Twee staten? De bloedige haat tegen Israël

1 In het Westen worden al meer dan vijftig jaar generaties geboren, opgegroeid en oud met (bijna) dagelijks nieuws over het conflict tussen Israëliërs en Palestijnen. Vele andere oorlogen zijn gekomen en gegaan, behalve deze. Het fenomeen is echter veel breder in de tijd, aangezien de Joodse kwestie al sinds haar ontstaan een integraal onderdeel is van het Europese onderbewustzijn en later de westerse volkeren die ervan afstammen, met name de Noord-Amerikanen, heeft besmet. De kiem van haat en geweld gaat terug tot de scheuring binnen de Joden waaruit het christendom is ontstaan. Dat wil zeggen, Jezus Christus was Joods en werd gemarteld en gekruisigd door zijn eigen volkeren, en christenen zijn zijn volgelingen, die door de tijd de overgrote meerderheid hebben gevormd. De bloeddorstige wraakzuchtige impuls van het oorspronkelijke trauma, endemisch, vindt zichzelf cyclisch opnieuw uit om weer aan de oppervlakte te komen.

2 Het gebeurde meer dan een millennium later in Zuid-Europa, tussen de 15e en 18e eeuw, door de Inquisitie. Na zijn migratie naar Noord-Europa dook het in de 20e eeuw, tussen 1933 en 1945, weer op, vanaf dat moment buiten de religieuze sfeer, vervolgens binnen de staat of seculiere versie van het nazisme. Kort daarna, in 1948, werd de stichting van de staat Israël de lokroep die het kwaad opnieuw deed migreren, nu terugkerend naar zijn oorsprong buiten Europa. De oude, permanente beschuldiging en het lastigvallen van de Joden werd latent, met de drang om het aardse grondgebied dat hen verwelkomt en waardigheid verleent, te vernietigen. Zo'n tragische, millennia-oude historisch-geografische cyclus zou ons allen de plicht moeten opleggen er een einde aan te maken. Helaas voor ons zijn onwetendheid en onverantwoordelijkheid vandaag de dag net zo bijbels als het fenomeen zelf.

3 Wat de Palestijnen ook lijden, deze mensen hebben de pech gehad gevangen te zitten in de curve van de geschiedenis als instrumenten van de onbewuste Jodenhaat van westerlingen. De processen, actoren en ruimtes veranderen, maar de inhoudelijke inhoud is overal hetzelfde, waar de oude Europese geest ook maar rondwaart. Na de Portugezen en Spanjaarden (Inquisitie) en de Duitsers (nazisme) heeft het westerse links zich tot de huidige erfgenaam van de wraakzuchtige, bloeddorstige impuls gemaakt. Het heeft deze nieuw leven ingeblazen in de meest cynische formule ooit: sommigen (Palestijnen) tot de dood toe liefhebben, hoe meer ze streven naar de dood van het object van westerse haat (Joden). Met andere woorden, het kwaad hoeft zijn handen nu niet eens met bloed te bezoedelen. Hoe lang het conflict ook duurt, het goede westerse links zal gerust slapen. Het weet dat het niet Europa of de Verenigde Staten van Amerika (VS) zijn die het risico lopen van de kaart te verdwijnen; het weet dat het niet zijn eigen bloed of dat van hemzelf is dat zal vloeien. Naar de hel met Palestijns bloed, zolang het maar Joods bloed doet vloeien. Dit verklaart het enige conflict op aarde dat al meer dan zeventig jaar voortduurt!

4 Het is de pathologische wreedheid van deze mentale smeltkroes die de groeiende obsessie met het erkennen van twee staten aanwakkert: de staat Israël (die al bestaat) en de staat Palestina (die wordt geprojecteerd). Dit zal nooit de weg naar vrede zijn, tenzij er een meer wederzijds vernietigende oorlog komt. Thomas Hobbes en Max Weber leggen uit waarom. De oprichting en levensvatbaarheid van een staat verleent deze een legitiem monopolie op het gebruik van fysiek en gewapend geweld binnen een bepaald gebied, inclusief het uitoefenen ervan tegen de bevolking die daar woont. Omdat geweld altijd endemisch is, bestaat de staat om het goede geweld uit te oefenen dat het slechte geweld tenietdoet.

5. De geschiedenis heeft nooit ongelijk gehad. Een staatsmacht is levensvatbaar (het garandeert goed geweld ) wanneer er tussen het machtscentrum en het machtscentrum van de aangrenzende staat(en) een voldoende uitgestrekt gebied ligt dat gelijkwaardig is aan een niemandsland, omdat het onbewoond is, doorsneden door bergen, valleien, rivieren, bossen, natuurlijke kenmerken, oceanen en andere geografische en bevolkingsdiscontinuïteiten. Dit is de reden waarom bijvoorbeeld Lissabon en Madrid niet naast elkaar liggen. Alleen wanneer er geen concurrenten of vijanden in de buurt zijn, net aan de overkant van de straat, wordt het legitieme geweld van de staat overtuigend of latent, niet manifest, zelden (zeer) spaarzaam gebruikt, binnen het wettelijke kader. Zo garandeert een staat vrede, rust, welvaart en waardigheid aan zijn bevolking. Integendeel, de permanente activering van staatsgeweld, aangewakkerd door de vijand die altijd voor de deur staat, is destructief voor de menselijke conditie, samenlevingen en economieën.

6 Het is gemakkelijk om het voor de hand liggende te concluderen. Tussen de staat Israël en een hypothetische toekomstige staat Palestina zal niet alleen de fundamentele territoriale en bevolkingsdiscontinuïteit tussen de twee staten nooit bestaan, maar staan collectieve identiteiten, gevormd door generatieslange wederzijdse haat, op het spel. Dit versterkt de breuk tussen de twee volkeren in alle opzichten: religieus, taalkundig, cultureel, qua identiteit, levensstijl en politieke en economische organisatievormen.

7. Zonder morele steun en zonder het minste rationele of historische bewijs, versnelt de VN, in samenwerking met links in het Westen (inclusief de Portugese PSD), richting een steeds heviger bloedbad: het opleggen van onmogelijke associaties tussen het vestigen van vrede en het bestaan van twee staten : Israël en Palestina. Aan deze waanzin moet een einde komen. Onder deze omstandigheden zal er nooit een andere weg naar vrede zijn dan het bestaan van één staat, de staat Israël, en de vreedzame integratie van de Palestijnse gemeenschap daarin. Toch zal er pas eeuwige vrede komen in de oorspronkelijke Bijbelse landen, Israël en Palestina, wanneer links in het Westen beseft wie het is: de directe erfgenaam van inquisiteurs en nazi's, en de plicht op zich neemt om zichzelf te genezen van zijn bloeddorstige geestesziekte.