Het bloed van martelaren wordt nooit tevergeefs vergoten

Tegenwoordig brengen we nieuws over oorlogen, geruchten over oorlogen, conflicten, dood, honger en vernietiging. Door het grote aantal gevallen en het gebruik van gebeurtenissen tot uitputting, vervallen we vaak in het bagatelliseren van kwaad en ongevoeligheid.

We zien dat in veel media de drang naar nieuw nieuws, kijkcijfers en politieke correctheid bepalen wat nieuws is en wat als onbelangrijk wordt afgedaan. We zijn getuige van oorlogen van de eerste, tweede en derde categorie, bijna zoals de stoelen in een vliegtuig of in een bioscoop. We zien dat sommige aanvallen het nieuws openen en de voorpagina's van kranten halen, terwijl andere slechts in voetnoten worden genoemd of simpelweg worden genegeerd.

De maand juni 2025 bevestigt alles wat ik zojuist heb gezegd. Ik belicht slechts drie situaties, uit de vele die ik zou kunnen melden, van vervolging, aanvallen en sterfgevallen van christenen die nauwelijks worden genoemd of besproken, behalve door kerkelijke organisaties en hun media.

Op 8 juni werd het huis van de Mercedarische Zusters van het Heilig Sacrament in Pemba, in de provincie Cabo Delgado, Mozambique, beroofd door gewapende mannen met machetes, die dreigden een van de zusters te onthoofden. De nonnen, die meer dan drie dozijn meisjes opvangen en verzorgen, hebben vreselijke momenten meegemaakt. De bisschop van Tete, D. Diamantino Antunes, zei in een interview dat terrorisme zijn wortels lijkt te hebben in Cabo Delgado. En dit is slechts een paar dagen voordat Mozambique 50 jaar onafhankelijkheid van Portugal viert (25 juni).

Op vrijdag 13 juni vermoordden terroristen, jihadistische militanten, meer dan 200 christenen in Nigeria. Ze drongen de gebouwen binnen waar ze sliepen en staken iedereen neer die probeerde te vluchten, terwijl ze "Allahu Akhbar" - God is groot - riepen.

In de Syrische stad Antiochië kwamen zondag 22 juni 30 christenen om het leven bij een aanval op de Sint-Eliaskerk in Damascus. Daarbij raakten ook meer dan vijftig mensen gewond. Deze kerk behoort tot de Grieks-orthodoxe gemeenschap. Dit zou zomaar een voorbeeld kunnen zijn van de conflicten in het Midden-Oosten, maar het laat zien dat christenen gevaar lopen te sterven, vooral in de stad waaraan ze hun naam te danken hebben. "In Antiochië werden de discipelen voor het eerst 'christenen' genoemd" (vgl. Handelingen 11:26).

De gevallen die ik heb genoemd, zijn slechts het topje van de ijsberg. We weten dat er wereldwijd talloze gevallen van christenvervolging zijn, ongeacht hun geloofsrichting (katholiek, orthodox of evangelisch), die niet worden gemeld, simpelweg omdat ze christen zijn. Het is absoluut noodzakelijk om de vervolgden en de martelaren een stem te geven, waarbij we altijd Tertullianus' uitspraak in zijn boek Apologeticus, 50,13, in gedachten houden: "Het bloed van de martelaren is het zaad van de christenen".

Nu 13 juli nadert, de dag waarop de derde verschijning in Fatima wordt gevierd, waarop het "Geheim" werd onthuld, herinner ik me de woorden die zuster Lucia op 3 januari 1944 in Tui, Galicië, schreef en die zijn opgenomen in het manuscript van het derde deel van het Geheim van Fatima: nadat ze de "in het wit geklede bisschop als dood zagen neervallen (...), stierven de bisschoppen, priesters, mannelijke en vrouwelijke religieuzen en diverse leken, heren en dames van verschillende klassen en standen, de een na de ander. Onder de twee armen van het kruis bevonden zich twee engelen, elk met een kristallen gieter in hun handen, waarin ze het bloed van de martelaren opvingen en daarmee de zielen die God naderden, bevochtigden."

Het bloed van martelaren wordt nooit tevergeefs vergoten. Hun bloed getuigt van haat en vervolging, maar ook van hun identificatie met hun stichter, Jezus Christus. Maar het kwaad zal niet het laatste woord hebben. Het goede en de waarheid zullen zegevieren. Laten we naar Rome kijken en zien dat de hoofdstad van het Romeinse Rijk, dat het christendom uitroeide en vervolgde, vandaag de dag de zetel is van de katholieke kerk. Waar Nero's circus stond, staat nu de Sint-Pieter.