„Całkowicie dziwne” – mówi Pistorius o manifeście rosyjskim swoich towarzyszy z SPD

Pomimo skandalu w Gabinecie Owalnym Wołodymyr Zełenski nadal apeluje do prezydenta USA. Władimir Putin rozumie „nic poza siłą – a Ameryka ma tę siłę”, powiedział niedawno w wywiadzie dla Paula Ronzheimera. „Mam wielką nadzieję, że Ameryka to widzi i rozumie”. Możliwy koniec wojny będzie w zasięgu ręki tylko wtedy, gdy Donald Trump nałoży surowe sankcje. A przecież „historycznie rzecz biorąc, nie ma nic ważniejszego” dla niego niż „przywrócenie pokoju na świecie”, zapewnił prezydent Ukrainy.

Maybrit Illner omówił również obecny stan rosyjskiej inwazji, nadchodzące pakiety sankcji i przyszłą rolę Niemiec w Europie i NATO w czwartek. „Zemsta Putina, gra Trumpa – czy Europa może uratować Ukrainę?” – zapytał prezenter ZDF niemieckiego ministra obrony Borisa Pistoriusa (SPD), polityka CDU i emerytowanego pułkownika Rodericha Kiesewettera, eksperta wojskowego Carlo Masalę, dziennikarza CNN Freda Pleitgena i Cathryn Clüver Ashbrook, dyrektorkę German-American Future Forum Fundacji Bertelsmanna.

Czy prezydent USA nadal był partnerem Zachodu? „Jednego dnia tak, następnego nie” – odpowiedział Boris Pistorius. Jego niemiecki odpowiednik opisał cięcia pomocy dla Ukrainy ogłoszone przez sekretarza obrony USA Pete'a Hegsetha jako „cios”. Jednocześnie pochwalił fakt, że Stany Zjednoczone nie zakończyły całkowicie swojego wsparcia, ani nawet nie zwróciły się przeciwko Ukrainie. Liczył na utrzymanie Amerykanów na pokładzie. Jednocześnie koncentrował się na tym, w jaki sposób Europa mogłaby nadal wspierać Ukrainę, wyjaśnił niemiecki minister obrony, który był połączony przez łącze wideo z Kijowa.

Doprowadziło to Illner do trwającej debaty na temat „słowa na T”, jak skróciła pocisk Taurus, który Merz zakazał. Nawet po tym, jak Zełenski odnowił swoje pragnienie dostarczenia go Ronzheimerowi, Pistorius pozostał małomówny. „Nie ma nowego statusu w tej sprawie”. Zamiast tego ogłosił zwiększenie zatwierdzonej pomocy z 7 do 8,9 miliarda euro, za pomocą której Niemcy zamierzają pomóc najechanemu państwu wyprodukować pociski dalekiego zasięgu „o innej konstrukcji”. Pocisk Taurus, jak powiedział, został pominięty, co nie miało nic wspólnego ze stanowiskiem SPD, ale raczej z powodami, których nie mógł publicznie omawiać.

A jednak w jego partii pojawia się opór, co ilustruje opublikowany dzień wcześniej manifest członków SPD, takich jak Ralf Stegner i Rolf Mützenich. W nim określili wzrost wydatków na obronę jako „irracjonalny” i wezwali do „współpracy z Rosją”. Pistorius wyraźnie sprzeciwił się swoim towarzyszom. „Jak można sobie wyobrazić bliższą współpracę z Rosją na tym etapie, jest zupełnie dziwne”. „Zupełnie jasne” jest, że agresorem jest Putin. Jednocześnie zachował spokój w kwestii konferencji partyjnej. „Mam wielkie zaufanie do mojego SPD”.

„Wszyscy wiemy, że SPD jest stosunkowo podzielona” – powiedział Roderich Kiesewetter, odnosząc się do koalicyjnego partnera swojej partii. Manifest nie był więc dla niego „żadnym zaskoczeniem”; nieoczekiwany był jedynie moment jego publikacji. Podważa on jedność rządu federalnego i przejrzystość dla krajów sąsiednich, które dzięki Friedrichowi Merzowi znów coraz bardziej orientują się na Niemcy. Podczas gdy „obraz podziału” przekazywany obecnie jest niefortunny, polityk ds. bezpieczeństwa CDU przyznał, że pozostaje on „drobiazgiem, piegiem”.

Kiesewetter skrytykował również własną partię. „Musimy zająć się naszą rosyjską przeszłością – jest zbyt wiele powiązań z Moskwą” – powiedział polityk CDU. Utrzymuje „specjalne stosunki” z premierem Saksonii Michaelem Kretschmerem, który niedawno zaproponował ożywienie gazociągów Nord Stream. Podczas kampanii wyborczej „intensywne krytykowanie Zielonych” w CDU/CSU służyło przede wszystkim wykluczeniu partii jako partnera koalicyjnego. „Musimy zintegrować Ukrainę ze strukturami bezpieczeństwa euroatlantyckiego” – zażądał. „Nie wszystkim się to podoba”.

Dowodem na to było niedawno usunięcie przez Friedricha Merza jego partyjnego kolegi z parlamentarnej komisji nadzoru . „Nasze stosunki są doskonałe” – najpierw zapewnił Illnera polityk CDU, po czym ostro skrytykował kanclerza i jego głos w sprawie ustawy o ograniczeniach imigracyjnych podczas kampanii wyborczej. „Stoimy po stronie Izraela i narodu żydowskiego” – podkreślił Kiesewetter – „i dlatego nie zagłosuję z AfD w Dniu Pamięci o Holokauście za trudną polityką migracyjną”. Jego degradacja, jak powiedział, była „ceną za moje stanowisko”.

Jeszcze mniej miał Donalda Trumpa, który opowiada się za wielobiegunowością i należy do tej samej drużyny co Xi Jinping i Władimir Putin. „Popieramy porządek oparty na zasadach”, od Unii Europejskiej po banki centralne, wyjaśnił Kiesewetter, „wszystko to jest poza stołem”. Europa, powiedział, nie powinna w tym uczestniczyć, ponieważ nie jest zjednoczona z powodu państw takich jak Węgry i stałaby się „zabawką”. Carlo Masala powtórzył słowa swojego poprzedniego mówcy. Jeśli Trump złagodzi sankcje, Europa „rozpadnie się”, a Putin będzie mógł zdominować Europę Wschodnią, szczególnie politycznie i gospodarczo. „To będzie wszystko”.

Dyskusja o sankcjach pokazuje, „jak źle pozycjonowani są Amerykanie strategicznie” i „jak mało jest faktycznej wiedzy eksperckiej na temat Rosji w Białym Domu”, powiedział Ashbrook. Podczas gdy w Senacie i wśród ludności istnieje stabilne poparcie dla Ukrainy, to poparcie to nie rozwija się w praktyce. Stoją za nim ci, którzy przewidują reindustrializację Stanów Zjednoczonych, która działa tylko poprzez nowe rynki zbytu. Jednak ponieważ rząd USA zawodzi w kwestii polityki taryfowej i ustawy budżetowej, jednocześnie wykluczając uniwersytety, Rosja staje się „prawie jedyną opcją”.

Dominik Lippe regularnie relacjonuje wieczorne talk-show polityczne dla WELT. Studiował biologię i jest absolwentem Axel Springer Academy of Journalism & Technology.