Luis Montenegro wint de all-tegen-allen

Bekijk hier ons live-artikel waarin we het debat minuut voor minuut volgden

En immigratie is een belangrijk onderdeel geworden van het politieke debat in Portugal. De eerste 25 minuten waren een zeven-tegen-één-duel met dezelfde gemene deler: Spinumviva. De familie van Luís Montenegro (AD) was bijna een half uur lang betrokken bij de enige (en zeer verhitte) televisieconfrontatie met de kandidaten van de acht partijen en coalities met parlementszetels die strijden om de zetels bij de verkiezingen van 18 mei.

De huidige premier zei nogmaals dat hij alles te goeder trouw heeft gedaan, dat hij niet van enige illegaliteit wordt beschuldigd en dat het Portugese volk weet dat het doel de politieke strijd is. Pedro Nuno Santos (PS) hield vol dat Montenegro niet de “geschiktheid en geloofwaardigheid” heeft om te regeren, met de kreet “een premier veronderstelt fouten en bedriegt het volk niet”. André Ventura (Chega) nam de eer op zich om als eerste Montenegro naar het parlement te roepen om over de kwestie te praten, Rui Rocha (Iniciativa Livre) benadrukte dat de "regering niet ten val is gekomen door ideeën", en Mariana Mortágua (BE) beschuldigde Montenegro ervan "het land mee te slepen naar het idee van middelmatigheid, wat neerkomt op de normalisering van de promiscuïteit tussen publiek en privé".

Paulo Raimundo (PCP) drong aan op het aftreden van de premier, Rui Tavares (Livre) zei dat hij was misleid door de leider van de sociaal-democraten” en Inês Sousa Real zei dat “Luis Montenegro een groot kunstenaar is”.

Maar het debat laaide pas echt op toen het over immigratie ging. De zeven richtten hun kritiek, sommigen scherper dan anderen, op de ‘kieswet’ van de regering met de aankondiging van 4.500 deportaties. De discussie eindigde daar echter niet. Er ontstond een uitwisseling van beschuldigingen tussen de acht, die soms overgingen in Chega, die zowel de PS als de PSD de schuld gaf “van de puinhoop die dit is”.

Pedro Nuno Santos betreurde het "gebrek aan staatsgevoel van een premier die de spot dreef met de uitzetting van immigranten" in zijn "verkiezingsconflict met Chega", en herinnerde eraan dat AIMA dit altijd al heeft gedaan en in 2017 zelfs meer immigranten heeft gedeporteerd. Mariana Mortágua haalde uit naar rechts, "met twee trends, victimisatie en aanval op immigranten, een zondebok en een gemakkelijke manier om uit elk debat te komen, van problemen in de gezondheidszorg tot huisvesting", en herinnerde eraan dat zij het zijn die met hun bijdragen aan de sociale zekerheid "het equivalent van 500 duizend pensioenen betalen".

Rui Rocha betoogde dat “ timing en electoralisme typerend zijn voor dit soort situaties”, verwijzend naar het feit dat “de PS dat al heeft gedaan, dat de AD een Raad van Ministers had in Bolhão en Tony Carreira in São Bento”.

Inês Sousa Real maakte het voorbehoud — "de grootste plaag van het land is niet immigratie" — door huiselijk geweld in de arena te brengen, en Rui Tavares, die benadrukte dat er in drie jaar van de geringonça meer immigranten waren dan de 4.500 die waren vertrokken, provoceerde Ventura voor de rust: "Zolang hij zich niet verontschuldigt voor de mensen die hij in het parlement en de gemeenteraad van Lissabon heeft geplaatst en die misdaden hebben gepleegd, moet hij zeggen: 'Ik schaam me'".

Het tweede gedeelte van het debat verliep rustiger. Het begon met een kleine spanning tussen Ventura (die wilde reageren op Tavares) en de moderator Carlos Daniel en ging vervolgens naar de huiskamer, waar Luís Montenegro veel opmerkingen maakte aan Pedro Nuno Santos, die hij onsamenhangend en “zigzaggend” noemde. Ventura legde een verband tussen het gebrek aan huisvesting en immigratie en gaf de PS de schuld. Rocha spaarde de AD niet bij het verhogen van de looptijd van de inkomenssubsidies naar “200 of 300%”; Pedro Nuno bekritiseerde de ideeën van de PCP, Bloco en Livre; en Raimundo viel de PS aan omdat deze de banken niet liet betalen voor huisvesting, terwijl Inês Sousa Real wilde weten of de andere partijen de PAN steunen in het afschaffen van belastingvrijstellingen voor niet-vaste inwoners, wat de staat meer dan 1,3 miljard euro kost.

