Serenay Sarıkaya verbrak de stilte van Ayşe Barım in haar vakantieboodschap!

Actrice Serenay Sarıkaya verbrak voor het eerst haar stilzwijgen nadat haar manager Ayşe Barım werd gearresteerd omdat zij de organisator was van de protesten in Gezi Park. Sarıkaya, die al lange tijd bekendstaat om het afwijzen van projecten, ontroerde haar volgers en stortte haar hart uit met haar emotionele bericht voor Eid al-Adha.

Sarıkaya deelde een bericht op haar sociale media-account, waarin ze zowel haar banden met haar familie als de emotionele onrust waarin ze zich bevond beschreef: "Ik ben verbitterd, maar ik omarm jullie allemaal." Ze deelde haar vakantiegroet als volgt:

Zoals met elke feestdag, kleedde ik me ook deze feestdag eerst aan en maakte ik me klaar. Mijn moeders kant neemt mooi en verzorgd zijn heel serieus, vooral als ik mijn oma bezoek. Daarna begon ik de dag met het bellen van mijn geliefde ouderen en familie. Ik belde eerst mijn vader. Want hoe later ik bel, hoe meer hij van streek raakt. Ik betrapte mijn vader toen hij het feestgebed verliet. Ik vertelde hem dat ik heel veel van hem hield en hem nog vele feestdagen in goede gezondheid en welzijn wenste. Daarna belde ik mijn moeder. Ze hadden een lekker feestontbijt en ze zouden binnenkort gaan wandelen. Ik vertelde mijn moeder dat ik heel veel van haar hield. Zoals altijd begreep ze mijn verdriet in mijn ogen. Ze zei: 'Godzijdank zijn we gezond, Godzijdank ook hiervoor, gooi je wrok weg, omarm iedereen en alles. We zijn tot deze dag gekomen door te omarmen en te vergeven wat ons ook overkomt.' Ik wendde mijn ogen af ​​om niet afgeleid te worden.

“IK KAN OOK NIET NAAR DE TAFEL VAN MIJN AYŞE”

Normaal gesproken zou ik dan mijn oma bellen. Zij was het laatste overgebleven familielid, ze is vorig jaar overleden. Ze hield heel veel van me. Ze giechelde altijd en genoot ervan als ik haar vertelde hoeveel ik van haar hield en hoe erg ik haar miste. Eerst zei ze de naam van mijn moeder, daarna die van mijn tante totdat ik mijn naam correct had uitgesproken, en dan zei ze "Serenayyyy mijn liefste" en klaagde ze over haar gezondheid en pijn... Dan belde ik mijn lieve Ayşe. Ze zou waarschijnlijk in haar dorp zijn, thuis. Ze zou de telefoon opnemen met een brede glimlach. Ik zou haar waarschijnlijk betrappen op het klaarmaken van een feesttafel. Omdat ze er dol op was om al haar dierbaren bij elkaar te verzamelen. Ze zou zeker zeggen: "Kom op, ren weg, je bent over een dag of twee weer terug." Ze zou altijd iedereen ontvangen, ze zou iedereen en alles knuffelen. Precies zoals mijn moeder zei. Nu ben ik bitter en wrokkig over de dagen dat ik niet aan haar tafel kan zitten.

Wat ik bedoel is: Maar het is bitterzoet, maar het is onvolledig, maar het is nog ver weg. Ik feliciteer iedereen van harte met hun feestdag en omhels jullie allemaal. Zolang jullie leven en gezond zijn, zolang jullie liefhebben en bemind worden, zolang jullie elkaar omhelzen en vrijelijk omhelzen, zal alles beter en mooier worden..."

Bron: Nieuwscentrum