De absolute schande

Ik denk niet dat ik ooit een artikel heb geschreven waarin ik zo verontwaardigd was. Wat er in Gaza en op het grondgebied van de Palestijnse Autoriteit gebeurt, doet niet alleen een beroep op de politiek, de geopolitiek, de machtsverhoudingen tussen staten, de wereld van het 'Westen' en het Oosten, alle aanhoudende conflicten, het 'mondiale Zuiden', de rol van de Verenigde Naties, zelfs het internationaal recht, doet een beroep op wat je maar wilt, maar alles daaronder valt een morele uitdaging, een verplichting om je uit te spreken, een plicht om te protesteren en te handelen in het aangezicht van een wrede slachting, voor onze ogen, van een volk, de Palestijnen. Ik ken maar één vergelijking voor deze onverschilligheid, schandelijk en tegelijkertijd ook de meest accurate en, in zekere zin, de meest duivelse: het schouderophalen van al diegenen die wisten dat de Holocaust gaande was – en er waren veel hooggeplaatste functionarissen onder de vijanden van de Duitsers die het wisten – en niets deden.