Gezondheid volgde, waarbij Mariana Mortágua eraan herinnerde dat de kritiek die de PS nu op de AD uit, dezelfde was als die van het Blok, toen het een begroting voor de socialistische regering verwierp en daarmee de ineenstorting van het "apparaat" dicteerde, voordat de economie het laatste deel (waar ook Defensie, de NAVO en Palestina onder vielen) van twee intense uren inging waarin op verschillende momenten iedereen tegen elkaar was.

Net als vorig jaar geeft Observador scores in een ‘Winner is’-campagne — vergelijkbaar met het programma en de podcast van Rádio Observador — van de debatten, waarin wordt geëvalueerd wie er heeft gewonnen. Een panel van waarnemersbeoordelaars geeft elke kandidaat een score van 1 tot 20 voor elke onderlinge wedstrijd. En legt uit waarom. Het gemiddelde van de debatten wordt elke dag weergegeven in de begingrafiek waarmee dit artikel begint.

Nu rest alleen nog het televisiedebat tussen de partijen zonder zetel in het parlement, dat gepland staat voor de 6e, eveneens te zien op RTP, om 21.00 uur.

En daarvoor, op de 5e, is er het debat tussen acht mensen, maar dan op de radio , waarin de leiders van de partijen die in het parlement zitten, opnieuw samenkomen , één dag nadat de campagne officieel van start is gegaan. Het begint om 9.30 uur en wordt gelijktijdig uitgezonden op de radiostations Antena 1, Observador, Renascença en TSF.

Cátia Bruno — De zittende president heeft altijd een moeilijke taak, omdat het duidelijk is dat hij degene is die het meest wordt aangevallen. Bovendien heeft hij het voordeel dat hij de bestanden het beste kent en de fouten van anderen kan aanwijzen. Montenegro wist stand te houden tegen de aanvallen, wist op cruciale momenten verborgen en discreet te blijven en op andere momenten scherp aan te vallen (de provocatie van de "zigzag" naar Pedro Nuno Santos is ingeblikt, maar het zou kunnen werken). Zijn zwakke plekken waren, zoals verwacht, de zaak Spinumviva en de sector Gezondheidszorg. Maar, zoals hij altijd al heeft gezegd: het is onwaarschijnlijk dat hij stemmen heeft verloren. En dat is al een overwinning voor Montenegro, dat in de peilingen voorop staat.

Als belangrijkste kandidaat voor premier buiten Montenegro kon de socialistische leider zich tijdens het debat niet verstoppen. En toch lijkt hij dezelfde fout te maken als toen hij tegenover de premier stond: de staatsman van de nieuwe Pedro Nuno Santos werkt samen met de andere partijleiders, maar loopt het risico om als een dwaas over te komen als hij tegenover Montenegro staat. De socialist kreeg te maken met aanvallen vanwege zijn gehechtheid aan de vorige regering — en vooral vanwege zijn periode als minister (hoewel niemand het over de luchthaven of ongemakkelijke WhatsApp-berichten had) — en ging waar mogelijk in de tegenaanval, soms bijna evenzeer van links als van rechts. Maar het miste karakter; en voor een kandidaat voor het premierschap ligt de lat altijd hoger.

André Ventura is doorgaans een expert in het stelen van de tijd en de aandacht van anderen, maar deze keer kon hij de boventoon voeren of zelfs maar een show opvoeren (mede dankzij de vaste hand van de moderator). Zijn stem werd gehoord over het verwachte onderwerp immigratie (vier keer "rellen"), hij riep zigeuners op om te praten over huisvesting (bingo) en was effectief in sommige kritieken ("Negen spoedeisende hulpposten zijn gesloten; u bent de premier van Portugal, u bent de garant dat dit niet zal gebeuren", zei hij op een gegeven moment tegen Montenegro). De diagnose was gesteld en oplossingen waren schaars, zoals wel vaker. Ventura staat doorgaans bekend als een baken van verontwaardiging, maar deze keer was het vuur laag.

