Geïnspireerd door Terra da Gente, transformeert botanicus passie voor de natuur in educatieve missie

Carol Ferreira's passie voor de natuur is uitgegroeid tot een beroep: ze studeerde af in de biologie en heeft een doctoraat in de botanie. — Foto: Carol Ferreira

"In de beelden van mijn vijfde verjaardag stopte ik met spelen met mijn neven en nichten en vrienden om naar buiten te rennen en ze een dennenappel te laten zien die ik had gevonden, alsof het het meest spectaculaire ter wereld was", herinnert hij zich.

Haar passie werd haar beroep: Carol studeerde biologie aan de Federale Universiteit van Uberlândia (UFU), behaalde een master in hetzelfde vakgebied en promoveerde in de botanie aan de USP in Ribeirão Preto. Maar haar carrièrepad reikt verder dan alleen de klas en het lab.

Carols eerste inspiratiebronnen zijn onder meer het EPTV-programma Terra da Gente. Als kind bladerde ze samen met haar ouders door het tijdschrift van het programma. De kronieken van journalist en presentator Ciro Porto en de toegankelijke reportages hebben haar manier van communiceren met het publiek vandaag de dag mede vormgegeven .

“De verslagen en kronieken van Ciro hebben mij geïnspireerd, zowel met zijn vak als met de manier waarop hij op een begrijpelijke en toegankelijke manier over de wereld van planten en dieren vertelt.”

Vandaag de dag, jaren later, werkt Carol samen met Terra da Gente met dezelfde passie die haar in het verleden verliefd maakte op het programma – dit keer als gespecialiseerde bron op het gebied van flora, met name soorten uit de Cerrado.

De overgang van planten naar vogels verliep vanzelf. Tijdens haar master bestudeerde Carol planten die door kolibries werden bestoven – en juist daar, in de Cerrado, raakte ze gefascineerd door de gevleugelde wereld.

Ik herinner me nog de emotie die ik voelde toen ik voor het eerst een witgebande kolibrie met rechte snavel zag die een Cana-do-Brejo-bloem bezocht. De door de zon 'verlichte' kleuren maakten zoveel indruk op me dat ik er nog steeds emotioneel van word als ik hem fotografeer.

Aanvankelijk richtte ze zich op insecten, maar haar fotografie begon ook het leven van vogels vast te leggen die ze tijdens excursies observeerde. Haar eerste camera kwam van een reis naar de Verenigde Staten, waar ze een noordelijke kardinaal ( Cardinalis cardinalis ) fotografeerde. Sindsdien is haar lens onafgebroken actief geweest.

In 2019 verhuisde Carol met haar verloofde naar Rio Verde, in Goiás. De verhuizing viel samen met een moeilijke tijd: de pandemie. Tijdens de isolatie hervatte ze haar doctoraat en ging ze werken op een taalschool, maar ze stopte niet met haar studie biologie.

Het was een ijsvogel die haar er in 2019 toe bracht de camera te redden die jarenlang was opgeborgen. "Dat was het moment waarop de opnames van de blauwgele ara's, spechten en zoveel andere ongelooflijke vogels op de campus van het Instituto Federal Goiano begonnen."

Haar interesse in vogelspotten nam toe, evenals haar betrokkenheid bij wetenschappelijke voorlichtingsactiviteiten. Carol begon deel te nemen aan projecten, lezingen en evenementen, zoals Avistar, met de wens om kennis buiten de universiteit te verspreiden.

Geïnspireerd door de impact van milieueducatie heeft Carol al een nieuw plan: ze wil een masteropleiding in Onderwijs volgen, waarbij ze zich richt op de verspreiding van wetenschappelijke kennis op scholen in Rio Verde.

"Kinderen naar de natuur zien kijken, laat zien dat we verder moeten kijken dan de muren van de universiteit. De kennis die in onderzoek wordt geproduceerd, moet de bevolking bereiken, concepten demystificeren, barrières doorbreken en toegankelijk worden. Wetenschap moet verder gaan dan papier en tot leven komen in het dagelijks leven van mensen."

Voor haar is het aanwakkeren van interesse in botanie essentieel voor natuurbehoud. En dit betekent het bestrijden van wat zij 'botanische imperceptie' noemt – de moeite die mensen hebben om het belang van planten in hun dagelijks leven te erkennen.

Planten trekken niet zoveel aandacht als een jaguar of een kleurrijke vogel, maar ze zijn essentieel. Ze produceren zuurstof, voedsel en een leefomgeving. Daarom moeten we onze ogen even van de schermen afwenden en om ons heen kijken.

Tot Carols meest memorabele herinneringen uit haar carrière behoort de beschrijving van een nieuwe plantensoort: Conchocarpus hendrixii , een naam die is geïnspireerd door Jimi Hendrix, vanwege de paarse kleur van de bloemen – de enige binnen het geslacht.

En er zijn nog steeds dromen die vervuld moeten worden. De grootste: een bezoek aan de Amazone. "Ik ben betoverd door de vogels die daar leven, en niet te vergeten de planten. Het is een droom die ik nog steeds wil waarmaken."

Ondertussen blijft ze zoeken naar een bijzondere foto: de zuidelijke waaierstaarttangare en de vlinderkolibrie. En zoals alles in haar leven, doet ze dat met delicaatheid, geduld en diep respect voor elke levensvorm die ze onderweg tegenkomt.