Lokale verkiezingen zonder openingstijden

Het is merkwaardig dat de lokale verkiezingen pas over twee maanden en een paar dagen plaatsvinden, en dat er toch weinig gebeurt, weinig wordt gehoord, weinig wordt onthuld. De politieke strijd ligt even stil. Er heerst een vakantiegevoel. Er is uitstel tot september. Het is logisch dat de politieke natie en de kiezers genoeg hebben van de ene na de andere verkiezing, maar de constitutionele kalender laat zich niet met een gum uitwissen.

Het is zonder twijfel te verwachten dat de terugkeer van vakantie de half lamgelegde machinerie weer op gang zal brengen, zowel in Lissabon als in de meest afgelegen gemeente (gelukkig maar, in onze kleinheid!) van het land. Er zijn kermissen, vuurwerk, feesten en concerten, maar politiek... niets.

Het is niet bepaald slecht, ondanks alles. Ik ben er altijd van overtuigd geweest dat iedereen inmiddels wel weet op wie hij moet stemmen, ongeacht verplichte wijzigingen of herhaalde mandaten. Een of twee gevallen zullen aandacht verdienen – met name Porto, maar ook Cascais en Sintra – om nog maar te zwijgen van de vele andere gevallen die van president zullen wisselen, maar niet van politieke voorkeur.

Het land is doelbewust afgesloten. Het trekt zich niets aan van campagnes, bijeenkomsten, folders, posters of verkiezingsprogramma's. De tijd zal komen, veel later, voor een voorzichtige heroverweging van wat kiezers willen zien veranderen. Is dat normaal? Natuurlijk. En na deze verkiezingen, half oktober, zal de strijd om de presidentsverkiezingen in januari heviger worden. Het zal heftig zijn: wie is er sterker, wie is er zwakker, wie steunt, wie doet alsof.

De teksten in deze sectie geven de persoonlijke mening van de auteurs weer en vertegenwoordigen niet VISÃO, noch haar redactionele standpunt.