Rui Rocha viel respectievelijk Pedro Nuno Santos ("Iemand die niet de competentie heeft om minister te zijn, kan zich niet kandidaat stellen voor premier") en Luís Montenegro aan (hij beschreef de aankondiging van de deportaties als het "gebruikelijke electoralisme" van de regering, waarbij de Raad van Ministers in Bolhão werd gecombineerd met het zingen met Tony Carreira) en wist te voorkomen dat de meeste andere partijen hem als doelwit kozen – met uitzondering van de uitdaging van Paulo Raimundo met betrekking tot het bevriezen van de huurprijzen. Maar verder is er in dit debat weinig over de leider van het Liberale Initiatief in de herinnering gebleven. Geen concrete maatregelen van het programma, noch dodelijke aanvallen op anderen. Het was om te vergeten.

De leider van het Linkse Blok profiteerde van het feit dat een groot deel van het debat draaide om het centrale thema van het partijprogramma: huisvesting. Maar afgezien daarvan was het geen vrolijke avond voor Mariana Mortágua. Op dit vlak zag hij hoe Pedro Nuno Santos zich bij rechts aansloot en zijn voorstel voor huurplafonds beschuldigde van een ‘vriendelijke’ maatregel, maar met een ‘pervers’ effect op de lange termijn. In de andere gevallen viel hij niet op. Hij maakte de vreselijke fout om het minimumloon niet vast te stellen (€870 en niet €840), wat bij een groot deel van zijn kiezers niet in goede aarde viel. En hij zag hoe de PCP en Livre de Palestijnse vlag grepen, terwijl het Blok hem liet vallen. Onvergetelijk, maar niet om goede redenen.

Er is veel gesproken over de nieuwe Paulo Raimundo die dit jaar in de debatten naar voren kwam en de secretaris-generaal van de PCP heeft opnieuw bevestigd dat hij nog steeds even vrij is als een naald, en dat hij bovendien effectiever is. Het zal kiezers aan de andere kant van het politieke spectrum nooit kunnen overtuigen, en dat verwacht men ook niet; links viel Raimundo op. Hij vermeed het immigratievraagstuk om over emigranten te praten, verdedigde hartstochtelijk de NHS en richtte zich vooral op professionals in de gezondheidszorg, stelde verhuurders op gelijke voet met huurders ten opzichte van banken wat betreft de vereiste inspanning (een gewaagde uitspraak voor een communist), ontweek de kwestie Rusland en speelde zelfs de Palestina-kaart. Bovendien zorgde hij ervoor dat niemand vergat dat hij er was, ook tijdens de incidenten. In een debat met acht deelnemers is dat een enorme prestatie voor een kleinere partij.

Het probleem met Inês Sousa Real is dat het tijdens het debat steeds leek alsof iedereen haar vergeten was. Hij stond erop om altijd de fetisjthema's van de partij (energie/huiselijk geweld/vegetarisme) aan te kaarten, ongeacht het onderwerp dat ter sprake kwam. De PAN-leider deed geen enkele poging om in te grijpen na de haar toegekende tijd en toen zij aan de beurt was om te spreken, viel er een bijna plechtige stilte in de zaal. Fataal symptoom: als in een debat tussen acht personen niemand een van de aanwezigen wil aanvallen, komt dat doordat hij een decoratief sieraad is geworden.

Rui Tavares maakt in debatten vaak dezelfde fouten, maar één daarvan springt in het oog: de coördinator van Livre verzandt vaak in technische en ingewikkelde uitleg. Die is weliswaar belangrijk, maar in een debat met beperkte tijd is het lastig om die uit te leggen. Deze keer gebeurde dat maar een paar keer (behalve in de Gezondheidsrubriek), waardoor het debat automatisch beter verliep dan normaal. Het lukte hem om te verschijnen ondanks zijn toppositie (Inês Sousa Real moet dat in de gaten houden), hij wist zich te onderscheiden van de andere linkse partijen zonder ze aan te vallen en hij blonk uit in de stemmen van André Ventura en de Chega-zaken, waar zijn kiezers ongetwijfeld erg blij mee zullen zijn. Deze keer maakte hij geen melding van zijn sociale afkomst, wat hem een ​​extra punt oplevert omdat hij is afgeweken van zijn gebruikelijke routine.

