'Als ik niet naar de STF ga, zal ik het land niet meer besturen', zegt Lula over actie tegen intrekking IOF

President Luiz Inácio Lula da Silva (PT) verdedigde woensdag in een interview met TV Bahia tijdens zijn bezoek aan Salvador de strategie van de federale overheid om bij het Hooggerechtshof (STF) het parlementaire besluit aan te vechten waarmee het decreet om de belasting op financiële transacties (IOF) te verhogen, werd vernietigd.

"Als ik niet naar het Hooggerechtshof ga, zal ik het land niet meer besturen. Dat is het probleem. Elke aap heeft zijn eigen afdeling. Het [Congres] maakt wetten, en ik bestuur," zei de president.

De juridische stap was de dag ervoor aangekondigd door de procureur-generaal van de Unie, Jorge Messias, die het beroep formeel had ingediend bij het Hooggerechtshof . Volgens het orgaan overschreed de wetgevende maatregel de grondwettelijke grenzen en vormde deze een onterechte inbreuk op de bevoegdheden tussen de verschillende overheidsinstanties.

Volgens Lula maakte Motta een fout bij het plannen van de stemming . "De fout was het verbreken van een afspraak die op zondag in het huis van Hugo Motta [Kamervoorzitter] was gemaakt", merkte het PT-lid op. "Op dinsdag nam de Kamervoorzitter een absurde beslissing . Zij hebben hun rechten, en ik de mijne. Als we elkaar niet begrijpen, lossen de rechtbanken dat op ", vatte hij samen.

Lula betoogt, in lijn met wat de AGU stelt in het document dat naar het Hooggerechtshof is gestuurd , dat de ondertekening van decreten die wetten reguleren de exclusieve verantwoordelijkheid van de president is. In het geval van de IOF, zegt hij, is het de bevoegdheid van de uitvoerende macht om aanpassingen voor te stellen.

"De president moet het land besturen, en decreten zijn de taak van de president. Je kunt een wetgevend decreet uitvaardigen als er sprake is van ongrondwettelijkheid. De regering heeft het recht om aanpassingen aan de IOF voor te stellen, ja," zei hij.

In het interview betoogde Lula ook dat het besluit van de regering over de IOF-tarieven geen “belastingverhoging” zou betekenen, maar “een belastingaanpassing in het land”.

"We stellen een belastingaanpassing voor ten gunste van de allerarmsten. Feit is dat de belangen van enkelen prevaleerden in de Kamer van Afgevaardigden en de Senaat, wat absurd is."

Hij ontkende echter dat de regering de institutionele betrekkingen met het Congres had verbroken.