HOF VAN DE HEMELVAART VAN DE HEER

De Hemelvaart van de Heer is het duidelijkste teken van christelijke hoop!

De Woordliturgie van het Hoogfeest van de Hemelvaart van de Heer herinnert ons eraan dat Jezus “opgevaren is ten hemel”, nadat Hij Zijn “tijd” onder de mensen had vervuld, nadat Hij ook de missie had vervuld die God de Vader Hem had toevertrouwd, “een verlossende en heilbrengende missie”, en door zo onze mensheid, die Hij op Zich nam bij de incarnatie, tot eer van God te brengen. Door de Hemelvaart van de Heer te vieren, herleven we in ons de hoop die ons inspireert om op een dag, als God het wil, deel te hebben aan Zijn heerlijkheid. Ook vernieuwen we in ons de zekerheid dat het aardse bestaan ​​zijn uiteindelijke doel heeft in de heerlijkheid van God, de Schepper en Heer van alle dingen.

Zo markeert de Hemelvaart in de geschiedenis ook het begin van de zending en de tijd van de Kerk , dat wil zeggen van de volgelingen en discipelen van Christus de Heer. Daarom heeft Hij die uit de hemel is “afgedaald” ons de evangelisatieopdracht toevertrouwd om Zijn getuigen te zijn van de opstanding en de hemelvaart, “tot aan de uiteinden van de aarde”.

We kunnen dus zeggen dat de Kerk met het Hoogfeest van Hemelvaart het einde viert van de tijd van “God met ons” en het begin van de tijd van “God in ons”, in deze symboliek van de zichtbare en onzichtbare aanwezigheid van Hem die onder de mensen leefde. De eerste lezing uit de Handelingen van de Apostelen, van dezelfde auteur als het Evangelie, geeft ons de bedoeling en de chronologie van al hetgeen Jezus vertelde en leerde, met als “eindpunt” “de dag dat Hij ten hemel werd opgenomen”. Zo vertelt Sint Lucas aan zijn illustere vriend Theofilus het hele proces en de aanwezigheid van de Verrezene tot aan zijn hemelvaart, waarbij hij duidelijk benadrukt dat “aan de apostelen die hij had uitgekozen, de instructies werden gegeven”, aan wie hij zich na zijn lijden en dood veertig dagen levend had gepresenteerd, wat hem werd doorgegeven over het Koninkrijk van God en de oproep om Jeruzalem niet te verlaten en te wachten op de belofte van de Vader: “Jullie zullen gedoopt worden in de Heilige Geest”. Hij vertelde hun ook dat het niet aan hen was om de tijden en momenten te kennen die door het gezag van God de Vader waren vastgesteld, maar dat aan hen, door de neerdaling van de Heilige Geest, de missie was toevertrouwd om van Hem te getuigen tot aan de uiteinden van de aarde. Daarom wijzen de “Mannen in het wit” hen onmiddellijk op de betekenis van hun missie: “Het is tijd om naar de aarde te kijken en te werken”. In de tweede lezing schrijft de heilige Paulus aan de christenen van Efeze dat Jezus bij de Hemelvaart volledig verheerlijkt werd door God de Vader en Heer werd gemaakt over het hele universum. Van Hem ontvangt de Kerk, die Zijn lichaam is, voortdurend het Nieuwe Leven, dat haar voortstuwt op haar aardse paden om op een dag deel te hebben aan de heerlijkheid van God. De tekst van het Evangelie confronteert ons met de laatste tegenwoordigheid van Jezus bij zijn discipelen. Met zijn woorden benadrukt hij nogmaals de fundamentele kern van het geloof, zijn Paasmysterie. Hij herinnert hen aan hun missie om “in zijn naam bekering en vergeving van zonden te prediken” en hen tot zijn getuigen te maken. Maar het is de ‘kracht uit de hoge’ die zij zullen ontvangen, de ‘Heilige Geest’, die hen zal voortdrijven en het begin van hun missie zal markeren. Nadat Hij hen met deze woorden had herinnerd aan de opdracht die zij hadden ontvangen, nam Hij hen mee naar Bethanië en zegende hen. Terwijl Hij hen zegende, werd Hij opgenomen in de hemel. Het is dit betekenisvolle moment waarop de Verrezen Heer voor de laatste keer samenkomt met degenen die Hij had uitgekozen en aangesteld als apostelen. Hij herinnert hen in enkele woorden aan wat er in de Schrift staat, aan wat Hij hun heeft geleerd, aan wat Hij met hen heeft meegemaakt en aan de missie die Hij hun heeft toevertrouwd. Ook herinnert Hij hen aan het zegenende gebaar dat hen allen heeft getekend toen zij vol vreugde naar Jeruzalem vertrokken. Wij kunnen zeggen dat dit belangrijke moment beleefd en actueel wordt gemaakt in de wekelijkse bijeenkomst van Christus’ discipelen. Zij komen bijeen om naar Zijn Woord te luisteren, het Paasmysterie te beleven in de Eucharistie en met Zijn zegen op missie te gaan.

Daarom worden wij uitgenodigd om van de liturgische vieringen bijzondere momenten van de aanwezigheid van de Verrezene te maken, die ons sterkt voor onze dagelijkse missie, overeenkomstig onze omstandigheden en op plaatsen waar onze aanwezigheid een teken is van Gods zegen voor anderen.