Plus één

Vier jaar geleden schreef acteur Ilja BOBKOV zich in voor de acteeropleiding aan een particuliere universiteit. Ik heb geprobeerd de studenten te ontmoedigen, heb ze afgewezen, maar uiteindelijk werd er een team van 12 mensen gevormd, waar ik spijt van had dat ik afscheid van heb genomen. Daarom besloten we om ons eigen theater te creëren.

- Wie heeft er nu nog een privétheater in Almaty nodig? Ben je niet bang?

“Natuurlijk is het eng,” bekent Ilja, “echt waar, wat voor dwaas zou in onze tijd een theater openen?” Maar tijdens mijn studie heb ik een klein eigen repertoire ontwikkeld, ik heb plannen en ik wil de jongens helpen. Er zijn tegenwoordig bijna geen vacatures meer in de theaters; amateur- of studiogezelschappen zijn wat mij betreft niet meer de juiste plek.

De repetitieruimte voor de “Ilya Bobkov Workshop” wordt door de onderwijsinstelling ter beschikking gesteld, en de geboorte van het theater werd aangekondigd met niets minder dan de première van Molière’s “Tartuffe”. Het is waar dat we een nieuwe wending zagen in het bekende verhaal.

We kwamen bij de laatste repetitie, die de jongens onderling gekscherend 'Italiaans' noemden, voor de lol en de grappen. Vóór de show werd er nog even de laatste hand gelegd aan het geheel, werd er gelachen en werd er uitgekeken naar de ontmoeting met het publiek.

- Ik ben in ieder geval vóór de klassiekers; ik wil zowel jonge acteurs als het publiek de smaak voor goed drama, kwaliteitsteksten en de klassieke school bijbrengen. Letterlijk direct daarna hebben we in onze lezing weer “Wachten op Godot”. Dus ook al is het een beetje eng, we hebben grote plannen en we denken dat we ons publiek zullen vinden.

Ksenia EVDOKIMENKO, foto door Timofey EVDOKIMENKO, Almaty