Luis Rosa — Het debat van iedereen tegen iedereen wordt gekenmerkt door de “Zigzag”-strategie van Luís Montenegro, die er met relatief gemak in slaagde Pedro Nuno Santos te irriteren door duidelijke tegenstrijdigheden in zijn politieke verhaal over immigratie en huisvesting aan te wijzen. Het “Zig”-verweer van de PS dat de immigratiewet moet leiden tot de uitzetting van immigranten wanneer buitenlandse burgers zich in een illegale situatie bevinden, komt niet overeen met de “Zag”-beschuldiging van “Trumpisering” en “electoralisme”. Of de “Zigue” van “AD faalde in de huisvesting”, komt niet overeen met de “Zague” van AD die de huizen inwijdde die Pedro Nuno Santos begon te bouwen. Montenegro was op deze punten zeer effectief tegen Pedro Nuno Santos, net zoals hij punten wist te scoren op het gebied van immigratie tegen de socialisten en Chega toen hij hen bekritiseerde voor het tegenhouden van de goedkeuring van een eenheid voor buitenlanders binnen de PSP die toezicht moest houden op de naleving van de immigratiewetgeving en de uitzettingsprocedures moest afhandelen. Het zwakste punt van de premier was zijn onvermogen om effectief te reageren op kritiek op de daling van het BBP met 0,5% in het eerste kwartaal.

De grootste fout van Pedro Nuno Santos was dat hij er niet in slaagde een echt alternatief beleid te laten zien ten opzichte van dat van de AD op essentiële kwesties zoals huisvesting en immigratie — een onderwerp waarop hij door vrijwel alle partijen werd bekritiseerd, waarbij Mariana Mortágua opviel met haar kritiek op de “AIMA-ramp”. Pedro Nuno Santos was beter in het onderwerp gezondheid, maar zijn verhaal was meer gericht op de linkse kiezers dan op de centrumkiezers. Pedro Nuno had in feite een duidelijke strategie: hij probeerde stemmen te winnen aan de linkerkant. Hij viel Paulo Raimundo en Mariana Mortágua aan op het gebied van huisvesting vanwege hun onterechte beleid van het bevriezen van de huurprijzen. Daarmee scoorde hij punten, want hij was de meest geloofwaardige kandidaat aan de linkerkant.

André Ventura was net als hij: geen geloofwaardige oplossingen. En hij slaagde er zelfs in om een ​​moment van spanning te creëren met de moderator Carlos Daniel om zijn partijgenoten tevreden te stellen – om te proberen te verbergen, tevergeefs, dat Rui Tavares excuses van hem eiste voor het kiezen van afgevaardigden als de man met de koffer.

Rui Rocha was meer ontspannen dan tijdens de solodebatten en positioneerde zich intelligent bij zijn kritiek op Montenegro in de zaak Spinumviva en in Gezondheid. Tegelijkertijd propageerde hij een alternatieve politieke lijn, die echter duidelijk complementair was aan die van de AD. Hoogtepunt was het Frente Popular da Bancarrota, een kritiek op de extremisten van CDU, BE en Chega, maar de partij kon een Inês Sousa Real-moment niet weerstaan ​​toen Moederdag met gezondheid werd gecombineerd.

Rui Tavares was de beste van de partijen links van de PS. Zo was de partij het meest effectief in het uitleggen van het standpunt van de progressieven over immigratiekwesties, was ze gematigder dan het Bloco en de CDU als het ging om huurplafonds (er was een voorkeur voor hogere belastingen op luxe woningen) en scoorde ze punten door Montenegro aan te vallen omdat het land geen aandacht besteedde aan het Noodfonds voor Woningbouw. In tegenstelling tot het Blok en de CDU spreekt Tavares openlijk tijdens vergaderingen met de regering van Montenegro en zelfs de premier heeft altijd aandachtig naar zijn interventies geluisterd.

Paulo Raimundo bevestigde zijn goede vorm uit de andere debatten en herhaalde zijn antikapitalistische cassette, waar door zijn steeds kleiner wordende kiezersgroep aandachtig en trouw naar werd geluisterd. Terwijl Mariana Mortágua enigszins het spoor bijster raakte in het debat — heel ver verwijderd van de Mariana-effectiviteit van de CPI's.

Ten slotte was Inês Sousa Real… Inês Sousa Real. Voorbeeld: het onderwerp was immigratie, maar de PAN-leider begon te praten over huiselijk geweld (niet over immigranten); een paar seconden later ging hij naar de dierenbescherming; Vervolgens betoogde hij dat de staat de situatie van ongedocumenteerde immigranten moet begrijpen; en uiteindelijk verdedigde het de naleving van de wet, terwijl het de uitzetting van immigranten verdedigde omdat ze illegaal waren. Ik sluit af met een oogrollende emoji.

Wat de zaak Spinumviva betreft, heeft zelfs Pedro Nuno Santos al ingezien dat het beter is om over andere kwesties te praten, aangezien de kiezers geen belang hechten aan de zaak.

