Hersenen van psychopaten in kaart gebracht: dit is de wetenschappelijke reden voor agressie

Een recent gepubliceerd onderzoek toont aan dat psychopaten een significante volumevermindering hebben in hersengebieden die betrokken zijn bij besluitvorming en gedragscontrole. De bevindingen bieden belangrijke inzichten in de duistere kanten van de menselijke psychologie en brengen de neurobiologische basis van psychopathie duidelijker in beeld.

Volgens een studie gepubliceerd in het tijdschrift Springer Nature worden de biologische mechanismen die ten grondslag liggen aan agressie en gewelddadige neigingen nu beter begrepen. Het onderzoek levert sterk bewijs voor de langbesproken "relatie tussen psychopathische persoonlijkheid en hersenstructuur".

Onderzoeken naar persoonlijkheidskenmerken die bekend staan ​​als de ‘donkere drie-eenheid’ hebben opvallende structurele verschillen aan het licht gebracht in hersengebieden die verband houden met emotieregulatie, besluitvorming en gedragscontrole.

VOLUMEVERMINDERING GEDETECTEERD

Bij personen met psychopathische neigingen werd volumevermindering vastgesteld in de hersenstam en de kleine hersenen, de gebieden die verantwoordelijk zijn voor beweging en coördinatie.

Bovendien werd een aanzienlijke volumeafname waargenomen in de orbitofrontale cortex en de insularegio, die een cruciale rol spelen bij de regulering van emoties en sociale relaties.

Deze bevindingen suggereren dat de neurale netwerken die het gedrag bij psychopathische individuen besturen, óf onderontwikkeld zijn, óf dat er sprake is van structurele stoornissen.

Een interessante bevinding van het onderzoek is dat interpersoonlijke-emotionele kenmerken, zoals pathologisch liegen en gebrek aan empathie, niet zo sterk verbonden lijken te zijn met de hersenstructuur als antisociaal gedrag. Dit suggereert dat dergelijke persoonlijkheidskenmerken mogelijk meer verband houden met omgevingsfactoren dan met een neurobiologische basis.

De algehele resultaten laten zien dat mensen met psychopathische kenmerken een significant kleiner hersenvolume hebben. De onderzoekers beschrijven deze aandoening als een 'hersenontwikkelingsstoornis', wat suggereert dat psychopathie een neurologische basis kan hebben.

In deze studie wordt psychopathie niet alleen in een gedragsmatige, maar ook in een biologische context onderzocht. Daarmee is het een belangrijke bron voor zowel de klinische psychologie als de forensische wetenschappen.