal bijvoorbeeld worden uilen vervolgd en gedood omdat ze worden beschouwd als een voorteken van ziekte en dood. Daar organiseren professionals festivals en beurzen om mensen te informeren over de aard van deze vogels en deze mythen en angsten te ontkrachten.

In tegenstelling tot degenen die kritiek op uilen hebben, zegt Ackerman dat vogelliefhebbers zich de laatste tijd meer gesterkt voelen om uilen als huisdier te nemen, vooral na de publicatie van J.K. De "Harry Potter"-boeken van Rowling. Volgens Ackerman is dit "bij-effect" van JK's werk vooral geconcentreerd in Zuid- Azië , Indonesië en het Verenigd Koninkrijk , de geboorteplaats van Hedwigs tovenaarsleraar.

"Uilen zijn wilde dieren en daarom vreselijke huisdieren", vat Ackerman samen. Ze horen in het wild te leven, maar de markt is nog steeds actief en mensen willen ze nog steeds in huis hebben. Totdat ze ontdekken dat ze een nachtmerrie zijn om mee om te gaan. Ze eten rauw vlees, maken 's nachts veel lawaai, poepen overal op en hebben scherpe klauwen die alles wat ze tegenkomen kapotmaken.

Nieuwsgierigheid – en liefde – voor vogels kent meerdere lagen. Volgens de auteur is er sinds de pandemie sprake van een "explosie van interesse" voor deze dieren, en dat is reden om feest te vieren. "Ik denk dat er een algemene verschuiving gaande is richting de natuur, omdat we zo ondergedompeld zijn in de elektronische wereld en de virtuele wereld. Ik denk dat mensen daar echt van weg willen en terug willen naar de natuur."