Ahmet Kutsi Tecer en Sivas

Ahmet Kutsi Tecer was in alle opzichten een voorbeeldig persoon. Hij wijdde zijn relatief korte leven aan het onderwijs, de kunst en de cultuur van zijn land. Hij internaliseerde de cultuur van de mensen die hij belichaamde en droeg de passie ervan in zijn hart. Hij was een van degenen die tot het einde van zijn leven de Republiek steunden, wat hem onderwijsmogelijkheden in Europa bood. Bovenal was hij een kind van Anatolië. Hij was een intellectueel, pedagoog, dichter, schrijver en cultureel en intellectueel werker die van harte geloofde in de revoluties die door de Grote Ata waren ontketend.

Hij was een van de eerste opvoeders van de Republiek Turkije die de verlichting naar Anatolië bracht. Hij vestigde een ereplaats met zijn poëzie, zijn werk in de folklore, zijn toneelstukken en zijn prachtige Turks. En dat doet hij nog steeds.

Sivas was een keerpunt in het leven van Ahmet Kutsi Tecer. Tijdens zijn vierjarige verblijf in Sivas boekte hij vele primeurs in de Turkse volksliteratuur, de traditie van de minstrelsy en de folklore. Zijn bijdragen werden in gouden letters in de geschiedenis van deze gebieden gegrift.

Sivas was de stad waar Ahmet Kutsi Tecer zijn weg vond. Voor Sivas was Tecer een schatzoeker die begraven schatten opgroef en deze aan zijn volk schonk. Een van zijn bijdragen aan Sivas, even belangrijk als zijn ontdekking van Âşık Veysel, was zijn bijdrage aan het plaveien van de weg voor Muzaffer Sarısözen, wat hem tot een monumentale figuur in de Turkse volksmuziek maakte.

Ahmet Kutsi Tecer schreef ook zijn eigen poëzie. Hij sloot zich niet aan bij de Vijf Lettergrepen en de Zeven Fakkeldragers, literaire bewegingen die de beginjaren van de Republiek domineerden. Hun eenheid werd echter gevormd door de traditie van 'patriottische poëzie', waartoe Tecer behoorde.

Het eerste dat in gedachten komt, is zijn poëzie. We mogen Tecer niet vergeten, met zijn beheersing van de lettergreep, zijn eenvoudige dictie, zijn zuivere en heldere taal, zijn levendige vertelkunst, zijn rake gebruik van volksidiomen en zijn beheersing van de Turkse muziek.

Naast zijn opleiding, poëzie en folklorestudies, bestreken Ahmet Kutsi Tecers interesses ook toneelschrijven. Je zou kunnen zeggen dat zijn tweede kunstvorm theater was. In de jaren veertig bundelde hij de resultaten van zijn onderzoek naar dorpsspelen in een boek getiteld "Village Representations". Met dit boek onthulde hij de dramatische elementen en de folkloristische rijkdom die inherent zijn aan onze dorpen. Hij toonde zijn succes aan door het rijke culturele erfgoed van de Turkse bevolking te ontdekken en dit over te dragen via theaterstukken. Hij inspireerde ook degenen die na hem dit vakgebied zouden betreden.

Er is veel geschreven en gezegd over zijn kunst en poëzie. Ik geloof, en hoop, dat dit in de toekomst het onderwerp zal zijn van uitgebreider onderzoek. Ahmet Kutsi Tecer, die met de Turkse poëzie van zijn eeuw de harten van velen veroverde, was in zijn poëzie net zo verstoken van pronkzucht en versieringen als in zijn eigen leven. Hij was een pionier die prioriteit gaf aan de essentie, klank omvormde tot poëzie met een muzikale betovering, putte uit folklore en folklore in zijn versstructuur, en een nationale artistieke benadering omarmde die voortkwam uit het volk en het volk bereikte.

Zijn kennismaking met het Westen, waaronder zijn studententijd in Parijs, versterkte niet alleen zijn kunst, maar verbreedde en verrijkte ook zijn perspectief. Ahmet Kutsi Tecer was 66 toen hij overleed. Gezien het leven dat hij aan onderwijs wijdde, was de grootste periode van zijn leven gewijd aan poëzie.

Ahmet Kutsi Tecer behoorde niet tot degenen die aan de frontlinies vochten voor de vestiging van de Republiek. Maar hij diende met zijn pen aan de frontlinies van onderwijs en cultuur voor de verheffing van de Republiek. Hij leefde en behield de cultuur van de mensen in de dorpen "daar, ver weg", en gaf die door aan toekomstige generaties. Hij was een monumentale figuur die zich zijn hele leven sterk maakte voor de Republiek. We herdenken hem met respect op zijn 124e geboortedag en betuigen ons medeleven. Moge zijn ziel in vrede rusten.