De Labubu-rage op sociale media: is het slechts een speeltje of een spirituele behoefte? Het roept gevoelens van tekortkoming op...
Dr. Zuhal Doğan Bektaş, docent aan de afdeling Psychiatrie van de Faculteit Geneeskunde, gaf een inschatting van de belangstelling voor Labubu-figuren en de redenen daarvoor.
"HET ONTHULT DE SPIRITUELE BEHOEFTEN VAN MENSEN"Volgens Doğan Bektaş weerspiegelt het hedendaagse consumptiegedrag, dat wordt gevormd door de dynamiek van sociale media, niet alleen de esthetische voorkeuren van individuen, maar ook hun psychologische gesteldheid. Hij zei: "De grote belangstelling voor dure verzamelobjecten, zoals Labubu-figuren, laat enerzijds de kracht van de populaire cultuur zien en anderzijds de spirituele behoeften van individuen."
Docent Dr. Bektaş waarschuwde dat het ongecontroleerd verwerven van deze figuren zich soms kan ontwikkelen tot een vorm van 'verzamelgedrag' binnen het obsessief-compulsieve spectrum. Hij stelde: "Hoewel verzamelen op zich geen symptoom is van psychopathologie, wordt het pathologisch wanneer het een niveau bereikt waarop het de functionaliteit aantast. Achter het verlangen naar bezit kunnen gevoelens van innerlijke leegte, angst, onvervulde kinderbehoeften of een poging om eigenwaarde te construeren door middel van objecten schuilgaan. Dergelijk gedrag kan een manifestatie zijn van de neiging om 'eigenwaarde te reguleren met externe objecten', die soms wordt gezien in narcistische structuren. Figuren, vooral wanneer ze naast merkproducten worden tentoongesteld, kunnen instrumenten worden die iemands verlangen naar sociale goedkeuring voeden. Hier kunnen we spreken van een fragiel zelf dat kan zeggen: 'Ik ben hier, ik ben waardevol omdat ik dit object bezit.'"
Dr. Bektaş, docent, stelde dat de interesse van volwassenen in deze figuren vaak gebaseerd kan zijn op een psychologisch mechanisme van 'herbeleven van de kindertijd' of 'zelf-kalmeren door nostalgie'. Hij zei: "De stress, eenzaamheid en identiteitsverwarring die het moderne leven met zich meebrengt, kunnen ertoe leiden dat mensen controle zoeken over tastbare, knuffelbare objecten. Vanuit psychoanalytisch perspectief kan dit een regressieve verdediging zijn: omdat iemand zich bedreigd voelt in zijn of haar eigenwaarde, zoekt hij of zij tijdelijke verlichting door zich te wenden tot de veilige, begrijpelijke en plezierige ruimtes van de kindertijd. De gelijkenis van Labubu-figuren met kinderspeelgoed kan dienen als een soort 'digitale fopspeen'. Wanneer iemand niet kan omgaan met de chaos van de buitenwereld, kan hij of zij zichzelf kalmeren met deze figuren. Dit hoeft geen negatieve situatie te zijn, maar als regressie langdurig optreedt en de functionaliteit verstoort, wordt het een psychopathologisch verdedigingsmechanisme."
Dr. Zuhal Doğan Bektaş, die ook de verkoop- en marketingmethoden van Labubu-beeldjes evalueerde en opmerkte dat sommige van deze beeldjes in een doos zitten, 'verrassende' inhoud bevatten of in beperkte oplage worden geproduceerd, zei het volgende: "De consument vertoont een winkelgedrag waarbij hij niet precies weet wat hij elke keer krijgt, wat betekent dat hij wordt onderworpen aan variabele-ratio-bekrachtiging. Volgens de gedragspsychologie is variabele-ratio-bekrachtiging, net als bij gokautomaten, een van de krachtigste leervormen voor het ontwikkelen van verslaving. Soms verschijnt er een heel bijzonder beeldje, soms een gewoon beeldje... Deze onzekerheid en de 'mogelijkheid om iets zeldzaams te verkrijgen' triggeren het dopaminesysteem sterk, wat leidt tot herhaalaankopen. Het is niet verwonderlijk dat deze situatie de weg vrijmaakt voor winkelverslaving. Winkelverslaving (oniomanie) wordt geclassificeerd als een stoornis in de impulsbeheersing en begint meestal met een zoektocht naar tijdelijke verlichting, opwinding of voldoening, maar leidt later tot gevolgen zoals schuldgevoel, spijt, schulden en verlies van sociale functies."
