De onherhaalbare kans

Het grote succes van de Verenigde Staten na de oorlog wordt door velen toegeschreven aan de explosieve groei van het hoger onderwijs. Zelfs vóór het conflict verwelkomden de VS wetenschappers die de onderdrukkende regimes in Europa ontvluchtten. Natuurkundigen, wier bijdragen cruciaal waren voor het Manhattan Project, dat de atoombom ontwikkelde, en vele andere, vestigden zich voor het eerst in Amerika.

De samenwerking tussen Europese en Amerikaanse wetenschappers verrijkte de academische gemeenschap en zou een grote impact hebben op de wetenschappelijke ontwikkelingen na de oorlog. Het Amerikaanse hoger onderwijs maakte vervolgens een indrukwekkende groei door: tussen 1945 en 1975 verdrievoudigde het aantal academische instellingen, nam het aantal docenten met 400% toe en groeide het aantal studenten met 500%. De GI Bill, die het collegegeld en de beurzen voor oorlogsveteranen betaalde, droeg hieraan bij. Binnen slechts twee jaar vormden de deelnemers aan dit programma bijna de helft van alle studenten in het hoger onderwijs.

Onderzoek kreeg ook een enorme impuls van de overheid na het rapport "Science: The Endless Frontier" uit 1945, waarin overheidssteun voor fundamentele wetenschap in vredestijd werd voorgesteld. Ten slotte stond de National Defense Education Act uit 1958 de federale overheid toe onderwijs rechtstreeks te financieren, waardoor onderzoekscontracten overbodig werden.

Deze strategie was van cruciaal belang voor de transformatie van de VS tot een hegemonische supermacht en gaf de samenleving vorm door kansen te creëren voor talent en een meritocratie te bevorderen, in lijn met Harry Truman's belofte om barrières voor onderwijskansen op basis van afkomst weg te nemen.

Na tachtig jaar opeenvolgende regeringen is Trump getuige van een breuk met dit beleid, dat hij al tijdens zijn eerste termijn probeerde met een aanval op academische instellingen, die vervolgens door het Congres werd gevetood. Trump beweert dat de academische vrijheid, die professoren en onderzoekers zou moeten beschermen tegen politieke inmenging, aan de meest vooraanstaande universiteiten wordt geconditioneerd door woke -linksisme. Maar in feite is hij het die deze wil beperken, met een antiwetenschappelijke strategie die het hele systeem straft. Volgens het nietsvermoedende Forbes blijkt Trumps poging om instellingen die hij als woke beschouwt te straffen door onderzoeksbeurzen te verminderen tragisch te zijn voor alle universiteiten, zelfs in Republikeinse staten. In slechts zes maanden tijd heeft het meer dan 600 universiteiten getroffen, die al werden gestraft door visumbeperkingen voor buitenlandse studenten, die hen een belangrijke bron van financiering opleverden.

Het is paradoxaal dat de VS, terwijl ze inzetten op tarieven om hun industriële capaciteit te versterken, juist beleid voeren dat investeringen in technologisch onderzoek vermindert en ontmoedigt. Dit geldt met name omdat landen als Zuid-Korea, uitgedrukt in een percentage van het bbp, veel meer in onderzoek investeren dan de VS. Als gevolg hiervan vindt er een uittocht van Amerikaanse professoren en onderzoekers plaats. Twaalf lidstaten hebben de Europese Commissie schriftelijk verzocht om concrete maatregelen om Amerikaanse academici te verwelkomen en speciale visa te verstrekken, en talloze Europese universiteiten hebben al programma's opgezet om diegenen te verwelkomen die zich in Europa willen vestigen.

Ik weet, uit eigen ervaring, dat sommigen Portugal als de beste bestemming beschouwen. Het is een niche die zich niet herhaalt en die gedeeltelijk aan het defensiebudget zou kunnen worden toegewezen en een katalysator zou vormen voor ons technisch-wetenschappelijke systeem. Als universiteiten en onderzoekscentra niet over de middelen beschikken, is het aan de overheid om deze voorwaarden te creëren.