Lage of Borges: een van hen wordt kampioen zonder dat hij het ooit gedroomd heeft

Het was augustus 2024. Na een drukke zomer begon een nieuw seizoen en daarmee ook nieuwe ambities: titels bij de drie 'grote' teams in het Portugese voetbal. Sporting werd drie jaar na een lange droogte tot kampioen gekroond. Te midden van de titelviering beloofde Ruben Amorim een ​​tweede kampioenschap, een kampioenschap dat de 'leeuwen' al meer dan 70 jaar ontgaat. Het verlangen was echt. En na 11 overwinningen op rij in de opening werd dat alleen maar erger. Totdat in november alles veranderde. Maar we komen er wel.

Roger Schmidt was toen al ontslagen bij Benfica. Na een seizoen dat zeker niet zo briljant was als het debuutseizoen, zouden vijf puntenverlies in de eerste vier ronden alles verpesten en president Rui Costa dwingen tot actie.

Bruno Lage, kampioen bij de 'encarnados' in 2018/19, was de keuze van het bestuur, wat tot enig wantrouwen leidde bij de fans, als gevolg van zijn recente, weinig veelbelovende avontuur bij de Braziliaanse ploeg Botafogo, nadat hij al maanden werkloos was. Luís Filipe Vieira merkte zelfs op: «Bruno Lage was zeker niet de eerste optie».

Voor Lage was de terugkeer naar huis echter vanaf het begin een zekerheidje, met acht opeenvolgende overwinningen waarmee Benfica aan de leiding ging, grotendeels dankzij hun eeuwige rivaal. Aangetrokken door Manchester United, gaf Ruben Amorim opnieuw een impuls aan het kampioenschap.

Je weet nooit wat er gebeurd zou zijn als Ruben Amorim de 'leeuwen' tot het einde van het seizoen had geleid, maar de waarheid is dat Sporting onstuitbaar leek en op weg was om de beloofde tweede titel binnen te slepen. João Pereira was de man die hem volgde.

Een riskante keuze, aangezien hij uit het B-elftal kwam en erg weinig ervaring had. Bovendien had Frederico Varandas dit keer geen 'klinisch' oog. De wedstrijd zou slechts vier ronden duren, met slechts één overwinning, één gelijkspel en twee nederlagen.

Benfica stond slechts enkele dagen voor de eerste ronde van de derby aan de leiding. Varandas reageerde op de 'vrije val' van Sporting door Rui Borges te contracteren van Vitória de Guimarães, dat een fantastisch seizoen doormaakte in de Conference League, al was het met tussenpozen in de I League.

Borges verloor nooit. Het debuut had niet beter kunnen zijn. In Alvalade versloeg Sporting Benfica met 1-0 en kwam daarmee weer op voorsprong, samen met FC Porto, dat kort daarna ook een crisis en een nieuwe technische wissel doormaakte, zonder enig effect.

De nederlaag had een grote impact op de 'eagles', die in de drie daaropvolgende rondes nog twee nederlagen leden - tegen Sporting de Braga en Casa Pia -, wat leidde tot een nieuwe golf van kritiek, terwijl Sporting opnieuw een voorsprong nam, met een voorsprong van zes punten.

Rui Borges heeft nog nooit verloren in de competitie sinds hij aan de slag ging bij Sporting, maar door drie gelijke spelen op rij tegen FC Porto, Arouca en AVS kon Benfica herstellen. Deze krachtenbundeling zou leiden tot negen overwinningen op rij.

Sporting speelde in de 28e speelronde thuis gelijk tegen Sporting de Braga, maar Benfica deed een week later hetzelfde tegen Arouca. En dat brengt ons bij het huidige punt: een derby van Lissabon die beide teams kampioen kan maken.

Zaterdag vanaf 18.00 uur is Sporting kampioen als ze winnen en Benfica is kampioen als ze met twee of meer doelpunten verschil winnen. Een gelijkspel of een nipte overwinning voor de 'Reds' zou alles verplaatsen naar de 34ste en laatste ronde. Spanning tot het laatste moment.

Als Bruno Lage al ervaring heeft in de strijd om titels zonder het seizoen bij de club te beginnen, zoals in 2018/19, toen hij de 'overstap' maakte van het B-elftal naar de hoofdmacht als vervanger van Rui Vitória, kan Rui Borges de eerste trofee van zijn nog korte carrière winnen.

Coachdans Voor het eerst in de geschiedenis van het Portugese kampioenschap wisselden de drie 'grote' teams van coach tijdens hetzelfde seizoen. Dat was ook het geval bij FC Porto, in een seizoen dat begon met het winnen van de Supercup, maar snel 'terugviel'.

Vítor Bruno, de voormalige assistent van Sérgio Conceição, kreeg bij zijn aantreden, onder het vertrouwen van André Villas-Boas, ruzie met zijn voorganger en bemoeide zich aanvankelijk zelfs met de strijd om het leiderschap, maar zijn vreselijke aantreden in 2025 was de druppel die de emmer deed overlopen.

Twee nederlagen en drie gelijke spelen op rij, tijdens de overgang tussen Vítor Bruno, interim José Tavares en Martín Anselmí, hielden FC Porto buiten de strijd om de titel. De club wist die titel echter niet meer te veroveren, terwijl de Argentijn er lang over deed om zijn komst te rechtvaardigen.

Het beste wat de 'draken' onder Anselmí tot nu toe hebben gepresteerd, zijn twee opeenvolgende overwinningen in het kampioenschap en met nog twee ronden te gaan strijden ze met Sporting de Braga om de laatste plaats op het podium, beide met 65 punten.

De ongekende veranderingen bij alle drie de 'grote' clubs vallen samen met een atypisch jaar wat betreft de 'dans' van coaches in de I Liga, met slechts vier clubs die sinds het begin dezelfde stuurman hebben: Santa Clara, Estoril Praia, Casa Pia en Nacional.

Vasco Matos op de Azoren, de Schot Ian Cathro op de 'canarinhos', João Pereira op de 'gansos' en Tiago Margarido op de Madeirese club zijn de enigen die het volhouden in een seizoen waarin sommige clubs door vijf coaches werden geleid.

In deze berekening zijn de winnaars Gil Vicente en Boavista, gevolgd door AVS, met vier verschillende coaches gedurende het seizoen - José Mota verving deze week Rui Ferreira. Sporting, FC Porto, Vitoria de Guimarães en Famalicão voegden er drie toe.