Het grootste risico bij het toepassen van de nieuwe regels op netwerken, aldus Lula's minister van Digitaal Beleid

Het Hooggerechtshof heeft een evenwichtige stellingname ontwikkeld door de civielrechtelijke aansprakelijkheid van grote techbedrijven voor criminele content van gebruikers te vergroten. Het grootste risico betreft nu de manier waarop de platforms de nieuwe regels zullen toepassen. Dit is de beoordeling van João Brant , secretaris voor digitaal beleid van de president van de Republiek.

De minister vreest dat bedrijven strengere regels zullen invoeren dan die welke door het Hooggerechtshof zijn vastgesteld, alleen maar om een ​​politiek klimaat te creëren waarin het Congres deze regels kan versoepelen. In 2023 blokkeerde de lobby van de techgiganten met succes de discussie over wetsvoorstel 2630, dat de bijnaam Fake News Bill kreeg.

In een verklaring beweerde Google dat wijzigingen in het Internet Civil Rights Framework "de vrijheid van meningsuiting en de digitale economie kunnen beïnvloeden". Dit argument overtuigt een aanzienlijk deel van de Kamer van Afgevaardigden en de Senaat, met name aanhangers van Bolsonaro.

Wetgevers bekritiseren ook wat zij beschouwen als inmenging van het Hooggerechtshof in de prerogatieven van de wetgevende macht – een zorg die gedeeld wordt door ministers die in het vonnis werden verslagen. Edson Fachin stelde bijvoorbeeld dat regelgeving "structureel en systemisch" moet zijn en niet, "bij voorkeur", van de rechterlijke macht afkomstig mag zijn.

Wat verandert er?

Kortom, totdat het Congres een nieuwe wet over dit onderwerp aanneemt, kunnen platforms civielrechtelijk aansprakelijk worden gesteld voor schade die voortvloeit uit publicaties van derden in gevallen van misdaden of onrechtmatige handelingen, indien na ontvangst van een verzoek tot verwijdering – de zogenaamde buitengerechtelijke kennisgeving —, kan de inhoud niet verwijderen.

Providers zijn ook civielrechtelijk aansprakelijk indien zij niet onmiddellijk actie ondernemen om berichten te verwijderen die ernstige misdrijven vormen. De lijst bevat content met betrekking tot pogingen tot staatsgrepen, afschaffing van de staat, terrorisme, aanzetten tot zelfbeschadiging of zelfmoord, racisme, homofobie en misdrijven tegen vrouwen en kinderen.

Bovendien worden aanbieders aansprakelijk gesteld als ze illegale content die via betaalde advertenties en boosts wordt weergegeven, niet verwijderen. Kortom, ze mogen geen winst maken uit publicaties met illegale content.

In het geval van eerwraak – smaad, laster en smaad – hoeven grote techbedrijven alleen schadevergoeding te betalen als ze geen gehoor geven aan een gerechtelijk bevel tot verwijdering van de content. Ze kunnen de publicaties echter wel verwijderen op basis van een buitengerechtelijke kennisgeving. Dit is een bijzonder relevant aspect met het oog op de verkiezingen van 2026.

"Wat we hopen is dat ze deze toepassing niet gebruiken om een ​​politieke strijd te beginnen om de these van het Nationaal Congres te veranderen - dat ze het niet op een restrictievere manier toepassen dan ze zouden kunnen, alleen maar om commotie te veroorzaken", zegt João Brant.

Bekijk de hoogtepunten van het interview:

CartaCapital: Wat is uw oordeel over de these van de STF?

João Brant: Het is een proefschrift dat past bij de Braziliaanse realiteit, waarin rechten worden beschermd en dat tegelijkertijd voldoet aan de hoogste internationale normen.

Het bevat elementen die aanwezig zijn in Europese of Britse regelgeving , maar er zijn ook elementen die meer bescherming bieden. Eerwraakmisdrijven in Europa zijn, mits ze binnen het rechtssysteem vallen, onderhevig aan kennisgeving en intrekking. In Brazilië is dit niet het geval. Het is dus een relevante bescherming voor het publieke debat.

Het proefschrift bepleit de bescherming van rechten op belangrijke punten, zoals de erkenning dat er een vermoeden bestaat van kennis van de gepromote inhoud of reclame. Het is tevens een belangrijke maatregel.

CC: Is er, zoals Google zegt, een risico voor de vrijheid van meningsuiting?

JB: Nee. Deze nieuwe regels zijn behoorlijk evenwichtig en vormen op zich geen groot risico voor de vrijheid van meningsuiting.

Uiteraard hebben Google en de bedrijven er geen belang bij een regime te veranderen waar ze vrijwel geen verantwoordelijkheid voor dragen. Maar deze beslissing is vrij consistent.

CC: Wat zijn de grootste uitdagingen bij de toepassing van de nieuwe regels?

JB: We hopen dat de platforms zich eenvoudig aanpassen. Wat daar nodig is, is niet disproportioneel, maar ruim voldoende. Dit zijn investeringen die perfect passen binnen het budget dat ze hier in Brazilië hebben en ontvangen.

Wij hebben een uitdaging, namelijk dat deze stelling toegepast gaat worden met aanbieders als intermediair.

Wat we dus hopen is dat ze deze toepassing niet gebruiken om een ​​politieke strijd te beginnen om de these van het Nationaal Congres te veranderen. Dat wil zeggen, dat ze het niet op een meer beperkende manier toepassen dan ze zouden kunnen, alleen maar om commotie te veroorzaken.

CC: Is het nieuwe proefschrift voldoende om de uitdagingen op het gebied van netwerken aan te pakken?

JB: De stelling van het Hooggerechtshof dient als basis. Deze heeft al een aanzienlijk vermogen om het probleem van het gebrek aan bescherming van fundamentele rechten in de digitale omgeving te veranderen, maar om effectief te zijn, zou moeten worden aangevuld met wetgeving die verplichtingen oplegt aan platforms om op een manier te handelen die preventie en voorzorg garandeert bij de bescherming van rechten - en dat er een administratief orgaan is dat in staat is om systematisch, stap voor stap , toezicht te houden op de acties van platforms en hen te verplichten om te voldoen aan administratieve verplichtingen.

Met andere woorden, we hebben geen instrument nodig om gebruikerscontent te reguleren. Wat we nodig hebben is een instrument dat de administratieve verantwoordelijkheden van platforms en de handhaving , toepassing en garantie van naleving van deze regels organiseert.

CC: Had de discussie in het Congres moeten plaatsvinden in plaats van in de STF?

JB: Wat er gebeurt, is een overvloed aan zaken in de Braziliaanse rechterlijke macht. Twee daarvan bereikten het Hooggerechtshof en, juist omdat het geen op zichzelf staande zaken zijn, maar zaken die een reeks processen vertegenwoordigen die de rechterlijke macht hebben bereikt, werden ze behandeld als een these met algemene gevolgen.

Je kunt niet iets beslissen over een specifieke zaak dat niet ook tot uiting komt in een daarop afgestemde aanvraag van de rechterlijke macht. Dus de Hoge Raad heeft zijn werk gedaan.

Sterker nog, als het Congres een regelgevend kader had goedgekeurd, had het de noodzaak om aan een nieuwe these met algemene gevolgen te werken, kunnen vermijden. We moeten begrijpen welke stappen het Congres op dit moment zal nemen.