Miguel Pinheiro — Luís Montenegro leende een retorische truc van Paulo Portas: een jaar geleden gebruikte de voormalige CDS-leider de “zig aan de ene kant, zag aan de andere kant” tegen Pedro Nuno Santos; In dit debat deed de AD-leider hetzelfde en hij wist de socialisten boos te maken. Montenegro reageerde en viel effectief aan, behalve op het gebied van de gezondheidszorg en de economie. Het verwierp het bewijs dat er in het eerste kwartaal sprake was van een kettingreactie van krimp. Maar tegen die tijd zat de overgrote meerderheid van degenen die naar het debat waren gaan kijken, na twee uur van verzet alweer te gapen of in slaap te vallen.

Verhoudingsgewijs heeft Pedro Nuno Santos zowel de BE en de PCP als de AD aangevallen, wat aantoont dat hij zijn prioriteiten niet op orde heeft. Tijdens het hele debat bezweek hij onder het ondraaglijke gewicht van de PS-regeringen waaraan hij deelnam. Op verschillende momenten leek het er zelfs op dat hij de baas was. Ook zijn eigen schuld: op een gegeven moment zei hij een zin die leek op het einde van een mop: “De enige die een serieus publiek bouwprogramma heeft opgezet, was ik.”

André Ventura sprak luid, onderbrak de aanwezigen, werd verontwaardigd, pufte, zweette, wanhoopte, schopte – en wist zelfs controverse te veroorzaken met Carlos Daniel, de meest vredelievende moderator die God op aarde had geplaatst.

Aan het begin van het debat leek Rui Rocha meer op een AD-cheerleader. In het thuisduel nam hij afstand van Luís Montenegro, maar hij bereikte het einde zonder een enkel briljant of onderscheidend moment. Het was perfect.

Mariana Mortágua begon al slecht: tijdens de behandeling van de Spinumviva-zaak haalde ze een list uit door te beweren dat de regering niet had gereageerd op de schriftelijke vragen van de BE. Maar voor haar ging het mis: ze moest toegeven dat ze wel antwoorden had gekregen, maar dat ze die gewoon niet leuk vond. Hij was enthousiast over de huisvesting en was trots op het voorstel om een ​​maximum te stellen aan de huren. En inderdaad, het lukte hem om iedereen erover te laten praten.

Paulo Raimundo maakte van het begin van het debat gebruik om een ​​dutje te doen, maar werd wakker toen er over huisvesting werd gesproken. Maar het kostte hem moeite om ze naar hem te laten luisteren.

"Het is iets dat hier was", zei Rui Tavares terwijl hij naar zijn keel wees. Aan het einde van het eerste deel van het debat slaagde de leider van Livre erin André Ventura (nog meer) te irriteren door te wijzen op de (nationale en gemeentelijke) Chega-afgevaardigden die verdacht werden van prostitutie van minderjarigen, diefstal van koffers en computercriminaliteit. Verder was hij, zoals altijd, leraar op een basisschool. Er zijn mensen die de stijl waarderen.

Er zijn berichten dat Inês Sousa Real aan het debat heeft deelgenomen.

Sara Antunes de Oliveira — Eerst was iedereen tegen Luís Montenegro (die achteroverleunde in zijn stoel en vooral de stilte wist te handhaven). Toen was iedereen tegen AD en PS. Het was een debat zonder grote verrassingen, waarbij Inês Sousa Real een van de slechtste prestaties leverde, grotendeels vanwege de onverbeterlijke verleiding om elke maatregel/voorstel/oorzaak van PAN in elk antwoord te proppen, waardoor elk antwoord een enorme puinhoop werd. Na een rechtstreeks treffen waarin hij er niet in slaagde zich op te dringen aan Montenegro, kreeg Pedro Nuno Santos hier een tweede kans. Misschien was het wel degene met de grootste taak: zich niet laten overschaduwen door de rest van de oppositie. Hij leek strijdlustiger, maar opende het debat door wanhopig te proberen (zonder veel succes) de bladzijde van Spinumviva om te slaan — hij moet de post van Ascenso Simões op Facebook hebben gezien —, hij verspilde onnodig tijd aan André Ventura en liet zich zelfs door Mariana Mortágua in het nauw drijven in de kamer. Als het achtstemmige debat op televisie een generale repetitie is voor het radiodebat, kunt u het aanstaande maandag om 9.00 uur opnieuw proberen via Rádio Observador, Antena 1, Renascença en TSF.