Profesjonalna kolarka Noemi Rüegg jest ambitna i bezinteresowna – teraz musi nauczyć się wymagać i potwierdzać swoją pozycję

„Myślę, że wygrałam” – mówi Noemi Rüegg przez radio drużyny. Jej słowa brzmią bardziej jak zdziwienie niż radość. A jednak Rüegg właśnie wygrała jednodniowy wyścig Trofeo Felanitx – jej pierwsze zwycięstwo wśród profesjonalistów. Jest styczeń 2024 r., a Carmen Small, dyrektor sportowy drużyny EF Education First-Oatly, nazywa tę scenę „typowym momentem Noemi Rüegg”. Mówi: „Wszyscy wiemy, jak silna jest Noemi. Ale ona sama jest w szoku za każdym razem, gdy osiąga dobry wynik”.

Od czasu tego wyścigu na Majorce Noemi Rüegg nadal zadziwia samą siebie. 24-latka zrobiła ogromny skok w osiągach: na Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu latem 2024 r. zajęła siódme miejsce w wyścigu szosowym. W styczniu 2025 r. wygrała królewski etap i klasyfikację generalną Tour Down Under, osiągając tym samym swój pierwszy wyścig World Tour. A w marcu stanęła na podium na pomniku kolarstwa Mediolan–Sanremo, gdzie po raz pierwszy w 20-letniej przerwie odbył się wyścig kobiet.

Z powodu napiętego harmonogramu wyścigów Rüegg miała mało czasu na przetworzenie wyników. „Zawsze myślałam o tym, gdzie mogę się poprawić” – powiedziała podczas wydarzenia medialnego Swiss Cycling w maju. Miała wtedy jechać na Vuelta, ale pod koniec kwietnia miała wypadek na Flèche Wallonne i złamała obojczyk.

Przymusowa przerwa dała Rüegg trochę wytchnienia przed jej kolejnym punktem kulminacyjnym: Tour de Suisse rozpoczyna się w czwartek w Gstaad. Obok Marlen Reusser i Elise Chabbey, Rüegg jest jedną z najsilniejszych szwajcarskich kolarek szosowych. Jednak w przeciwieństwie do pozostałych dwóch, pochodząca z Zurychu zawodniczka nie zmieniła kariery; dorastała w przyjaznym środowisku dla rowerzystów. Jej ojciec, Peter, prowadził treningi kolarstwa górskiego w VC Steinmaur, lokalnym klubie , który wykształcił niezwykle dużą liczbę profesjonalnych kolarzy. Wśród nich jest brat Rüegg, Timon.

Jako dziecko trenowała z kolarzami bez większego entuzjazmu i dopiero później, w drodze do szkoły, na nowo odkryła swoją pasję do kolarstwa. W kolejnych latach zdobywała tytuły mistrzyni Szwajcarii w kategoriach juniorskich w kolarstwie przełajowym, kolarstwie szosowym i jeździe na czas.

W wieku 20 lat Rüegg podpisała swój pierwszy profesjonalny kontrakt z czołowym holenderskim zespołem Jumbo-Visma. Przez dwa lata uczyła się od takich wybitnych osób jak wielokrotna mistrzyni świata i złota medalistka olimpijska Marianne Vos, pracowała jako wolontariuszka i przystosowała się do życia jako profesjonalistka. Potem poczuła, że ​​jest możliwe więcej – i przeszła do Education First: chciała ścigać się sama i wziąć na siebie więcej odpowiedzialności.

To jednak nie było dla niej łatwe. „Z natury lubię pomagać innym” — mówi Rüegg. Jeśli jest liderką w wyścigu, a jej koledzy z drużyny jej pomagają, to dla niej niezwykłe. „Wtedy staram się okazać wdzięczność i nie traktować pracy innych za pewnik”.

Dyrektor sportowy Carmen Small, która już pracowała z Rüegg w Jumbo, mówi to bardziej dosadnie: „Ona wciąż musi nauczyć się być „suką” na rowerze. Wymagać i potwierdzać swoją pozycję”. Rüegg uwielbia wyścigi i potrafi zmobilizować całą swoją energię, gdy robi się gorączkowo i chaotycznie. Ale łokcie nie pasują do jej charakteru, mówi Small. Rüegg jest niezwykle bezinteresowna, wrażliwa w kontaktach z innymi i dba o to, aby inni w drużynie dobrze sobie radzili. Zawsze przynosi czekoladę dla wszystkich na obozy drużynowe.

Nie wynika to z braku ambicji. Zespół musi ją raczej spowolnić i upewnić się, że nie pominie żadnego etapu rozwoju. Small szczególnie chwali etykę pracy Rüegg. „Noemi jest jedną z najciężej pracujących osób, jakie kiedykolwiek widziałem w tym sporcie” — mówi była zawodowa zawodniczka. I: „Ona nie szuka wymówek”.

Rüegg stawia sobie wysokie wymagania – ale zespół wierzy bardziej niż ona, że ​​może im sprostać. Small jest przekonana: wszystko się ułoży, a jej występy eksplodują, gdy tylko rozwinie niezbędną pewność siebie.

Rüegg kilkakrotnie otwarcie mówiła o tym, że musiała świadomie pracować nad swoją samooceną i pewnością siebie. W 2022 roku na szwajcarskim blogu olimpijskim „Unfiltered” opisała, jak porażki wpędzały ją w głębokie kryzysy, a ona ukrywała się przez kilka dni. Wtedy zaczęła pracować z trenerem mentalnym, ponieważ zdała sobie sprawę, że jej samoocena nie powinna zależeć od wygranej. Dziś świadomie poświęca czas na rzeczy inne niż kolarstwo. A dobre wyniki wzmacniają jej pewność siebie. Tej wiosny powiedziała: „Najważniejsze jest to, że wierzę, że to, co robię, jest słuszne”.

Rüegg czuje się tak komfortowo w zespole EF, że może rozwijać swoje umiejętności. Oprócz wszystkich celów wydajnościowych, dla zespołu ważne jest również to, aby kolarze lubili popełniać błędy. Rüegg brakowało tego w profesjonalnym, ale surowym zespole Jumbo-Visma. W zeszłym roku w podcaście „Bus-33” powiedziała, że ​​prawie bała się popełnić tam błąd.

Istnieją dalsze różnice między tymi dwoma zespołami. W podcaście Rüegg opowiada o obozie treningowym z Jumbo, gdzie drużyny kobiet i mężczyzn zatrzymały się w tym samym hotelu. Ale nie było żadnej wymiany. Mężczyźni mieli własnego szefa kuchni, podczas gdy kobiety jadły z hotelowego bufetu; ekspres do kawy Rocket, który ze sobą przywieźli, był dozwolony tylko dla mężczyzn. Team EF organizuje wspólne imprezy team buildingowe, siedzi przy tym samym stole podczas obozu treningowego — i wszyscy jedzą to samo jedzenie.

Następnie Rüegg chce współpracować z zespołem, aby ustalić, gdzie powinna skupić swoje wysiłki w przyszłości. To nie jest łatwe, ponieważ jest bardzo wszechstronna. Jest szybka na małych górach, dobra w jeździe na czas i niezwykle szybka. W tym roku pokazała te mocne strony w Mediolanie–San Remo: wspięła się na niesławny podjazd Poggio z najlepszymi kolarzami, a następnie sprintowała po zwycięstwo w małej grupie. Teraz Rüegg marzy o zwycięstwie w klasyfikacji generalnej Tour de Suisse. Dyrektor zespołu Small mówi, że zwycięstwo etapowe byłoby fantastyczne.