Satellieten creëren eerste kunstmatige zonsverduistering

Een totale zonsverduistering vindt gemiddeld eens in de 18 maanden plaats. Sinds maart van dit jaar zijn er echter tien geweest, gesimuleerd door twee satellieten die er door middel van nauwkeurige vlucht in geslaagd zijn om kunstmatige zonsverduisteringen te creëren op tienduizenden kilometers boven de aarde.

De beelden die de Europese Ruimtevaartorganisatie ESA deelt, tonen het werk van de twee Europese satellieten van de Proba-3-missie, die eind vorig jaar werden gelanceerd: 150 meter uit elkaar blokkeert de ene satelliet de zon zoals de maan dat doet tijdens een natuurlijke totale zonsverduistering, terwijl de andere de telescoop richt op de corona, de buitenste atmosfeer van de zon die een halo van licht vormt. Deze positionering wordt autonoom bereikt met behulp van gps-navigatie, sterrenzoekers, lasers en radioverbindingen.

Zo zijn ze er sinds maart in geslaagd om tien kunstmatige zonsverduisteringen te creëren. Volgens Andrei Zhukov van de Koninklijke Sterrenwacht van België duurde de langste eclips vijf uur en is het nu de bedoeling om "de observatietijd te verlengen tot zes uur in elke baan", zei hij .

Tijdens de twee jaar durende missie verwacht Andrei Zhukov gemiddeld twee zonsverduisteringen per week te veroorzaken, wat neerkomt op een totaal van ongeveer 200, wat neerkomt op meer dan 1000 uur totale zonsverduistering. Tijdens een natuurlijke totale zonsverduistering staat de maan slechts enkele minuten perfect uitgelijnd tussen de aarde en de zon.

Wat deze missie uniek maakt, aldus Zjoekov, is dat het zonnescherm en de telescoop zich op twee verschillende satellieten bevinden en daardoor erg ver uit elkaar staan. De afstand tussen deze twee satellieten geeft wetenschappers een beter zicht op het deel van de corona dat het dichtst bij de zon ligt.