Brieven aan de directeur

Volgens PÚBLICO: "Neonazi's vallen vrijwilligers aan die voedsel uitdeelden aan daklozen in Porto. PSP bevestigt de arrestatie van een verdachte, die weigerde zich te identificeren en zelfs de politieagenten begon te duwen, en vervolgens, zonder enige aanleiding, een van de agenten sloeg, waarna hij daar werd gearresteerd." Deze keer was het in Porto, een paar dagen geleden in Lissabon.

Net zoals het geval is geweest met internationale zakkenrollersbendes , waar diefstal niet eens als een misdrijf wordt beschouwd om een ​​aanklacht van het Openbaar Ministerie mogelijk te maken, gezien de toename van extreemrechts geweld, dat nu wordt uitgevoerd door de rechterlijke macht in Porto? "De arrestant, een 24-jarige man, werd voorgeleid aan de bevoegde gerechtelijke autoriteiten en bevolen om wekelijks te verschijnen voor de politie in zijn woonplaats, terwijl de andere betrokkene, een 27-jarige man, pas ter plaatse werd geïdentificeerd."

Deze wetgeving staat duidelijk haaks op de realiteit en staat toe dat extreemrechtse haatzaaiende uitlatingen worden beschouwd als vulgaire diefstal. Van het parlement wordt niet alleen een veroordeling van gewelddadige uitlatingen door extreemrechts gevraagd, maar een juridisch kader dat ons in staat stelt te erkennen dat intimidatie of agressie niet op zichzelf kunnen worden beoordeeld, maar eerder als terroristische daden die erop gericht zijn de maatschappij te beïnvloeden. (…)

José Cavaleiro, Matosinhos

Cunhal en Eugene

Gisteren, 13 juni, zijn twintig jaar verstreken sinds de dood van Álvaro Cunhal en Eugénio de Andrade, vooraanstaande figuren uit de Portugese cultuur. Van Álvaro Cunhal hebben we de volgende zin overgenomen uit zijn werk Kunst, de kunstenaar en de maatschappij , p. 52: "Niemand zal het recht betwisten een mening te verdedigen. Absolutisme en dogmatisme zijn echter vijanden van analyse, begrip en een eerlijke beoordeling van de waarheid." We hebben ook overgenomen uit zijn Selected Works , deel I, p. 44: "Geluk kan alleen bestaan ​​als eerbetoon aan een heel leven. Alleen tevredenheid met het leven dat men heeft geleefd, kan iemand gelukkig maken."

Van Eugénio de Andrade brengen we zijn gedicht Urgently in ons collectieve geheugen: "Liefde is dringend,/ Een boot op zee is dringend.// Het is dringend om bepaalde woorden te vernietigen/ haat, eenzaamheid en wreedheid,/ enkele klaagzangen,/ vele zwaarden,/ Het is dringend om vreugde te verzinnen,/ kussen en oogsten te vermenigvuldigen,/ het is dringend om rozen en rivieren te ontdekken/ en heldere ochtenden.// De stilte valt op de schouders,/ en het licht verontreinigt tot het pijn doet./ Liefde is dringend./ Het is dringend om te blijven."

De citaten zijn actueel en relevant, ondanks de afstand waarop ze zijn gemaakt.

José P. Costa, Lissabon

Is het ethisch standpunt voorschrijvend?

De toespraak die schrijfster Lídia Jorge op 10 juni hield, lokte nationalistische of pseudowetenschappelijke reacties uit en zelfs één geval, voor zover ik weet, van bedrieglijke onwaarheid. Er is één fundamenteel aspect dat ik, naar mijn mening, wil benadrukken: het ethische perspectief. Ethiek is niet de wet die de schuldigen wil vinden of slachtoffers wil compenseren, noch is het historische relativiteit of omstandigheidsmoraliteit. Ethiek identificeert het Kwaad in menselijke daden die in het verleden hebben plaatsgevonden en die in de toekomst in verschillende vormen kunnen terugkeren. Het Goede van het collectieve verleden moet geprezen worden, maar om te voorkomen dat een vorm van Kwaad zich opnieuw voordoet, is het noodzakelijk het niet te verbergen en passende pedagogie en "profylaxe" te bieden. De geschiedenis van de 20e eeuw laat duidelijk zien dat met nieuwe technieken miljoenen onschuldige mensen zijn geliquideerd en dat er in het heden nog steeds nieuwe bedreigingen bestaan. Ethische verantwoordelijkheid mag niet vervallen en Lídia Jorge moet geprezen worden voor het herinneren aan wat niet vergeten mag worden en wat vermeden moet worden.

A. Betamio de Almeida, Lissabon

De toespraak van Lydia Jorge

De toespraak van Lídia Jorge tijdens de viering van 10 juni zou gelezen moeten worden door iedereen die segregationistische ideologieën aanhangt. Ik herinner me dat de auteur van Mercy een teruggekeerde was en geen enkele vijandigheid koesterde jegens mensen uit voormalige koloniën. Wat echter ontbrak in deze toespraak, was de veroordeling van de genocide in Gaza. Als we het bloed van de slavenhandelaar en de slaaf hebben, hebben we ook Joods en Palestijns bloed. Waar is immers de raciale zuiverheid die Joodse extremisten verkondigen? Als zelfs de stamboom niet bekend is, hoe kan segregatie dan worden gesystematiseerd? Slavernij was een van de grootste schandelijkheden van de mensheid. En dit systeem vond plaats in de Verenigde Staten en in talloze Europese landen, die tegenwoordig geavanceerde democratieën worden genoemd. De slavenschepen, de lijfstraffen van zwarten, het seksuele geweld van blanken tegen zwarte slaven zetten ons aan het denken over de Europese moraal, die vandaag de dag zwijgt over de genocide in Gaza.

Ademar Costa, Portugal