"Dergelijke trends activeren sociale vergelijkingsmechanismen"Dr. Lecturer waarschuwde dat deze trends, die verspreid worden via influencers. Influencers worden gedefinieerd als mensen die een eigen volgersbestand hebben op sociale media en digitale platforms en die de macht hebben om deze volgers te beïnvloeden, sociale vergelijkingsmechanismen in gang zetten. Lid Bektaş stelde: "De geïdealiseerde levens van influencers versterken de gevoelens van 'onvoldoende'. Mensen die worstelen met dit gevoel van onvoldoening ontwikkelen een psychologisch verlangen om 'hun gelijke te zijn' door te streven naar wat ze bezitten. Het idee 'als ik op hen lijk, ben ik waardevol' komt veel voor bij mensen met narcistische kwetsbaarheid. Vanuit een Lacaniaans perspectief hebben mensen intern een ideaal zelfbeeld dat ze nastreven. Sociale media dienen als podium om dit ideale zelfbeeld naar buiten te projecteren en aan anderen te demonstreren. Influencers worden gezien als representaties van het 'ideale zelf', en hun bezittingen (figuur, kleding, esthetische verschijning) worden instrumenten om dit ideaal te bereiken. Het omarmen van figuren zoals Labubu kan een poging zijn om dichter bij de identificatie met dat ideaal te komen. Dit is gericht op het bevredigen van iemands narcistische behoeften (goedkeuring, bewondering, zichtbaarheid)."
"SOCIALE MEDIA-INHOUD KAN SOMMIGE MENSEN STERKER BEÏNVLOEDEN"Docent Dr. Bektaş waarschuwde dat niet al dit gedrag pathologisch is, maar dat het dat wel kan worden, afhankelijk van de intensiteit, persistentie, het verlies van functionaliteit en de impact ervan op iemands psychosociale leven. Hij zei: "Sociale media-inhoud kan een sterkere impact hebben op mensen met psychiatrische aandoeningen zoals borderline persoonlijkheidsstructuren, narcistische afweermechanismen, aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD) en stemmingsstoornissen. Mensen die bijvoorbeeld moeite hebben met het beheersen van hun emoties, zich concentreren of zich ontoereikend voelen, kunnen gemakkelijker worden beïnvloed door socialemediatrends, berichten van influencers en populaire producten. Mensen die moeite hebben met het omgaan met de behoefte aan externe goedkeuring, impulsiviteit en gevoelens van leegte, zijn mogelijk vatbaarder voor gedrag zoals impulsief en impulsief winkelen."
Docent Dr. Zuhal Doğan Bektaş merkte op dat personages zoals Labubu-figuren, zowel schattig als grotesk, verwarrend kunnen zijn voor kinderen. Ze waarschuwde: "Het is belangrijk dat kinderen tijdens hun emotionele ontwikkeling duidelijk onderscheid maken tussen 'goede' en 'slechte' afbeeldingen. De schattige maar angstaanjagende verschijningen van deze figuren kunnen leiden tot angst, nachtmerries en emotionele onrust, vooral bij kinderen met een ontwikkelingsachterstand. Bovendien verhoogt de wijdverbreide idealisering van deze figuren op sociale media de druk om te bezitten bij kinderen en adolescenten, waardoor het risico bestaat dat ze al op jonge leeftijd een identiteit ontwikkelen die gebaseerd is op materiële waarden."
"WEES VOORZICHTIG ALS HET DE FUNCTIONALITEIT BEÏNVLOEDT"Docent Dr. Bektaş merkte op dat interesse in en gedrag jegens Labubu en soortgelijke figuren niet altijd wijst op een psychiatrische aandoening. "Als iemand echter consequent tijd, geld en mentale energie besteedt aan deze objecten of trends, en zijn of haar sociale relaties of functionaliteit in gevaar komen, is professionele ondersteuning essentieel. Vooral als dit gepaard gaat met een winkelverslaving, emotioneel eten of een socialemediaverslaving, kunnen psychiatrische en psychotherapeutische processen zeer effectief zijn."
Dr. Zuhal Doğan Bektaş gaf aan welke voorzorgsmaatregelen genomen kunnen worden om ons te beschermen tegen de negatieve effecten van sociale media: "Het gebruik van sociale media moet beperkt worden, digitale detox-processen moeten ondersteund worden en alternatieve bronnen van plezier zoals kunst, sport, natuur en sociale relaties moeten ontwikkeld worden."
Universitair docent Zuhal Doğan Bektaş concludeerde: "Uiteindelijk zijn populaire cultuurobjecten zoals Labubu-figuren niet zomaar een trend; ze kunnen een weerspiegeling zijn van veel diepere psychologische processen in iemands innerlijke wereld. Deze gedragingen, die verder gaan dan louter 'mode', zijn de manifestatie van iemands zoektocht naar zichzelf, behoefte aan erbij horen, verlangen naar bevestiging en soms zelfs onderdrukte leegte."
(DHA) Deze inhoud is gepubliceerd door Sedef Karatay
mynet
