Nieuw onderzoek ondersteunt theorie dat wolven de wildernis inruilden voor tafelresten – en honden werden

Het is moeilijk voor te stellen dat honden afstammen van felle grijze wolven, vooral als je dikke labrador om pindakaas smeekt of je poedel op de bank ligt te snurken.

En toch is dat precies wat er gebeurde. De voorouders van grijze wolven werden in twee verschillende periodes gedomesticeerd tot honden: ongeveer 30.000 tot 15.000 jaar geleden, en 15.000 jaar geleden tot het moderne tijdperk. Terwijl de meer recente periode waarschijnlijk zag dat mensen selectief fokten op tammere wolven, is het domesticatieproces van de oudere periode fel bediscussieerd.

Onderzoekers in de VS hebben nieuw bewijsmateriaal ontdekt dat een klassieke hypothese ondersteunt: dat wolven zichzelf domesticeerden om toegang te krijgen tot voedsel uit prehistorische menselijke nederzettingen . Een veelgehoorde kritiek op deze hypothese is dat natuurlijke selectie zonder menselijke tussenkomst niet zo snel had kunnen plaatsvinden, maar de onderzoekers gebruikten wiskundige modellen om aan te tonen dat het in feite wel mogelijk is. Hun onderzoek is gedetailleerd beschreven in een studie die op 12 februari is gepubliceerd in Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences .

Zeggen dat wolven zichzelf domesticeerden, wekt misschien de verkeerde indruk: zoals op een dag dat een wolf besloot om mammoetresten te apporteren. In werkelijkheid betekende zelfdomesticatie waarschijnlijk dat volgzame wolven een evolutionair voordeel hadden, waardoor ze menselijke nederzettingen konden naderen en voedselverspilling konden eten.

"Deze methode bood een relatief gemakkelijke en consistente voedselbron in vergelijking met fluctuerende wilde voedselbronnen", schreven de onderzoekers in de studie. "Hierdoor hadden deze wolven minder adrenaline nodig, d.w.z. waren ze minder agressief of angstig, wat hun tolerantie en voorkeur om dicht bij vroege mensen te leven, verhoogde. Deze wolven koloniseerden vervolgens de door mensen bewoonde omgevingen en uit deze groep kwamen de eerste primitieve honden voort."

Het team, met onderzoekers van Valparaiso University, Indiana, onderzocht het zogenaamde “time constraint objection” tegen de zelfdomesticatiehypothese, en ze deden dit door computermodellen te gebruiken om de evolutie van één enkele wolveneigenschap te simuleren: menselijke tolerantie (klinkt meer als een katteneigenschap, als je het mij vraagt). De modellen hielden rekening met het vermogen van gesimuleerde wolven om vrij partners te kiezen (wat betekent dat sommige volgzame wolven nog steeds konden paren met minder volgzame wolven).

Uiteindelijk "geven onze resultaten aan dat de [zelfdomesticatie]hypothese niet kan worden verworpen op basis van tijdsbeperkingen", schreven ze in de studie. Met andere woorden, wolven zouden op natuurlijke wijze kunnen evolueren tot honden, zonder menselijke tussenkomst, binnen de periode van 15.000 jaar na de eerdere domesticatiegebeurtenis. Om dit te laten gebeuren, zouden wolven er echter voor moeten kiezen om in de buurt van menselijke nederzettingen te leven en te fokken met andere relatief tamme wolven.

De onderzoekers benadrukken dat, hoewel hun modellen laten zien dat sommige zelfdomesticatietijdlijnen het bezwaar van de tijdsbeperking hadden kunnen overwinnen, ze niet bewijzen dat dit precies is hoe het gebeurde. Dit is tenslotte een computersimulatie en niet per se een ware weergave van de werkelijkheid. Er zijn ook andere legitieme bezwaren die de studie niet wilde aanpakken, zoals of prehistorische mensen genoeg voedselresten voor wolven zouden hebben geproduceerd, of dat ze de nabijheid van wilde dieren in de eerste plaats zouden hebben getolereerd.

Het is ook de moeite waard om een ​​andere schattige concurrerende theorie te noemen: de pup-adoptiehypothese. Zoals de naam al doet vermoeden, stelt dit idee voor dat mensen wolvenwelpen grootbrachten en ze socialiseerden binnen hun nederzettingen. Welpen die zich niet aanpasten, ondanks de menselijke opvoeding, werden waarschijnlijk afgemaakt... terwijl de anderen als diamanten in de kraag zouden worden beschouwd.