EU-belastingverhoging op e-sigaretten gaat niet over gezondheid, maar over controle

Een Franse senator die op een vliegveld werd betrapt met 22 kilo tabak, laat zien wat Europese toezichthouders werkelijk doen: belasting heffen op uw keuzes, in plaats van uw gezondheid te beschermen.

Terwijl Europese wetgevers zich voorbereiden op het verhogen van de belasting op e-sigaretten en nicotinezakjes – producten die miljoenen mensen helpen te stoppen met roken – is een Franse senator op een luchthaven betrapt met 22 kilo tabak. Welkom in de omgekeerde wereld van het EU-beleid inzake "volksgezondheid", waar hypocrisie de wet is en individuele vrijheid collateral damage.

Een onlangs gelekt intern document van de Europese Commissie onthult plannen om de belastingen op nicotineproducten die als "laag risico" worden beschouwd, zoals e-sigaretten, nicotinezakjes en verhitte tabak, aanzienlijk te verhogen. Deze producten, waarvan bewezen is dat ze minder schadelijk zijn dan traditionele sigaretten, worden het doelwit van een strafbelastingbeleid, allemaal in naam van de volksgezondheid. Ondertussen arriveert senator Annick Pétrus op een luchthaven met een lading tabak – en in Brussel lijkt niemand zich zorgen te maken.

Laten we eerlijk zijn: dit heeft niets met gezondheid te maken. Het heeft alles met controle te maken. En met geld.

Volwassenen hebben het recht om te stoppen wat ze maar willen – of het nu gaat om boerenkoolsmoothies of het vapen van nicotine. De rol van de overheid is niet om onze gewoonten te reguleren, maar om onze rechten te beschermen – onze vrijheid en ons bezit. Maar de voorgestelde belastingverhoging van de EU doet geen van beide. Integendeel: het straft bewuste volwassenen voor het maken van keuzes die alleen zijzelf maken en steelt hun geld zonder hun toestemming.

Ons wordt verteld dat het "voor ons eigen bestwil" is. Dat is altijd het excuus dat bureaucraten gebruiken als ze meer controle willen. Maar deze logica slaat nergens op. Schadebeperkende producten vormen geen bedreiging voor de volksgezondheid – ze vormen een bedreiging voor de belastinginkomsten van traditionele tabak. Hoe minder mensen roken, hoe minder geld staten verdienen. De oplossing? Veiligere alternatieven aanpakken.

Neem het voorbeeld van het Verenigd Koninkrijk: daar wordt het gebruik van e-sigaretten aangemoedigd als hulpmiddel om mensen te helpen stoppen met roken, en er zijn zelfs ziekenhuizen die e-sigaretten aanbieden aan patiënten. Maar in Brussel is de eerste reactie om alles wat niet de zegen van de pauselijke staat heeft, te verbieden, te beperken en te belasten. Het gelekte document toont de intentie om zelfs hoge belastingen te heffen op nicotinezakjes – die zelfs geen tabak of rook bevatten. Wat proberen ze precies te voorkomen? Een vermindering van kanker?

Vergelijk dit nu eens met het schandaal rond de senator. Stel je de krantenkoppen voor als ze betrapt was met 22 kilo e-sigaretten. Maar tabak? Niets bijzonders. Deze dubbele standaard onthult wat velen al vermoedden: EU-regelgevers zijn meer geïnteresseerd in het uitoefenen van gezag dan in het beschermen van de volksgezondheid.

Maar dit is meer dan een kwestie van volksgezondheid – het is een kwestie van individuele vrijheid. De staat mag volwassenen niet als kinderen behandelen. Als ik ervoor kies om nicotine elektronisch te consumeren in plaats van te roken, is dat mijn beslissing. Als iemand ervoor kiest om nicotinepods te gebruiken als een minder schadelijk alternatief, is dat zijn of haar recht. De staat is er om die rechten te beschermen, niet om ze te negeren in naam van een "gezondere samenleving".

En nu we het er toch over hebben, laten we het even over belastingen hebben. Alle belastingen zijn een vorm van gedwongen confiscatie van eigendommen. Wanneer de staat belasting heft op je inkomen, je consumptie of je keuzes, ontneemt ze je iets wat je rechtmatig toekomt. Er is geen moreel verschil tussen een belasting op loon en een belasting die persoonlijke keuzes duurder maakt. In beide gevallen gaat de staat ervan uit dat ze eigenaar is van je werk, je geld en uiteindelijk je vrijheid.

Dit is pure social engineering. Het behandelt autonome mensen als problemen die opgelost moeten worden, in plaats van als burgers die gerespecteerd moeten worden. Wanneer de staat belasting heft op vrijwillig gedrag dat anderen geen schade berokkent, beschermt ze niemand – ze straft degenen die het wagen buiten de staatscontrole te leven.

Als de EU zich echt zorgen zou maken over schadebeperking, zou ze de belastingen op veiligere alternatieven verlagen – niet verhogen. Als ze individuele vrijheid respecteerde, zou ze volwassenen hun eigen keuzes laten maken. En als ze integriteit hoog in het vaandel had staan, zou ze beginnen met haar eigen leden ter verantwoording te roepen.

In plaats daarvan hebben we belastingen op rommel die zich voordoen als deugd, en politici die juist de producten hamsteren waar ze naar eigen zeggen tegen vechten.

Het is tijd om de zaken bij de naam te noemen: dit is dwang vermomd als zorg.

Laat volwassenen volwassen zijn. Respecteer onze keuzes. Bescherm onze rechten. En blijf van onze portemonnees af.

Schrijver, werkt bij Young Voices Europe, lokale coördinator voor de vereniging Students For Liberty.