Vijf shows om te zien in juni

Anne Teresa De Keersmaeker keert terug naar het oeroude gebaar van de menselijke beweging: de eenvoudige handeling van het wandelen. De Belgische choreograaf gebruikt deze elementaire handeling als uitgangspunt om een ​​geraffineerde choreografische taal te creëren, gestructureerd rond strenge geometrische patronen. Uitgangspunt voor deze creatie is Walking Blues , een klassieker van Robert Johnson, een onmiskenbaar icoon van de blues . Het klankpad loopt door tot Der Wanderer van Franz Schubert, een symbool van de muzikale romantiek uit de 19e eeuw.

De soundtrack van het stuk krijgt nieuwe vormen dankzij de inbreng van de Vlaamse zanger en componist Meskerem Mees, van Ethiopische afkomst, die hedendaagse variaties op liedjes over het wandelen interpreteert. De composities zijn ontwikkeld in samenwerking met Jean-Marie Aerts, producer en spilfiguur in het geluid van de band TC Matic, en met danser en gitarist Carlos Garbin.

Exit Above stelt een choreografische en politieke reflectie voor op collectieve mars versus individueel ronddwalen, op het lichaam dat wandelt als stil verzet tegen de logica van productiviteit. Tussen de lijn en de cirkel, het individu en de groep, verbeeldt het stuk het lopen als metafoor voor fysieke en symbolische verplaatsing – een gebaar van vrijheid en subversie in het aangezicht van de dictatuur van het nut.

Een transkoppel , in een post-apocalyptisch scenario, denkt na over hoe het zou zijn om in die context kinderen te krijgen. Het is het uitgangspunt voor Corre, bebê!, een toneelstuk van Ary Zara en Gaya de Medeiros dat handelt over de verwachtingen, problemen en onzekerheden van het ouderschap.

De show was het winnende project van de 7e editie van de Amélia Rey Colaço Grant, een initiatief gepromoot door het Teatro Nacional D. Maria II (Lissabon), A Oficina / Centro Cultural Vila Flor (Guimarães), O Espaço do Tempo (Montemor-o-Novo) en Teatro Viriato (Viseu), met als doel de productie van shows door jonge artiesten en opkomende gezelschappen te ondersteunen.

Na de première vindt er in het Kleine Auditorium van het Vila Flor Cultureel Centrum in Guimarães een nagesprek plaats met de makers en artiesten, Gaya de Medeiros en Ary Zara.

“Herstelbetalingen Baby”, door Marco Mendonça

Het is de openingsavond van een nieuwe televisiewedstrijd waarbij deelnemers een reeks algemene kennisvragen moeten beantwoorden. Een detail dat geen detail is: de deelnemers zijn allemaal zwart. De controverse begon meteen toen het programma werd aangekondigd en er werd een succes verwacht qua kijkcijfers. Na het succes van Blackface keert bedenker Marco Mendonça terug met een nieuwe show: Reparations Baby.

"Welk winkelcentrum in Lissabon is vernoemd naar de eerste ontdekkingsreiziger die Mozambique bereikte?", vraagt ​​de presentator aan de nog onbesliste kandidaten. De antwoorden zijn verdeeld tussen Vasco da Gama en Columbus. Doorheen de voorstelling worden bespiegelingen over antiracistische theorie, verwijzingen naar de Portugees-Afrikaanse popcultuur en merkwaardige weetjes uit het koloniale verleden is Reparations Baby! presenteert zichzelf, zoals de samenvatting aangeeft, als een "programma dat tot doel heeft de Portugese primetime te revolutioneren".

“Zona Franca”, door Piny x xullaji

Piny en Xullaji zijn de hoofdpersonen van het tweede hoofdstuk van Zona Franca, een interdisciplinaire cyclus die muzikanten en choreografen met elkaar in dialoog brengt: aan de ene kant straatdansen, van breakdance tot clubbing , door performer en choreograaf Piny, aan de andere kant muziek met rapper en activist Xullaji. Beiden hebben zich al lang bewezen als belangrijke figuren in de stedelijke cultuur en de Afro-afstammelingencultuur in Portugal. Dit is de eerste keer dat ze samenwerken aan het maken van een show.

Het lichtontwerp van Luís Madureira laat de teksten piny en xullaji schitteren in een performance die stem, muziek en dans combineert om de grenzen – van het leven en de wereld – ter discussie te stellen.

"Killer Joe" van Tracy Letts, Grizzly Bear

De voorstelling Killer Joe van Tracy Letts gaat op 14 juni in première in het Teatro São Luiz in Lissabon, geregisseerd door het gezelschap Urso Pardo. De regie is in handen van Miguel Graça, die ook de vertaling verzorgde van de tekst van de Noord-Amerikaanse toneelschrijver. Het toneelstuk is geschreven in 1993 en gaat over de familie Smith, die in een camper in Texas woont, midden in een financiële crisis. Het verhaal wordt ingewikkelder wanneer het duo besluit een professionele moordenaar in te huren om geld van een levensverzekering op te eisen.

Killer Joe is een portret van moreel verval en geweld. De tekst is enerzijds rauw, maar tegelijkertijd doordrenkt van zwarte humor en bevat enkele heldere momenten. Het biedt een metaforische lezing van de maatschappelijke transformaties die al in de jaren negentig werden voorspeld, maar die in de tijd waarin wij leven, werden bevestigd. Het werk functioneert als een vervormde, maar onthullende spiegel van de tijd waarin we leven. De interpretatie is van David Esteves, Dinarte Branco, Inês Pereira, Madalena Almeida en Pedro Caeiro.