Na wodzie | Pływanie w Bratysławie

Słońce już jest. Wyłania się z mlecznobiałych chmur w chwili, gdy docieram na łąkę. Za łąką, na skraju miasta, mieni się jezioro. Wchodzę do chwiejnej przebieralni i chwilę później idę po małych kamyczkach kilka metrów do wody, po czym pozwalam sobie spaść.

Jesteśmy grupą fanów piłki nożnej uczestniczących w meczach Mistrzostw Europy U21 na Słowacji. Mój pierwszy przystanek w Bratysławie prowadzi mnie romantycznymi schodami do Slavína, największego pomnika wojennego w Europie Środkowej. Wszystko kwitnie i pachnie, ulice i place są wyjątkowo zadbane i obsadzone. Ani jednego kota w zasięgu wzroku. Cmentarz radziecki z pomnikiem, obeliskiem i żołnierzem na szczycie tworzy gigantyczny kompleks, który jest również postrzegany krytycznie . Slavín góruje nad miastem i zamkiem, UFO na moście nad Dunajem, wieżowcami i odwróconą piramidą budynku radia . Bratysława rozciąga się na całe miasto; na kolejnym wzgórzu wieża telewizyjna wznosi się w zbierające się chmury.

Szybka kąpiel. Myślałem, że można pływać w Dunaju — na brzegu rzeki, jak rozumiem. Tam, gdzie mapa obiecywała statek kąpielowy, nie ma nic, a rzeka, zamknięta w murach, płynie gwałtownie. Mży, niebo robi się czarne. Czas wycofać się na główny dworzec kolejowy, za którym znaleźliśmy małe apartamenty w kompleksie na zboczu wzgórza. Zatyczki do uszu są dostępne w recepcji; nie da się bez nich przetrwać nocy. Pociągi nieustannie przejeżdżają obok łóżka, hamując lub trąbiąc.

Chodzimy na mecze i wędrujemy: protestancki cmentarz z zapadającymi się nagrobkami, schody przypominające tunele, mury miejskie, stare miasto, habsburski styl. Parlament, parki, turyści, żebracy, ludzie z psami wielkości torebki. Urocze puby, kawiarnia dla kotów , która adoptuje porzucone zwierzęta z Ukrainy, Galeria Narodowa i znowu rzeka. Pada cały dzień.

Muszę wejść do wody. Linia 4 zabiera mnie na północno-wschodni kraniec miasta, obok starego stadionu z latarniami Coca-Coli , jadłodajni Dante Food, osiedli mieszkaniowych, podupadłych budynków przemysłowych i salonów samochodowych. Następnie hotele i centra handlowe z zalesionymi górami w tle. Na ostatnim przystanku, Zlaté Piesky , zakrzywiony most prowadzi nad autostradą do jeziora. W kierunku miasta, wieża telewizyjna wita mnie nad górą; most kończy się łagodnym łukiem na łące przed basenem, który jest połączony z kempingiem.

Basen otwiera się o dziewiątej. Dwie dziewczyny wylegują się w kasie biletowej za żółtą betonową bramą, ochroniarz drzemie na krześle. Płacę sześć euro, płosząc kosy i dzięcioły duże, mrugające w promieniach wschodzącego słońca. Soczysta zielona trawa, rosa, stokrotki. Liczne stragany i kawiarnie są zamknięte, leżaki puste. Trzech chłopców rzuca kamieniami w kaczki, ratownik bawi się telefonem komórkowym. Temperatura wzrasta z minuty na minutę; miękka woda jasnozielonego jeziora jest cieplejsza niż w berlińskich basenach zewnętrznych. Jestem sam w jeziorze i zaczynam pływać, z dzikim piskiem radości w brzuchu.