Zou ons sterrenstelsel in de ruimte kunnen zweven?

Gemaakt: 9 juli 2025 15:34

Hoe snel het heelal uitdijt – de "Hubble-constante" – is een van de grootste discussies in de moderne kosmologie. Metingen van verre sterrenstelsels en het vroege heelal suggereren dat deze snelheid ongeveer 67 kilometer per seconde bedraagt, terwijl metingen van het nabije heelal wijzen op een waarde dichter bij de 73 kilometer per seconde. Dit verschil verdeelt wetenschappers al jaren.

Volgens Sciencealert suggereren onderzoekers onder leiding van kosmoloog Indranil Banik van de Universiteit van Portsmouth in Engeland dat de reden voor dit verschil zou kunnen zijn dat het gebied waar de Melkweg zich bevindt een lagere dichtheid heeft dan gemiddeld in het heelal, wat betekent dat het zich in een "leegte" bevindt.

WAT IS DE KOSMISCHE LEEGTE ?

Het heelal is niet gelijkmatig gevuld met materie. Hoewel sterrenstelsels clusters vormen, bevinden zich er ijlere gebieden – of gaten – tussenin. Volgens nieuw onderzoek bevindt de Melkweg zich mogelijk precies in het midden van een van deze gaten.

Wetenschappers schatten dat deze leegte ongeveer 2 miljard lichtjaar in doorsnede is en 20 procent minder dicht is dan de omgeving. In zo'n omgeving lijken lokale sterrenstelsels sneller van ons af te bewegen, wat de Hubble-constante zou verhogen.

Om dit idee van een kloof te testen, onderzochten de onderzoekers de verspreiding van kosmische structuren uit het vroege heelal, genaamd " baryon akoestische oscillaties " (BAO's). Deze structuren kunnen worden beschouwd als "bevroren geluidsgolven" die in het vroege heelal zijn ontstaan ​​en er vandaag de dag uitzien als ringen met een diameter van miljarden lichtjaren.

Toen Banik en zijn team BAO-gegevens van de afgelopen twintig jaar onderzochten, merkten ze een kleine afwijking op in de vormen van deze ringen die niet in het standaardmodel paste. Het is een vervorming die kan ontstaan ​​door de effecten van het kosmische vacuüm.

KAN HET PROBLEEM OPGELOST WORDEN?

Volgens berekeningen is dit gapmodel 100 miljoen keer waarschijnlijker dan het klassieke model zonder gap. De discrepantie in de Hubble-constante wordt met dit model aanzienlijk verminderd. De onderzoekers merken op dat het model de Hubble-spanning verlaagt van 3,3 sigma naar 1,1-1,4 sigma, een statistisch significante verbetering.

De onderzoekers willen deze theorie nu verder testen en gedetailleerdere observaties van hemellichamen in de lokale ruimte uitvoeren om te proberen te begrijpen of zo'n leegte daadwerkelijk bestaat.