Oorlog voorbij!

We hebben een open oorlog gehad, nu hebben we een gesloten oorlog. Het was duidelijk dat Iran geen zuurstof meer had – raketten om af te vuren – en de Amerikaanse bombardementen op nucleaire uraniumverrijkingsinstallaties onthulden Teherans totale onvermogen om op alle aanvallen te reageren.

Zonder een effectieve luchtmacht en met zeer weinig systemen voor het onderscheppen van raketten verzwakte Israël het regime in de ogen van iedereen – vrienden en vijanden – en het machtsgebaar van de Verenigde Staten, het enige land dat conventionele megabommen bezit, leidde al snel tot de conclusie dat Khamenei een einde moest maken aan de oorlog.

Het Iraanse regime heeft veel opgeschept over de opvatting dat het een machtig leger heeft, met name een elite Revolutionaire Garde, maar uiteindelijk is het Teheran dat de indruk heeft gewekt dat het een dringend bestand wil om verdere schade aan het regime te voorkomen. De militaire onthoofding was misschien wel het meest beslissende moment voor Teheran om te beseffen dat niets meer veilig was.

De opeenvolgende dood van hoge militairen – iets wat al met Hezbollah was gebeurd – veroorzaakte de allergrootste angst: Israël en de VS wisten tot in detail waar iedereen zich bevond. Dit vormt een onhoudbare kwetsbaarheid voor een regime dat er alleen op uit was om iedereen bang te maken. Zwak, onzeker en verslagen riep Iran op tot een einde aan de militaire confrontatie. Deze zou zich opnieuw kunnen voordoen, maar zonder slagkracht of geloofwaardigheid.

Voor één keer toverde Trump een konijn uit zijn hoed. Hij slaagde erin te doen wat onmogelijk leek – twee beesten kalmeren, of anderhalf – en de wapenstilstand was onmiskenbaar te danken aan hem en de invloed die hij heeft op de Israëlische regering en premier. Het enige wat nog rest, is proberen een einde te maken aan de oorlog in Oekraïne. Het is tijd!

De teksten in deze sectie geven de persoonlijke mening van de auteurs weer en vertegenwoordigen niet de redactionele positie van VISÃO.