Een hartverscheurende verdediging van een moordenaar die twaalf kogels afvuurde: ik heb hem niet in de dodelijke gebieden neergeschoten

Het incident vond plaats op 25 oktober 2024 in de buurt van de wijk Madenli aan de snelweg Seydişehir-Antalya. Mehmet Kara ging naar de laatste rustplaats van Bayram Çelmeli, die een schuldenprobleem had. Na de ontmoeting stapte Çelmeli samen met zijn broer Ramazan Çelmeli in zijn auto en vertrok naar het centrum van Seydişehir. Kara, die de twee broers in zijn auto volgde, stopte het voertuig waarin Bayram Çelmeli zat. Mehmet Kara schoot Çelmeli vervolgens twaalf keer met een pistool in de auto en vluchtte. Gendarmerie en medische teams werden naar de plaats van het incident gestuurd na het rapport van Ramazan Çelmeli. Bayram Çelmeli, die per ambulance naar het staatsziekenhuis van Seydişehir werd gebracht, kon niet worden gered. Mehmet Kara, die na het incident werd aangehouden, werd gearresteerd. Mehmet Kara begon zijn proces bij het Hooggerechtshof van Seydişehir wegens het misdrijf 'opzettelijke moord'.

"IK WAS ALCOHOLISCH"

Kara verklaarde dat hij spijt had van zijn verdediging in de rechtbank en zei het volgende: "Er is niets wat ik niet heb gedaan, ik heb het heel hard geprobeerd. Ik heb niet Manavgat gezegd, ik heb niet Konya gezegd, ik heb mijn kind achtergelaten, ik heb geprobeerd de vorderingen van de andere partij te innen. Ze belden me een week voor het incident en zeiden: 'Laten we het faillissement laten vallen'. Ik zei: 'Laten we snel doen wat we moeten doen'. Ze zeiden: 'Haal de cheques en kom'. Ik nam de cheques aan en kwam. Ik sliep de eerste dag in de instelling. Op de dag van het incident, Ramazan, gingen ik en de overledene naar Konya. We namen de cheques aan en kwamen vanuit Seydişehir naar de instelling om het faillissement te laten vallen. De volgende dag gingen we weer naar Konya en incasseerden de cheques van de vorderingen. Ik kwam vaak terug met de gedachte: 'Hoe kunnen we dit bedrijf redden?' Ik ging naar Manavgat om de grootste schuldeiser te ontmoeten. Hij stemde er ook mee in om de cheques voor me te wisselen. We zouden komen de faciliteit en ontmoeten elkaar op de dag van het incident. Hij kwam met zijn familie. Ik was boven. Ze belden me beneden, hij was aan het eten met zijn familie. Bayram, vloekend Hij begon te praten. Hij zei: 'Ik heb deze man neergeschoten, ik doe dit'. We kregen ruzie. Hij bleef maar vloeken. Toen trok hij een pistool. Hij schoot op me. Het pistool ging niet af, toen pakte Ramazan het en schoot ook. Het pistool ging nog steeds niet af. Ik schoot niet terug. Ik ging naar boven, pakte mijn spullen. Bayram werd boos op me. Ik zag dat ze voor de deur stonden. Ik heb diabetes, hoge bloeddruk, mijn handen en voeten werkten niet. Ik ging daar weg, belde ze. Ik dacht dat hij misschien zijn excuses zou aanbieden, maar hij vloekte weer aan de telefoon. Ze belden me, ik ging erheen. Hij bleef maar vloeken, hij had een pistool in zijn tas, maar hij haalde het er niet uit. Toen hij bleef vloeken, pakte ik mijn pistool uit de auto en stapte uit. Ik schoot hem meteen 2-3 keer neer in de voet en ze gingen weer in de auto zitten. Ik zei tegen Ramazan: 'Ga maar'. Toen ik hem neerschoot, bleef hij in de auto zitten. Hij was nog steeds aan het vloeken. Toen hij in de auto stapte, zag ik dat hij met zijn tas worstelde. Ik wist dat hij altijd een wapen bij zich had. Ik was ook dronken, dus ging ik terug. "Ik heb hem twee of drie keer neergeschoten en ben toen weggegaan. Ik heb hem niet neergeschoten in de dodelijke gebieden. Ik wilde me niet overgeven in Seydişehir. De politie hield me onderweg aan en arresteerde me. Ik ben niet van plan te doden."

De broer van de vermoorde Bayram Çelmeli, Ramazan Çelmeli, verklaarde ook in zijn verklaring dat het meeste van wat Kara over commerciële zaken zei waar was. Hij zei: "Ik heb de faciliteit met mijn broer verlaten. Hij stond buiten. Mijn broer vloekte, ik niet. Mehmet vloekte ook niet, maar hij provoceerde me constant. Hij bedreigde me, pakte de rekenmachine af, bedreigde mijn broer. We zeiden: 'Zo los je dit soort dingen niet op.' Hij zei tegen ons: 'Ik ga naar mijn geboorteplaats.' We zeiden: 'Je bent dronken, ga naar bed.' Toen, zodra we vertrokken waren, belde Mehmet mijn broer en sprak met hem. Hij zei: 'Wacht even verderop.' Daarna wilden we twee keer stoppen, maar mijn broer zei: 'Hij kan niets doen.' Ik zei: 'Laten we tot aan de gendarmerie gaan.' Hij stopte één keer, ik ging verder. Ik ging een tweede keer verder, we stopten een derde keer. Hij stond achter ons. Ik keek en zag hem uitstappen met een pistool in zijn hand. Ik stapte rechts uit om in te grijpen. Ik zei: 'Doe het niet, doe het niet, ik vergeef je niet.' Mijn broer zat op dat moment in de auto, hij is er nooit uitgestapt. Hij liet me de ene na de andere tellen. Ik kon niet precies zien waar hij had geschoten. Hij had al zijn kogels afgevuurd, hij liegt. Daarna probeerde mijn broer uit te stappen waar ik was uitgestapt. De tas was van mij en er zat geen pistool in, zelfs geen kogels. Mijn broer droeg geen pistool. Hij liep niet heen en weer zoals hij zei. Hij schoot één keer, mijn broer vloekte op dat moment niet. Want hij schoot zodra hij uitstapte, en toen rende hij weg. Ik heb nooit een pistool opgepakt in de inrichting, ik heb hem niet bedreigd. Ik heb alleen iets gezegd tijdens de ontwikkeling van het incident, maar ik heb alleen het pistool uit de hand van mijn broer gepakt, de kogel leeggeschoten en in de kast gelegd. Mijn broer is nergens van zijn stoel gekomen. "Hij liegt."

De rechtbank besloot Kara's gevangenschap te verlengen en stelde de zitting uit.

Bron: DHA