Chaos in Duitsland laat zien dat het Verenigd Koninkrijk deze enorme verandering nooit moet doorvoeren - vermijd het ten koste van alles
Friedrich Merz is als winnaar uit de bus gekomen bij de Duitse verkiezingen , en nu zal zijn partij de volgende regering van het land vormen. Zo simpel zou het moeten zijn.
Maar een kiesstelsel met evenredige vertegenwoordiging, waarbij de zetelverdeling overeenkomt met het percentage van het totale aantal stemmen dat op elke partij is uitgebracht, betekent dat er keiharde politieke strijd kan plaatsvinden terwijl politici uitwerken hoe de nieuwe regering eruit moet zien.
En dat terwijl de centrumrechtse alliantie CDU/CSU duidelijk aan de winnende hand is in de landelijke strijd.
Merz heeft bevestigd dat hij, enigszins verwarrend, een coalitie wil vormen met de centrumlinkse Sociaaldemocratische Partij (SDP), de partij die de kiezers onlangs definitief hebben afgewezen.
Wat er ook gebeurt, de extreemrechtse partij AfD lijkt buitengesloten te worden.
Zelfs als er eenmaal overeenstemming is, kan de nieuwe Duitse regering vallen en moeten kiezers opnieuw naar de stembus.
Vóór de verkiezingen raakte de coalitie van drie partijen van Olaf Scholz in chaos nadat de bondskanselier zijn meer conservatieve minister van Financiën, Christian Lindner van de Vrije Democratische Partij (FDP), ontsloeg vanwege onenigheid over uitgaven en economische hervormingen.
Bij het FPTP-systeem (first past the post) in het Verenigd Koninkrijk worden de winnende kandidaten uit kiesdistricten in het hele land gekozen als parlementsleden. Idealiter heeft de partij een meerderheid in het Lagerhuis.
Het is meestal al heel snel duidelijk hoe de regering er 's ochtends uitziet. Met een meerderheid kan de premier dan beginnen met het waarmaken van de verkiezingsbeloften, of u het er nu mee eens bent of niet. Dat is democratie.
Zonder een grote crisis die de leider van de grootste partij dwingt af te treden, zonder dat er nieuwe algemene verkiezingen worden uitgeschreven of zonder dat het aantal parlementsleden afneemt en de meerderheid verloren gaat, ploegt de regering vijf jaar lang door.
Soms zijn er erg lange periodes met één premier of partij aan de macht. Nogmaals, of u het nu eens bent met hun filosofie of niet, dit betekent dat het kan worden uitgevoerd en dat beleid kan worden ontwikkeld en van kracht kan worden.
De laatste tijd zaten de Tories 14 jaar in de regering. Daarvoor had Labour Downing Street 13 jaar in handen. Tussen 1979 en 1997 waren de Conservatieven de baas.
Het land zag er aan het einde van deze regeerperiode heel anders uit dan toen ze begon.
Margaret Thatcher transformeerde de economie, Tony Blair en Gordon Brown veranderden de manier waarop veel aspecten van de staat functioneerden en de laatste Tory-regeringen voerden ingrijpende onderwijshervormingen door.
Vóór de chaotische Brexit -jaren stond het VK bekend om zijn relatieve stabiliteit. Dit helpt uiteraard bij het aantrekken van investeringen.
Sommigen in Groot-Brittannië willen hier graag PR zien. Ze beweren dat het democratischer is en dat een FPTP-systeem betekent dat veel mensen hun stemrecht verliezen.
Maar de grote meerderheid van Sir Keir Starmer , en de vele landelijke problemen die prioriteit zouden moeten krijgen, betekenen dat dit voorstel waarschijnlijk niet snel van tafel zal worden geveegd.
Dat gezegd hebbende, zou de opkomst van Reform UK ervoor kunnen zorgen dat de verkiezingsuitslagen in het land onzekerder zijn dan ooit.
Vandaag, de laatste YouGov/Times stemintentie enquête gaf Nigel Farage 's partij 25% van de stemmen. Labour en de Conservatieven staan nu op respectievelijk 24% en 22%.
Als dit zo doorgaat, kunnen we te maken krijgen met een driepartijenstrijd om plek 10, een zeer verwarrende periode na de verkiezingen en misschien zelfs een coalitie zonder dat er überhaupt sprake is van evenredige vertegenwoordiging.
Daily Express
