Brieven aan de directeur

Staatshervorming: Welke plaats heeft de gezondheidszorg?

Puur nieuwsgierigheid, en dat is veel. Het PÚBLICO van vandaag bericht over de onderwijshervorming als het begin van een alomvattende staatshervorming, die medio volgend jaar voltooid zal zijn. Met andere woorden: een jaarlange inspanning van minister Gonçalo Matías en zijn twee staatssecretarissen, die, op één lijn, van de gelegenheid gebruikmaken om een quasi-manifest met de intentieverklaring voor de bovengenoemde hervorming uit te brengen. Het sleutelwoord is "interoperabiliteit", wat suggereert dat het de staat "van begin tot eind" zal omvatten, op een manier die niet implosief maar eerder hervormend is. Zal dat ook zo zijn? Het verleden is niet bevorderlijk voor geloof in intenties, maar we zullen zien. De vraag in de titel blijft: hoe zit het met de gezondheidszorg? Welke plaats zal die innemen op de schaal van de implementatie van deze wens? Uiteindelijk? In een tijd waarin "ideologie" alomtegenwoordig is, maar bijna iedereen "ver weg wil blijven" van de feiten – niet in het programmatische discours – hoop ik van harte dat beide partijen het eens zijn. Maar laten we eens kijken hoe het ministerie, met een ministerie voor Volksgezondheid (waar zelfs een kandidaat-admiraal het verkiest als een van de drie pijlers van de Portugese problemen), en een uitvoerend directeur, "samenwerkt" en waar het op de schaal van actie zal worden geplaatst in het nieuwe "prachtige" ministerie.

Fernando Cardoso Rodrigues, Porto

João Miguel Tavares, de regisseur

De genocide op het Palestijnse volk is zo wereldwijd dat elke mogelijkheid om aandacht te vragen voor deze gruwel moet worden aangegrepen. De oproep tot aandacht die plaatsvond in het D. Maria II Theater, die João Miguel Tavares ertoe bracht een "narcistische, immodeste en nutteloze houding" te overwegen (PÚBLICO, 31 juli), past in deze context. Het is moeilijk te begrijpen waar het narcisme en de immodestiteit vandaan komen, aangezien nutteloosheid tegenover de lange armen van de Israëlische macht acceptabel is. Volgens deze redenering verdienen televisie en gedrukt nieuws deze kwalificaties. Wat is het podium voor het debat over deze genocide? João Miguel Tavares heeft de VN al een nutteloze organisatie genoemd. Is dat Tel Aviv? João Miguel Tavares presenteert zich soms als een uitstekende regisseur.

Ademar Costa, Póvoa de Varzim

Protest tegen de genocide in Gaza

In reactie op het artikel van João Miguel Tavares over het standpunt van het Teatro Nacional D. Maria over de aanhoudende genocide in Gaza, citeer ik Edmund Burke: "Niemand maakt een grotere fout dan niets te doen, omdat hij maar een beetje kan doen."

Eduardo Marques, Porto

Portugese mobiliteit

In dezelfde week dat Carlos Oliveira op LinkedIn aankondigde dat hij de volgende voorzitter van de raad van bestuur van TAP wordt, werd Emídio Gomes benoemd tot CEO van Porto Metro. Wat hebben deze twee persoonlijkheden gemeen? Geen van beiden begrijpt ook maar iets van vervoer of mobiliteit. Maar laten we eerlijk zijn: om van stoel te wisselen in Portugal, hoef je alleen maar te weten waar de gate is.

Pedro Pinto Teixeira, Brussel

CGD: wat zijn de negatieve punten van zoveel winst?

We vernamen dat CGD alleen al in de eerste helft van dit jaar ongeveer € 900 miljoen winst maakte. Dit is een astronomisch bedrag vergeleken met de historische bankwinsten. Wat betekent het voor een publieke bank om zulke winsten te maken? Het betekent dat haar depositohouders buitengewone bedragen hebben betaald voor de diensten van de bank, terwijl er geen vergelijkbare kostenbesparing was. Het is praktisch een belasting, zeker vergelijkbaar als dit winstniveau, althans gedeeltelijk, niet concurrerend is. Een negatieve ontwikkeling voor de strategie van CGD.

De publieke bank zou moeten reguleren, waardoor de markt concurrerender wordt en consumenten er profijt van hebben. Ze doet dat absoluut niet, omdat ze de winsten van private banken overtreft. Nog een negatief punt: waarom voert ze, als een zeer goed geleide en zeer winstgevende bank, geen overheidsbeleid uit in de financiële sector, gezien haar overschotten?

Waarom geen kleine bank oprichten, in een publiek-private samenwerking of anderszins, bijvoorbeeld met de sociale zekerheid of particuliere ziekenhuizen? Of met de huurdersvereniging? Het zou het systeem ten goede komen. Waarom geen commerciële of non-profitorganisatie oprichten om de kapitaalmarkten een boost te geven? Het zou veel voordelen opleveren. Waarom geen partnerschappen aangaan met innovatieve financiële bedrijven, ook wel fintechs genoemd? Het zou een voortrekkersrol spelen in de transformatie die overal plaatsvindt en de sector op de middellange termijn helpen voorop te lopen... Het zou beter zijn als de publieke bank zich niet zou aansluiten bij het zogenaamde extractieve neoliberalisme.

José Elias de Freitas, Lissabon