Fernando Scherer over het overwinnen van een verslaving aan inhoud voor volwassenen: 'Het was sociaal geaccepteerd'

Samenvatting Fernando Scherer, voormalig Olympisch zwemmer, vertelde over hoe hij zijn verslaving aan inhoud voor volwassenen heeft overwonnen. Hij benadrukte de negatieve gevolgen hiervan voor zijn mentale gezondheid en relaties, en de transformatie die hij doormaakte door zich te richten op zelfkennis en gezondere gewoontes.

Voormalig zwemmer Fernando Scherer (50) vertelde de afgelopen dagen hoe hij van zijn verslaving aan pornografische content afkwam. Volgens hem had hij in zijn jeugd contact gehad met dit soort materiaal en, omdat het als iets alledaags werd beschouwd, beschouwde hij het probleem niet als schadelijk.

Nadat hij echter een periode van depressie had doorgemaakt, heroverwoog hij sommige aspecten van zijn leven, zoals het drinken van alcohol en het regelmatig kijken naar pornofilms.

"Depressie bestaat niet meer in mijn leven [... en pornoverslaving] was een van de moeilijkste dingen om te doorbreken", zei hij in een interview met het Braziliaanse tijdschrift GQ .

Scherer won bronzen medailles in Atlanta 1996 en Sydney 2000. Hij zegt dat zijn verslaving aan pornofilms al een probleem was toen hij in 2008 hulp zocht voor zijn depressie.

"Dat was sociaal geaccepteerd [content voor volwassenen], dus ik wist niet [dat het iets slechts was]. Er is een hele cultuur die dit verkoopt, die vrouwen op alle mogelijke manieren erotiseert, en dat lijkt natuurlijk. Het is niet natuurlijk."

Het probleem werd een probleem toen het zijn liefdesleven begon te beïnvloeden.

"Ik heb het over mezelf: vandaag, met veel kennis, besefte ik dat mijn lichaam gewend was aan dopamine", zei hij, verwijzend naar het hormoon van plezier en beloning .

De dopamine die pornografie opwekte was soms groter dan seks zelf. Wanneer je je hersenen traint om kortstondig plezier te ervaren, verlies je het plezier van ervoor en erna. Je verliest de hele context van de relatie: de connectie, de liefde tussen twee mensen, de uitwisseling, het gezelschap, de blik, de harmonie.

Nadat Fernando Scherer zijn verslaving aan inhoud voor volwassenen onder controle had, begon hij de dwang te vervangen door iets gezonders: het begrijpen van zijn gevoelens.

Als ik de behoefte had om te masturberen met porno en ik begreep dat het op dat moment geen slavernij was, zou er geen probleem zijn. De vraag die ik altijd stel is: waar heb je het voor nodig? Wat voel je? Ontbreekt er vandaag iets? Nou, dat is er niet. Dus waarom nu, alleen? Is het om energie, stress, angst los te laten? En als ik erover begin te twijfelen, is mijn geest alweer ergens anders. Ik heb het niet meer nodig, het is voorbij.

In 2018 erkende de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) pornoverslaving als een psychische aandoening. Op haar website beschrijft de organisatie behandeling als een proces dat gebruikmaakt van psychotherapeutische middelen en, in sommige gevallen, medicatie, met als doel de persoon te helpen zijn of haar impulsen te beheersen – altijd met ondersteuning van een therapeut .